Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Μπαμπα μου....ενας χρονος απωλεια...

"Εζησες σαν κρινος
διπλα στο νερακι
πεταξες σ'Εκεινον
σαν αγνο πουλακι"


για σενα...



 Τα πουλάκια και τα 
αηδόνια χελιδονια
Χήρες άνοιξες
Σε ξεγέλασαν πουλί μου, και τη γρίλια
Μου κρυφάνοιξες
Και στ' αηδόνια, το τραγούδι, πρώτο αηδόνι,
Δε μερώνεται,
Στο περβάζι μου, πουλάκι όπως κλαδώνει,
Ξημερώνεται

8 σχόλια:

  1. Σε νιώθω.
    Τίποτα περισσότερο από μια αγκαλιά (έστω και μέσω οθονόχαρτου), αλλά με την ίδια συγκίνηση και κατανόηση, σου στέλνω.
    Κι ένα ευχαριστώ για το μοίρασμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν φεύγουν ματάκια μου οι αγαπημένοι μας ποτέ ... ζουν για πάντα μέσα μας μέσα από τις αναμνήσεις μας ... από τις διδαχές που μας έδωσαν, από την αγάπη, την στοργή , την προστασία που μας χάρισαν . Όσο κι αν πονάει που δεν τους έχουμε σαν φυσική παρουσία , υπάρχουν φορές που θα γνωρίζεις πως είναι δίπλα σου κι ας μη τους βλέπουμε ... το έχω νοιώσει τόσες φορές όταν με κυριεύει η μελαγχολία, ο φόβος, οι απορίες. Ένα χέρι με βοηθά να προχωρήσω και ξέρω πως αυτό είναι οι γονείς μου.

    Σε φιλώ γλυκά Αγριομελάκι μου
    μη στενοχωριέσαι άλλο και στείλε του ένα χαμόγελο εκεί που είναι ... θα το νοιώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απώλεια είναι μόνον ο θάνατος της μνήμης μας για αυτούς που έφυγαν,
    όπου και αν πήγαν...

    Θα είναι μαζί σου για όσο η μνήμη σου τον αγκαλιάζει
    όσο η ψυχή σου στέλνει ένα λουλούδι στον ουρανό.

    Να τον θυμάσαι
    για να ζεί μαζί σου (σας).

    Καλό βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γινεται χωρις διαπραγματευση.
      Η μνημη επιμενει στις ομορφιες...
      λιγοτερο ή περισσοτερο...
      δεν εχει σημασια...

      Φιλιά...

      Διαγραφή
  4. .... χθες κι εγώ σκεφτόμουν τον δικό μου μπαμπά και πόσο πολύ μου λείπει...
    Είναι καλά εκεί που είναι, ε?
    Τουλάχιστον εκεί δεν νιώθουν πόνο...
    Αυτο από μονο του είναι ανακουφιστικό για μένα...

    Σε φιλώ γλυκά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η λυτρωση παντα ειναι "χαρα"

    Φιλακια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κι εμένα πάνε χρόνια από την απώλεια του...Και κάθε μέρα το σκέφτομαι λιγότερο.
    Όχι τον μπαμπά μου, αλλά όλα όσα δεν θέλω να θυμάμαι.Και μένουν στη μνήμη τα καλά και η πικρία μειώνεται...

    Μεγάλη αγκαλιά!Να είσαι καλά και να τον θυμάσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολα ακολουθουν το δρομο τους,Βιβη μου..
      Ευχαριστω,ματια μου..

      Διαγραφή