Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Τις αποκριες...λεω να ντυθω...ηρωας.

«Ο φόβος είναι ένα ναρκωτικό που κυλούσε ανέκαθεν στις φλέβες της ύπαρξης σου, κι εξακολουθεί. Λεν είναι φόβος για κάτι. Είναι φόβος, και τίποτα παραπάνω – ισχυρίστηκε – Τώρα πια είσαι εθισμένος.
Οι συνθήκες που συναντάει ένας άνθρωπος στον κόσμο των γεγονότων, είναι χρήσιμες γιατί αποκαλύπτουν αυτό από το οποίο προσπάθησε να ξεφύγει, να μη δει μέσα του. Το κακό, το τυχαίο, για όποιον δεν ανήκει σε μια Σχολή, είναι αναποδιές. Για όποιον ανήκει σε μια Σχολή, είναι εργαλεία δουλειάς για να αποκτήσει ξανά τη χαμένη ακεραιότητα, και να καταλάβει. Ταυτόχρονα, είναι συμπτώματα, ήχοι συναγερμού της πραγματικής του κατάστασης.
Αντιθέτως με όσα πιστεύει ο άνθρωπος, πρώτα έρχεται ο φόβος και έπειτα επιλέγουμε από τι να φοβηθούμε».
Αμφιβολίες, φόβοι και πόνος καθορίζουν από νωρίς τα όρια των δυνατοτήτων στη ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου· ένας υπνωτικός χώρος, ψεύτικος, όπου νιώθει σιγουριά σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα οχυρό, μισό καταφύγιο, μισό φυλακή.
«Η εγκατάλειψη του φόβου είναι το πρώτο βήμα προς την ακεραιότητα, προς την ενότητα του Είναι – συμπλήρωσε ο Dreamer – πάνω στο φόβο δεν χτίζεται τίποτα, ούτε μπορείς να προσθέσεις ευφυΐα. Η έλλειψη φόβου είναι ο πρωταρχικός νόμος του πολεμιστή. Ο φόβος σε κάνει να εξαρτάσαι από μια δουλειά, και σε σπρώχνει να βρεις κρησφύγετο στην αρρώστια, όπως ήδη έκανες κι εσύ στο παρελθόν».
Ο Dreamer, με προτρεπτική φωνή με διέταξε: «Κάνε το φόβο ευκαιρία!… Ο άνθρωπος έχει μόνο δυο αισθήματα: το φόβο και την αγάπη. Δεν είναι αντίθετα μεταξύ τους… Είναι η ίδια η αλήθεια σε διαφορετικά επίπεδα του Είναι… Ο φόβος είναι υποβαθμισμένη αγάπη, η αγάπη είναι εξυψωμένος φόβος».
Μου έδωσε το χρόνο να σημειώσω αυτές τις τελευταίες φράσεις, και πριν συνεχίσει σιγουρεύτηκε ότι τις είχα καταγράψει πιστά.
«Ο φόβος είναι εσωτερικός θάνατος. Ήρωας είναι ένας άνθρωπος χωρίς φόβο, χωρίς εσωτερικούς θανάτους. Όποιος δεν έχει το θάνατο μέσα του δεν θα τον συναντήσει έξω.

Ήρωας είναι μια βαθμίδα της ανθρώπινης σκάλας που δεν κερδίζεται στον αχό της μάχης, αλλά στη μοναξιά, νικώντας τον εαυτό μας. Η μάχη χρειάζεται μόνο για να καταστεί ορατό εκείνο που ο ήρωας έχει ήδη κατακτήσει στο αόρατο. Το αήττητο, το απρόσβλητο είναι απλά η επαλήθευση για κάτι που υπάρχει ήδη στο Είναι του, η τεκμηρίωση της νίκης του ενάντια στο θάνατο.
Αποσπασμα απο το βιβλιο "η Σχολη των Θεων" εκδοσεις Ελφιλ

14 σχόλια:

  1. Η νίκη δεν κερδίζεται στον αχό της μάχης, αλλά στη μοναξιά, νικώντας τον εαυτό μας!
    Πόσο σύμφωνη με βρίσκουν τα λόγια!
    Βασικά όλο το απόσπασμα!
    Φιλιά πολλά αγριομελένια μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοιτα να δεις...
      που ουτε η νικη
      ουτε η ηττα με ενδιαφερει πια.
      Λες να'μαι ετοιμη?
      Μπααα...μαλλον το αντιθετο.

      Καλησπερα,Αριστουδι

      Διαγραφή
  2. Ο τίτλος με παραπλάνησε λίγο... αλλά το απόσπασμα που διάλεξες με αποζημίωσε στο έπακρον.
    Και το είχα απόλυτη ανάγκη. Απόψε ειδικά.
    Εξαιρετική επιλογή Αγριομελένια μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθημερινοτητα πια.
      Δυστυχως!
      Θα περιμενω ομως....................τις αποκριες.

      Σε αγαπαω.

      Διαγραφή
  3. Αυτο το βιβλιο που μεχρι πρότεινως αγνοούσα, θα πρέπει να το διαβασω όπωσδηποτε!
    Καλό ξημέρωμα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγω θα ελεγα "ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ" Αριαδνη μου.
      Κι ας μη βαλουμε ποτέ μυαλο.

      Ηρθεν η εσπερα και η νυχτα ....

      Διαγραφή
  4. Αν και διαφωνω θεωρητικα..Μια και πιστευω,οτι ακριβως ο ΦΟΒΟΣ ειναι φιλος...
    Μου αρεσε,παρα πολυ το αποσπασμα..Και θα ψαξω,και το βιβλιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προσπαθω...
      μα παρα πολυ ομως..
      να "του" πω να γινουμε φιλοι
      αλλα τα χερια του...
      μεγγενη στο λαιμο μου....
      Ενω εσυ δεν με πνιγεις ,ΦΙΛΕ μου Μαχαιρη.
      Νομιζω πως αυτο το βιβλιο
      ειναι "θεαματικα προκλητικο" για την αντιληψη.

      Διαγραφή
  5. "Υπάρχουν δυο βασικές κινητήριες δυνάμεις:Ο φόβος κι η αγάπη.Όταν φοβόμαστε, απομακρυνόμαστε απ' τη ζωή.Όταν είμαστε ερωτευμένοι, είμαστε ανοιχτοί σ' όλα αυτά που 'χει να μας προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό κι αποδοχή.Πρέπει να μάθουμε ν' αγαπάμε πρώτα τον εαυτό μας, σ' όλο του το μεγαλείο και μ' όλες του τις ατέλειες.Αν δε μπορούμε ν' αγαπήσουμε τον εαυτό μας, δε μπορούμε να 'μαστε εντελώς ανοιχτοί στο ν' αγαπήσουμε τους άλλους.Η εξέλιξη κι όλες μας οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο βασίζονται στο να 'μαστε ατρόμητοι κι ανοιχτόμυαλοι, απέναντι σ' αυτούς που αγκαλιάζουν τη ζωή."-John Lennon
    Κι ο φόβος από κοντά σε κάθε βήμα στο γενικό παιχνίδι... του Είναι!Άνθρωπο δίχως φόβο στη μάχη της ζωής τρελό η αναίσθητο τον λένε... μόνο στις αληθινές μάχες και στους ζωντανούς αγώνες τον λένε ήρωα... για να καλύψουν τις δικές τους φοβίες!
    Οι σκέψεις του αποσπάσματος agriomeli μου εξαιρετικές!
    Έχεις την αγάπη μου!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ειναι,Νικολα μου...
      Με βρισκεις συμφωνη.
      Μονο που στις κινητηριες δυναμεις....
      ο φοβος ειναι επικτητος
      ενω η αγαπη ειναι εκ γενετης.

      φιλακι......

      (μαπουστονκορακαεβαλατηνπανοπλιαμου?)

      Διαγραφή
  6. Μου άρεσε όλο το κείμενο, αλλά έμεινα κυρίως σ'αυτό: "Ο φόβος είναι υποβαθμισμένη αγάπη, η αγάπη είναι εξυψωμένος φόβος"
    Καληνύχτα αγριομελάκι μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το βιβλιο ειναι γεματο μπουμπουκανθους υπαρξης,ευχουλα.

      Διαγραφή
  7. ο φόβος δεν αναγιγνώσκεστε παρά μόνο σαν υπάρχει ανάγκη να εκδηλωθεί... τότε τον μετράμε... και μιλώ για αληθινό φόβο όχι για δειλία... άλλο το ένα άλλο το άλλο

    και πάντα μας χαρίζεις στιγμές ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ενατένισης... εύγε αγριόμελο εύγε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν πολλες αναγκες για να εκδηλωνεται διακρινω,akrat μου.
      Και αυτο....
      καθολου δεν μάρεσει!
      Οχι...οχι...καμια σχεση με τη δειλια...
      κι επισης...καμια σχεση με τη δυναμη του να εισαι ο εαυτος σου.
      Διακρινω φοβο ζωης...φοβο θανατου....και αυτο...ειναι το απειρως τραγικο μου.

      Το "ευγε" ολο δικο σου
      που το ξεστομιζεις για αλλους,καλε μου.

      Διαγραφή