Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Α-ΠΡΟΣ-ΑΡΜΟΣΤΗ...


Σημερα  στην προβα θανατου καναμε κατι καινουριο.
Υποδυθηκαμε πως γνωριζομαστε.
Δεν ηταν καθολου το ιδιο
αλλα ο "ρολος" απαιτουσε γνωριμα μονοπατια(σαν).
Δηλαδη...
Τα ιδια ψηλαφισματα αρχη,μεση και τελος.
Τα ιδια φιλια απαλα,"ανακαλυπτικα",καυλ....κα(ταχα)
Ανταποκριση της σαρκας χωρις τη φλογερη λαμψη
του κατασπαραγματος στο βλεμμα.
Ποθος ακαρπος!Μπορω να ονομασω ο πονος του ποθου
και η οδυνη της ηδονης.
Ναι...σιγουρα ετσι.Κυνικα ετσι.
Ερεθισμοι της φτηνιας μιας αναλωσιμης χρόνιας σχεσης φοβου
ως προς τη διαλυση της.
Ο΄τι γινοταν ...γινοταν απλα για να γινει....
Ηταν ΑΥΤΟ το σεναριο αποψε.
Παντρεμενοι.!
Σε σιχαθηκα....κι εφυγα!
Ουτε να  υποδυθω δεν αντεξα τη ρουτινα του ερωτα.
Κι εκεινη ακριβως τη στιγμη....
 ΗΡΘΕΣ!
Ειχαμε πια μπει στο κεφαλαιο "ΑΛΗΘΕΙΑ"...
Σκηνικο στα κοκκινα.
Παμε!
 

2 σχόλια:

  1. Μακάρι να είχαν όλοι οι πονεμένοι του κόσμου την ευκαιρία έστω να υποδυθούν τη σχέση τους απ'την αρχή...

    Δεν ξέρεις, κάποιοι δεν θα σιχαίνονταν.
    Κάποιοι θα'διναν τα πάντα για ένα φιλί ακόμα.
    Έστω και ψεύτικο...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Oχι ψευτικο...Ποτε ψευτικο..
    "Θα παω κι ας μου βγει και σε κακο"..που λεει το τραγουδακι...αλλα οχι ψευτικο.
    Κλεμενο ναι...
    Ο κοσμος ψωφαει για τον γαιδαρο του γειτονα...Ποτέ-λεει-δε φταιει.Ποτέ κανενας.
    Αντε βγαλε ακρη τωρα και απενοχοποιησου για τον αργο σου θανατο.
    Δεν πειραζει.Λιγο χωμα ακομα θα φαμε και μετα θα το ξερασουμε.Θα νιωσουμε καλυτερα.
    Τι λες?Προσωπικα προτιμω το κοκκινοχωμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή