ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ "ΥΠΟΚΛΙΘΩ"
κι έπεσαν τα όνειρα σε ξέρες
κι έμειναν ασάλευτες οι μέρες
σαν να 'ριξαν άγκυρα στο χτες
όμορφη θα έρθει η αυγή
όσο κι αν κρατήσει το σκοτάδι
μέσα από της Αίτνας το πηγάδι
μια καινούρια άνοιξη θα ρθει
Κι όσοι ταξιδέψουν για τη Γκέμμα
πίσω δεν γυρίζουνε ξανά
γίνονται διαμάντια πορφυρά
μες της αποχώρησης το ρέμα
Είναι ένα άστρο εκεί ψηλά
φέγγει ακόμα κι όταν υποφέρεις
κι όταν το κοιτάξεις τότε ξέρεις
ξέρεις πως ποτέ δεν είναι αργά
Κι όσοι ταξιδέψαν για τη Γκέμμα
πίσω δε γυρίσανε ποτές
κόψανε του θάνατου τα γκέμια
κι έγιναν του χάρου γελαστές
Δεν ήξερα ότι είχε γίνει τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα ψυχή μου!
Εχει γινει και "μονοπατι"
ΔιαγραφήΚαληνυχτα ,Λιακαδα μου...
Εγώ θα κρατήσω το "ένα άστρο εκεί ψηλά
ΑπάντησηΔιαγραφήφέγγει ακόμα κι όταν υποφέρεις
κι όταν το κοιτάξεις τότε ξέρεις
ξέρεις πως ποτέ δεν είναι αργά!
Υπέροχη φωνή, με συναίσθημα.
Με έκανες να ψάξω για τον ερμηνευτή.
Σε ευχαριστώ!
Την καλησπέρα μου!
Καλη μου πριγκιπισσα...
Διαγραφήκι εγω σε αυτα τα λογια κολλησα.
Εκτιμω πως τα δικα σου "ματια"
ειδαν το καινουριο...την ελπιδα...
Εμενα ειδαν τη "μεταβαση" αλλού!
Καληνυχτολουλουδακι μου...
"μέσα από της Αίτνας το πηγάδι
ΑπάντησηΔιαγραφήμια καινούρια άνοιξη θα ρθει"
Ηφαίστειο που θα εκραγεί ξεχειλίζοντας το φως όλων των εποχών..!!
Εξαιρετικό το ποίημά σου.!
Δυνατα λογια.
ΔιαγραφήΟ ιδιος ο ερμηνευτης το εχει γραψει.
Μου αρεσει να μοιραζονται οι εικονες...
Καλο μεσημερι,ματια μου...
<>
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν στην ζωή μετράς απουσίες έχει καμιά σημασία η αυλαία που ανεβοκατεβαίνει?
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν έμαθες πόσο ρευστά είναι όλα , πόσο εύκολα ταμπέλες σου κρεμάνε, πως
σε σέρνουν από την επιλογή της μοναξιάς σου στα χαρακώματα τι σε νοιάζουν οι αυλαίες?
Ένα φρικτό πονοκέφαλο έχω και δεν με νοιάζει πια αν το ταξίδι συνεχίζει ή τελειώνει ή
αν ένα πηγάδι θα καταπιεί όσα η ύπαρξή μου δηλώνει.
Ευτυχώς που υπάρχουν τα αηδόνια αυτή την εποχή κι αρχίζουν να λαλούν μόλις πέσει το σκοτάδι μέχρι τα ξημερώματα επάνω στην βελανδιά... είμαι ακόμα ζωντανή.
Η γιαγια μου...
Διαγραφήτα κοτσυφια που συνηθιζουν να "λαλουν" και τη νυχτα...
τα ελεγε ψευταηδονα...
Αφεθηκαμε,οι "ρομαντικοι",στο τραγουδι τους.
"Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο"
Υποκλινομαι...