Οταν ανοιγα τα συρταρακια
κι εβγαιναν απο μεσα
μικρα μυρωδατα πουπουλα
ξεπεταρουδια μιας ελπιδας-
ρωγμη στη μαυρη μου μοιρα-
λιγο χαραμα...ελεγα... ν'αντικρυσω,
ενιωθα εντονα το σχοινι
πανω στο οποιο ισορροπουσα.
Κι επεσα τελικα.
Αναμενομενο!
Ημουν ανθρωπος κι οχι πουλι.
Ηταν ονειρο κι οχι προσωπο αφης ,
ηταν πλανη κι οχι η αληθεια.
ΗΣΟΥΝ ΤΟ ΧΑΟΣ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΔΙΧΤΥ.
Κι ολο ακουγα κραυγες να βγαινουν απο καπου
σιγουρη πως το τραγουδι του φοβου σου ηταν,
μα αγνοουσα πως ειχε και η ψυχη μου
τη δικη της κραυγη,
προαγγελο καταδικης
στο δικο σου γλυκοχαραμα
.......
μακρια μου!
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Το υστερνό μου φίλημα
στο μέτωπο σου πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.
Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.
Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως φεύγουνε απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.
Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν
απ' το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
Πόσο οξύμωρα τα φέρνει η ζωή στιγμές....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο γλυκοχάραμα να γεύεσαι καταδίκες!
Φιλί, αγκαλιά την αγάπη μου και φεύγω...
ΥΓ: Στο ποίημα που έχω για αύριο γράφω κάπου για "προάγγελο χαραυγής"... γλυκά χαμογελώ :))) Ξέρεις εσύ!
Ανυπομονω να το διαβασω....
Διαγραφήολα συγκλινουν τελικα...
Καλον υπνο με ...χμμμ....ομορφα ονειρα.
Είμαι σε άλλο μήκος κύματος αυτό τον καιρό ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακριά από αγαπούλες και δακρυάκια...
Νισάφι πια! Στέρεψα! (για καλό μου...)
Ομως για δες τι γράφω για το πέσιμο και την ισορροπία κάτω από την κεντρική εικόνα του μπλογκ μου... ;)
Koίτα! Ο ήλιος είναι τόσο λαμπερός... έλα να λιαστούμε!
Φιλί γλυκό λιακαδένιο :)
Ο καθενας εκπεμπει διαφορετικα,ματια μου.
ΔιαγραφήΔεν με πειραζει το "αουτς" του πεσιματος
οσο το αδιορθωτο του κοσμου ολου...
Η κραυγη μου δεν αφορα εναν ή δυο μα ολους....
Κυκλοφορουμε εξω και την καθε στιγμη
απο την παραμικρη προταση που ακουμε
βλεπουμε το στραβο αρμενισμα μας....
ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟ!
Μμμμμ.....σου εχω πει το ποσο πολυ απεχθανομαι να με λιαζει ο ηλιος?
Ειμαι γη...θελω νερο...
Μμμμμμακιαααα...
υγ. θελω ΠΑΝΤΑ να ειμαι σε αγαπουλες και αγκαλιτσες.Καταδικασε με!
Το μεγαλύτερο λάθος μας...πως δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας....!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ήμουν άνθρωπος κι όχι πουλί." "μα αγνοούσα πως είχε και η ψυχή μου τη δική της κραυγή,"
Καλή σου μέρα αγριομελάκι μου :))))
Το κακο ειναι πως τον ξερω απ'ακρη σ'ακρη.
ΔιαγραφήΔιαφορετικα θα εκανα μπανιο αυτη τη στιγμη
σε καμια τιγκα στον κοσμο παραλια,animal print μαγιο,
αναψυκτικο στο χερι και κινητο να λεω για τα χοντροσολα παπουτσια μου.
Αστο,ευχουλα μου.....απλα πολλες φορες θελουμε να πεταξουμε
θυσιαζοντας μερος του μη εγω μας στο εγω του αλλου.
Σε φιλω κουρασμενα και σημερα....μακια!
Όταν βρεις το δίχτυ μάτια μου στείλε μ ένα τοσοδούλικο κομματάκι να το φυλάξω ως κόρη οφθαλμών ...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα δω και με τι μοιάζει!!!
Καλημεροφιλιά Μελένια μου :))
Παντως το φανταζομαι πανεμορφο.
ΔιαγραφήΥποσχεση πως θα το κανω αν!
Καλησπερολουλουδο,λεβιναβιλακι μου λιβελουλα μου...
Είσαι αστείρευτη πηγή έμπνευσης (αγριο)μελένιο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι να σε διαβάζω και να σε θαυμάζω...
Καλησπερολουλουδοευχάριστηςαυρας! :)))
Μωρε...σκατουλες ειμαι αλλα τι να λεμε τωρα.
ΔιαγραφήΣε τοσο βαθος εννοιων που φθανουμε
δεν δικαιολογειται να κλαιμε με αναφιλητα στον υπνο μας...ναι?
Καλησπερολουλουδοκουρασμενουσωματοςπληνομωςχαλαρουλογωκρασιουντιρλας!
Όπως όλες οι εκτελέσεις που σέβονται τον εαυτό του εκτελεστή, γινήκανε κάποιο χάραμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όπως όλοι οι ποιητές που διαθέτουν φτερά αντί για πόδια, βρίσκουν πάντα ένα σχοινί για να ισορροπήσουν...
Μη μου παραπονιέσαι.
Τέτοια λόγια βγαίνουν από ατσαλένια ψυχή.
Γράψε στίχους... Είναι κρίμα να μένουν άντυτα.
Φιλί με θαυμαστικό!
Αντι να βαραω ενεσεις ενδοφλεβιως
Διαγραφήβαραω εννοιες "ενδοψυχως".
Ντοπαρισματα τι να κανουμε...
Εχουμε σαλταρει με μιαν απροσδιοριστη εγκαταλειψη γενικα...
Ειναι σαν αλλου να πηγαινει το σωμα...
και αλλου η ψυχη.
Παω να ζουληξω το γατι μου .Μου'ρθε!
Καληνυχτολουλουδο,καλη μου Φιλη.
Πολύ όμορφο το κείμενό σου Μελένια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω τι άλλο να πω, τι άλλο να προσθέσω..!
Καλό μεσημέρι! :)
Φιλιά!
Τιποτα δε χρειαζεται να πεις,Λια μου.
ΔιαγραφήΟμως...να...
σε αισθανομαι μελαγχολικη...
(ή με οδηγουν λαθος οι παρ-αισθησεις μου?)
Σε διαβασα...
ΔιαγραφήΑς ελπισουμε...
ανασα την ανασα να καλυτερευουν ολα τα ανθρωπινα.
Εστω κι απο "εδω" κανουμε μια αλυσιδα ολοι.
Ερμηνευσε το σαν αγκαλια.
Καλησπερολουλουδακι.