Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
που τα μάρανε η μαύρη ξενιτιά
κι η αγάπη σου τα πήρε στη φωτιά.
Μη καλέ μου μη ζητάς απ’ το βοριά
τη συμπόνια απ’ τη δόλια μου καρδιά
ένα δέντρο που το κάψαν κεραυνοί
δεν ανθίζει, δε φοβάται, δεν πονεί.
Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
άφησε την στα σοκάκια να χαθεί
πόσο πόνεσα ποτέ μη μαθευτεί.
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
που τα μάρανε η μαύρη ξενιτιά
κι η αγάπη σου τα πήρε στη φωτιά.
Μη καλέ μου μη ζητάς απ’ το βοριά
τη συμπόνια απ’ τη δόλια μου καρδιά
ένα δέντρο που το κάψαν κεραυνοί
δεν ανθίζει, δε φοβάται, δεν πονεί.
Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
άφησε την στα σοκάκια να χαθεί
πόσο πόνεσα ποτέ μη μαθευτεί.
(Ποσο λατρευω αυτη τη φωνη!!!)
Στη ματωμένη αυτή ψυχή ένα χάδι θε να'ρθει
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν επουλώνεται, το ξέρω,έτσι αυτή
μα παρέα γλυκιά θα της κάνει!
Καλημερολούλουδο τρυφερό...
Το κομμάτι με έστειλε όπως και τα λόγια σου!
Εχει παρεα τον ηλιο που δυει....
Διαγραφήή........................που ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ!
Εισαι κομματι του?Εισαι παρεα μου.
:)
Μοναδικα ερμηνευει τα παντα ο Μεραντζας.
Τον αγαπαω...
Φιλακι πριγκιπισσα μου!
Τα λογια ομοιοκαταληξιας
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι τα λογια του τραγουδιου παρακατω.
Η καθε πληγη εχει τον "ομορφο" ρολο της.
Καλημερολουλουδο ανθισμενο ακομη.
Είσαι αρχόντισσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπάμε τις φωνές αυτές. Όχι μόνο γι αυτά που τραγουδούν, αλλά και για το "ανάστημά" τους.
Μεταγγίστηκα και σήμερα...
Φχαριστώ βρε αγριόμελο!
Οντως...σαν να πηραν χρωμα ροζ τα μαγουλα σου!
ΔιαγραφήΓεμισαμε αρμυρα κι αποψε πλαϊ στο κυμοθαλασσο...
Αντε γεια μας!
:(