Ο ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, άκουσέ με!
Εσύ, μοίρα γλυκιά που μας παραστέκεις, κι εσείς τρελά περιπλανώμενα πνεύματα, ακούστε με:
Εγώ, ο πιο ατελής, κατοικώ ανάμεσα σε μια τέλεια φυλή.
Εγώ, ένα ανθρώπινο χάος, ένα νεφέλωμα από συγκεχυμένα στοιχεία, περιφέρομαι ανάμεσα σε ολοκληρωμένους κόσμους ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τέλειους νόμους, απαρασάλευτη τάξη και συγκροτημένες σκέψεις.
Ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διευθετημένα όνειρα και τα οράματά τους είναι καταγραμμένα και αρχειοθετημένα.
Θεέ μου, οι αρετές των ανθρώπων αυτών είναι μετρημένες, κι οι αμαρτίες τους ζυγιασμένες. Και τα απροσμέτρητα πράγματα που διαβαίνουν στο θαμπό ηλιοβασίλεμα, εκεί που δεν υπάρχει ούτε αμαρτία ούτε αρετή, είναι κι αυτά γραμμένα σε κατάστιχα.
Εδώ οι μέρες και οι νύχτες μοιράζονται σε εποχές συμπεριφοράς και κυβερνιούνται από άψογους, ακριβείς κανόνες.
Να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι, να σκεπάζεις τη γύμνια σου, και τέλος να κουράζεσαι την πρεπούμενη ώρα.
Να δουλεύεις, να παίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, κι ύστερα να πλαγιάζεις ώσπου το ρολόι να σημάνει την ώρα.
Να σκέφτεσαι έτσι, να αισθάνεσαι τόσο, κι ύστερα - μόλις ένα καθορισμένο άστρο ανατείλει στον ορίζοντα - να σταματάς να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι.
Να ληστεύεις το γείτονά σου χαμογελώντας, να προσφέρεις δώρα χειρονομώντας κομψά, να επαινείς, να κατηγορείς κεκαλυμμένα, να καταστρέφεις ψυχές με ένα σου λόγο, να καις τους ανθρώπους με μιαν ανάσα σου, κι ύστερα μόλις τελειώνει η δουλειά της μέρας να νίπτεις τας χείρας σου.
Ν αγαπάς σύμφωνα με τους κανόνες της τάξης, να ψυχαγωγείς τον καλύτερο εαυτό σου με προσχεδιασμένο τρόπο, να λατρεύεις τους θεούς όπως τους αξίζει, να μηχανορραφείς έντεχνα με τους δαίμονες, κι ύστερα να τα λησμονείς όλα, σαν να έχει πεθάνει η μνήμη σου.
Να σκέφτεσαι υστερόβουλα, να στοχάζεσαι με υπολογισμό, να είσαι ελαφρά ευτυχισμένος και να υποφέρεις αριστοκρατικά κι ύστερα ν αδειάζεις το ποτήρι ως την τελευταία σταγόνα, για να μπορείς να το γεμίσεις πάλι αύριο.
Όλα αυτά τα πράγματα, Θεέ μου, έχουν τέλεια προβλεφτεί, έχουν αποφασιστικά γεννηθεί, έχουν γαλουχηθεί με φροντίδα, κυβερνιούνται από κανόνες, καθοδηγούνται από τη λογική κι ύστερα - σύμφωνα με προκαθορισμένη μέθοδο - σφαγιάζονται και θάβονται.
Κι ακόμα, οι σιωπηλοί τάφοι, που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, είναι σημειωμένοι κι αριθμημένοι.
Όλα αυτά είναι ένας τέλειος κόσμος, ένας κόσμος ολοκληρωμένης τελειότητας, ένας κόσμος τρανών θαυμάτων, το ωριμότερο φρούτο στου Θεού τον κήπο, η μεγαλοφυέστερη σκέψη στο σύμπαν.
Αλλά γιατί Θεέ μου, πρέπει εγώ να βρίσκομαι εδώ; Εγώ, ένας άγουρος σπόρος ανεκπλήρωτου πάθους, μια καταιγίδα τρελή, εγώ, που δε γυρεύω ούτε την ανατολή ούτε τη δύση, εγώ, ένα αλλοπαρμένο θραύσμα κάποιου πλανήτη που εξερράγη;
Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, γιατί βρίσκομαι εδώ;
Εσύ, μοίρα γλυκιά που μας παραστέκεις, κι εσείς τρελά περιπλανώμενα πνεύματα, ακούστε με:
Εγώ, ο πιο ατελής, κατοικώ ανάμεσα σε μια τέλεια φυλή.
Εγώ, ένα ανθρώπινο χάος, ένα νεφέλωμα από συγκεχυμένα στοιχεία, περιφέρομαι ανάμεσα σε ολοκληρωμένους κόσμους ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τέλειους νόμους, απαρασάλευτη τάξη και συγκροτημένες σκέψεις.
Ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν διευθετημένα όνειρα και τα οράματά τους είναι καταγραμμένα και αρχειοθετημένα.
Θεέ μου, οι αρετές των ανθρώπων αυτών είναι μετρημένες, κι οι αμαρτίες τους ζυγιασμένες. Και τα απροσμέτρητα πράγματα που διαβαίνουν στο θαμπό ηλιοβασίλεμα, εκεί που δεν υπάρχει ούτε αμαρτία ούτε αρετή, είναι κι αυτά γραμμένα σε κατάστιχα.
Εδώ οι μέρες και οι νύχτες μοιράζονται σε εποχές συμπεριφοράς και κυβερνιούνται από άψογους, ακριβείς κανόνες.
Να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι, να σκεπάζεις τη γύμνια σου, και τέλος να κουράζεσαι την πρεπούμενη ώρα.
Να δουλεύεις, να παίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, κι ύστερα να πλαγιάζεις ώσπου το ρολόι να σημάνει την ώρα.
Να σκέφτεσαι έτσι, να αισθάνεσαι τόσο, κι ύστερα - μόλις ένα καθορισμένο άστρο ανατείλει στον ορίζοντα - να σταματάς να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι.
Να ληστεύεις το γείτονά σου χαμογελώντας, να προσφέρεις δώρα χειρονομώντας κομψά, να επαινείς, να κατηγορείς κεκαλυμμένα, να καταστρέφεις ψυχές με ένα σου λόγο, να καις τους ανθρώπους με μιαν ανάσα σου, κι ύστερα μόλις τελειώνει η δουλειά της μέρας να νίπτεις τας χείρας σου.
Ν αγαπάς σύμφωνα με τους κανόνες της τάξης, να ψυχαγωγείς τον καλύτερο εαυτό σου με προσχεδιασμένο τρόπο, να λατρεύεις τους θεούς όπως τους αξίζει, να μηχανορραφείς έντεχνα με τους δαίμονες, κι ύστερα να τα λησμονείς όλα, σαν να έχει πεθάνει η μνήμη σου.
Να σκέφτεσαι υστερόβουλα, να στοχάζεσαι με υπολογισμό, να είσαι ελαφρά ευτυχισμένος και να υποφέρεις αριστοκρατικά κι ύστερα ν αδειάζεις το ποτήρι ως την τελευταία σταγόνα, για να μπορείς να το γεμίσεις πάλι αύριο.
Όλα αυτά τα πράγματα, Θεέ μου, έχουν τέλεια προβλεφτεί, έχουν αποφασιστικά γεννηθεί, έχουν γαλουχηθεί με φροντίδα, κυβερνιούνται από κανόνες, καθοδηγούνται από τη λογική κι ύστερα - σύμφωνα με προκαθορισμένη μέθοδο - σφαγιάζονται και θάβονται.
Κι ακόμα, οι σιωπηλοί τάφοι, που βρίσκονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή, είναι σημειωμένοι κι αριθμημένοι.
Όλα αυτά είναι ένας τέλειος κόσμος, ένας κόσμος ολοκληρωμένης τελειότητας, ένας κόσμος τρανών θαυμάτων, το ωριμότερο φρούτο στου Θεού τον κήπο, η μεγαλοφυέστερη σκέψη στο σύμπαν.
Αλλά γιατί Θεέ μου, πρέπει εγώ να βρίσκομαι εδώ; Εγώ, ένας άγουρος σπόρος ανεκπλήρωτου πάθους, μια καταιγίδα τρελή, εγώ, που δε γυρεύω ούτε την ανατολή ούτε τη δύση, εγώ, ένα αλλοπαρμένο θραύσμα κάποιου πλανήτη που εξερράγη;
Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους άλλους θεούς, γιατί βρίσκομαι εδώ;
Από τον "Τρελό" του Καλίλ Γκιμπράν
εξαιρετικό απόσπασμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ, ένας άγουρος σπόρος ανεκπλήρωτου πάθους, μια καταιγίδα τρελή, εγώ...
Πες μου ,Λυχνε ..
Διαγραφήεστω κι εσυ...
πες μου,γαμωτο....
Και πως να φυγεις με τα ποδια
απο τουτον τον "τελειο κοσμο τους"?
Υπεροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠες μου...ποιος "κοσμος" ειναι τελειος
ΑπάντησηΔιαγραφήοταν συμπληρωνεται απο ατελεις "υπαρξεις"?
Καλημερα...
Πέρασαν Αγριομελάκι μου ανεπιστρεπτί τα χρόνια που πίστευα πως μεγαλώνοντας μαζί με κάτι άλλους ονειροπόλους θα φτιάχναμε τον τέλειο κόσμο ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικοί προχώρησαν ... άλλοι μείναμε να βασανιζόμαστε στα καζάνια της κόλασης με όσα στραβά κι ανάποδα βλέπαμε μα τώρα πια...
απογοητεύτηκα. Όχι από τις ατελείς υπάρξεις που μπορεί να αλληλοσυμπληρώνονται αλλά από την μη διάθεση για το καλύτερο.
Όταν δεν παλεύεις να καλυτερεύσεις την υπάρξή σου είναι δυνατόν να κάνεις καλύτερο τον κόσμο γύρω σου?
υγ. και ποιό είναι το τέλειο τελικά?
Φιλί Αγριομελάκι
σήμερα έμοιαζαν όλα να χαμογελούν στο σπίτι
κι αυτό για μένα ήταν 'τέλειο' :)
Την ουτοπια ποτε δεν "χάιδεψα",
Διαγραφήμα ουτε κι απαρνηθηκα το "παραμυθι".
Το δυσκολο αποδοχης για μενα
δεν ειναι το οτι ο κοσμος δεν θα γινει ΠΟΤΕ
καλυτερος μα το οτι οι ανθρωποι που τον αποτελουν
ζουν στην πλανη του "πολυ" ενω ειναι "λιγοι".
Στα δυσκολα δικαιωνεσαι σαν οντοτητα.
Στα δυσκολα,τα δυσκολα ,ΠΟΤΕ δεν εγκατελειψα...
Οσο μονη κι αν τραβαω την ανηφορα
δεν θα την εγκαταλειψω για να κυλισω
στο ασφαλες τιποτα μου!
Κι αν αποφασισα να ζησω στο σκοταδι
ειναι επειδη η ατελης υπαρξη μου
εδωσε ολο το φως στην πλανη καποιας "τελειοτητας".
Χαιρομαι που τα λεμε....για οσο!
Φιλιά.
Κι αν αποφάσισα στον κόσμο μου να ζήσω
Διαγραφήείναι γιατί η ατελής ύπαρξή μου δόθηκε εκεί
που ήταν το χρεός της κι αν καμιά φορά
το σκάει από τον κόσμο της επιστρέφει τρέχοντας
όταν αντικρύζει τι υπάρχει έξω από αυτόν.
Είμαι σίγουρη πως χαμογελάς μάτια μου κάθε που αντικρύζεις το θηριοτροφείο σου να αποζητά την αγάπη σου ... αυτό είναι η τελειότητα.
Παντα ο ποιητης με ξεπερνάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μπορώ να σχολιάσω...
Καλή σου μέρα γλυκιά μου!
Λιακαδιτσα μου...
Διαγραφήγιατι παλι χωθηκες κατω απο συννεφουλα?
Μπαινοβγαινεις.
Μηπως επειδη αναρωτιεσαι οπως ο "ποιητης"?
Καλο απογευμα!
Γιατί υπάρχει λόγος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση στην ερώτηση!
Η τελειότητα βρίσκεται μέσα στις ατέλειες!
Το τέλειο σημαίνει και τέλος! Αν όλα ήταν τέλεια δεν θα είχαν σκοπό την εξέλιξη!
Κι ας είναι στο τέλος όλων ο θάνατος!
Πάω να ζήσω με τις ατέλειες μου!
Ώσπου να έρθει το τέλος θα το ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩ και με όλες τις δυσκολίες του κόσμου!
Σε φιλώ, ολόψυχα σου στέλνω τη χαρά μου!
Ο κοσμος δεν "εξελισσεται" ,χαρα μου.
ΔιαγραφήΚαταστρεφει μονο...κι αυτο το λεει εξελιξη.
Οι ατελειες ειναι εκεινες που μας κανουν να προσπαθουμε
για την ολοκληρωση...για το καλυτερο "ΕΜΕΙΣ"
Μα οταν ζητας να ολοκληρωθεις εκ του ασφαλους(οχι παιδεμα,οχι προσπαθεια,
οχι στερησεις,μη μου τους κυκλους ταραττε)
τοτε τι δουλεια εχεις με ..."ατελη" οντα"...γκουχ γκουχ???
"Μα εγω θα σ'αγαπω..μεχρι το τελος του κοσμου..)Θ.Ανεστοπουλος
Δεκτη η χαρα σου...στιγμιαιος θησαυρος!
Που υπάρχει η τελεία και πότε μπαίνει, για να βρω με χαρά και την τελειότητα... να κλείσουμε επιτέλους ραντεβού.Ποια βιβλίο να διαβάσω, μήπως και τη βρω!Κι αν υπάρχει, πάντα θα πλανάται εκεί έξω από μένα, να με προκαλεί για να γευτώ την χαρά της στο σκοτάδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ... πολύ τέλειο!:-)
Στις μικρες ασημαντες λεπτομερειες
Διαγραφήοπως π.χ. αγαπαω,προσεχω,ακουω,βοηθαω,
συντροφευω και πολλες αλλες "ατελεις ασημαντοτητες"
Στο δε σκοταδι...
διακρινονται περισσοτερο...εχουν ΦΩΣφορο
Καλησπερα...
Αφού αξιώθηκες να έχεις τέτοιες αναζητήσεις και ερωτήματα, είσαι κοντά Του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντηση δεν θα πάρεις και το ξέρεις.
Είναι μοναχικός ο δρόμος αυτός...
Γραμμένο με το αίμα σου είναι... Προσκυνώ!
"Ενας τρελλος"
ΔιαγραφήΚαλησπερα..