ΦΟΙΤΗΤΕΣ του Παντείου
Πανεπιστημίου Αθηνών. Καμιά 300ριά ήταν στο Αμφιθέατρο της Σχολής,
παρακολουθώντας το μάθημα της Δημόσιας Διοίκησης του καθηγητή Δονάτου Παπαγιάννη.
Η κουβέντα ήρθε στον Μαραθώνιο δρόμο, που είχε διεξαχθεί τον περασμένο Νοέμβριο
στην Αθηνα, με πολλή μεγάλη επιτυχία. Ο καθηγητής άρπαξε την ευκαιρία και
ρώτησε τους φοιτητές τι ξέρουν για τη Μάχη του Μαραθώνα. Έπεσε βαθιά σιωπή στο
Αμφιθέατρο, ώσπου κάποια στιγμή σήκωσε δειλά το χέρι της μια φοιτήτρια και, «με άψογη εκφραστική λεπτότητα και με καταπληκτική ακρίβεια
περιέγραψε τα γεγονότα της μάχης του Μαραθώνα», όπως είπε ο κ. Παπαγιάννης. Και
συνέχισε: «
Ένιωσα μια κρυφή αγαλλίαση. Αλλά ταυτόχρονα και περηφάνια για την πληθωρική
ευρυμάθεια της φοιτήτριάς μου, έστω κι αν ήταν μία και μοναδική. Για να την
επιβραβεύσω, τη ρώτησα πώς τη λένε και από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι (με τον
ενδόμυχο φόβο μήπως ήταν από τον Μαραθώνα!). Με έμφυτη ταπεινότητα μου
απάντησε: «Με λένε Συλβάνα και είμαι από την Αλβανία».
http://filoftero.blogspot.gr/
ΝΕΟΡΑΓΙΑΔΕΣ
Στης ζωής σου τη λάσπη να σέρνεσαι
Νοιάζεσαι μόνο για την πλευρά σου
Με έναν φόβο και μόνο πορεύεσαι
Μη χάσεις μερτικό απο τη μίζερη σοδειά σου
Κι όλα αυτά που κάποτε φώναζες
Έννοιες που ποτέ σου δεν γνώριζες
Απλά κονόμησες με λόγια άλλων δανεικά
Νεοραγιάδες κομπλεξικοί προσκυνημένοι αληταράδες
Κονομημένοι απο λαδώματα πολλά πασαλειμμένοι
Καβατζωμένοι σε ένα κράτος που κρατά φυλακισμένους
Όλους εκείνους που έχουνε χρόνια πλέον χάσει την τιμή τους
Της γενιάς σου τα λάθη πληρώνουνε
Τα παιδιά της που φτύνουν ιδέες
Αμαρτίες γονέων παιδεύουνε
Τέκνα οργής που καίνε σημαίες
Στα χλιδάτα λαγούμια σου κρύβεσαι
Ενοχές δεν προβάλλουν εν όψει
Γελάς ακόμα ποτέ δεν μας γνώρισες
Απο την όψη που μια μέρα θα σας κόψει...
Νοιάζεσαι μόνο για την πλευρά σου
Με έναν φόβο και μόνο πορεύεσαι
Μη χάσεις μερτικό απο τη μίζερη σοδειά σου
Κι όλα αυτά που κάποτε φώναζες
Έννοιες που ποτέ σου δεν γνώριζες
Απλά κονόμησες με λόγια άλλων δανεικά
Νεοραγιάδες κομπλεξικοί προσκυνημένοι αληταράδες
Κονομημένοι απο λαδώματα πολλά πασαλειμμένοι
Καβατζωμένοι σε ένα κράτος που κρατά φυλακισμένους
Όλους εκείνους που έχουνε χρόνια πλέον χάσει την τιμή τους
Της γενιάς σου τα λάθη πληρώνουνε
Τα παιδιά της που φτύνουν ιδέες
Αμαρτίες γονέων παιδεύουνε
Τέκνα οργής που καίνε σημαίες
Στα χλιδάτα λαγούμια σου κρύβεσαι
Ενοχές δεν προβάλλουν εν όψει
Γελάς ακόμα ποτέ δεν μας γνώρισες
Απο την όψη που μια μέρα θα σας κόψει...
https://www.youtube.com/watch?v=UQexHns6uPg
Οι "λερωμενοι τη φωλια τους" ας εξαπολυσουν πυρα.
Τοοοσα αποφασισαν.Ενα ακομα=τιποτα(πια)
Στο έχω ξαναπεί ότι φτιάχνεις διαμάντια;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου ρε συ για όλα!
(Επέτρεψε μου ταπεινά να πω, μήπως στον τίτλο το "γίνεται" θέλει "ε" στο τέλος της λέξης; Αν το διαβάζω λάθος, σου ζητώ συγνώμη)
ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΙ ΑΠΟ ΔΩ, ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ!
Διαβασε το τωρα.
ΔιαγραφήΔιπλο νοημα ηθελα να δωσω.
Ευχαριστω...
Σε παραδέχομαι..έτσι απλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διάβασα και το είχα κρατήσει, μα αν έγραφα κάτι
εκείνη την στιγμή, θα ήταν πολύ, μα πάρα πολύ άσχημο..
Σε φιλώ!
"ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΘΥΜΟ ΣΟΥ!!!"
Διαγραφήφωναξε ο Οδυσσεας στον Τηλεμαχο...
Ολα στην ωρα τους.
Μακια.
Δεν έχω λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτικό όλο το σύνολο!
Είτε γράφεις δυο λέξεις είτε περισσότερες...ζωγραφίζεις!
Σε φιλώ!
θΕΛΩ!!!
ΔιαγραφήΘελω...
να ζωγραφιζουμε πραξεις, ανθρωποι!
Και προς θεου...
μην εμπιστευεστε αποστατες...ναι?
Να εισαι παντα καλα.
Mπράβο σου που έθιξες το θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπερασπιζομαι τη γνωση και το σεβασμο.
ΔιαγραφήΜακια.
Πολύ δυνατό.
ΑπάντησηΔιαγραφή