Και τωρα?

  Πως να υπερασπιστω μια δυναμη
που εγκατελειψε την ορθια σταση μου?
Γι αυτο σκεφτηκα...
πως αν ειναι να μοιρασω φειγ-βολαν
με τα αδιεξοδα μου
να το κανω καπως διαφορετικα...
με ενα ...πεταγμα...ας πουμε.
Ταξιδευω τωρα σε αλλη χωρα,
χωρα παυσιπονων οριων,
ονειρευομαι...
πεταω...
περπαταω σε συννεφα ,
αγγιζω τον ηλιο και δεν καιγομαι...
γινομαι μπροσταρης
σε σμηνος χαμενων πουλιων.
Απο εκει ψηλα
βλεπω τα παντα...
Σε βλεπω να κλαις...
Νιωθω το δακρυ σου σχοινι να με τραβαει κατω...
και με βιαιη κινηση
σε σηκωνω ψηλα μαζι μου...

I'M WALKING IN THE AIR

Ακουσε με!
Ακομα κι αν εγω πεσω...
εσυ να συνεχισεις να πετας...

Και μετα...
σ'εχασα!
Ομως εγω...
συνεχισα το πεταγμα μου...

μη μπορωντας να βγω...
απ'την τροχια αυτη!

Mια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

We're walking in the air 

We're floating in the moonlit sky 
 The people far below are sleeping as we fly

I'm holding very tight 
I'm riding in the midnight blue
 I'm finding I can fly so high above with you

Far across the world 
The villages go by like trees 
The rivers and the hills 
The forests and the streams

Children gaze open mouth 

Taken by surprise 
Nobody down below believes their eyes

We're surfing in the air 

We're swimming in the frozen sky

 We're drifting over icy 
Mountains floating by

Suddenly swooping low on an ocean deep
 Arousing of a mighty monster from its sleep

We're walking in the air 
We're floating in the midnight sky
 And everyone who sees us greets us as we fly