Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013




Αν...
...αν μπορουσα...
...να δαμασω τον ανεμο
που σηκωνει ο φοβος σου..
και παιρνει μακρια...
τα "ανθη"...

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Αναρτήθηκε από στις

12 σχόλια:

  1. Λιακάδα ☼28 Μαρτίου 2013 στις 5:52 μ.μ.

    Ο ανεμος δεν παίρνει απαραιτήτως μακριά... φέρνει και πράγματα κοντά...
    Στάσου εκεί... και θα'ρθει η ώρα...
    Ολα είναι κύκλος...
    φιλί γλυκό λιακαδένιο...:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli28 Μαρτίου 2013 στις 10:38 μ.μ.

      Μονο μην αργησει...
      Τα μαγια θα λυθουν
      και πολυ φοβαμαι...
      πως θα ξαναγινω αρουραιος!

      Φιλι κι απο εμενα...μακια.

      Διαγραφή
  2. airis28 Μαρτίου 2013 στις 6:01 μ.μ.

    Ο φόβος....
    Ο φόβος είναι τροχοπέδη ...
    Μας βοηθάει στην αυτοσυντήρηση.
    Αλλά έλα που ο άνεμός του σκορπίζει τα λουλούδια........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli28 Μαρτίου 2013 στις 10:50 μ.μ.

      Μπορω να δικαιολογησω
      μονο τους γενετησιους φοβους μας.
      ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ!

      Καλησπερα απο καρδιας...

      Διαγραφή
  3. Μαρία Νικολάου28 Μαρτίου 2013 στις 8:14 μ.μ.

    Αν το καταφέρεις πες το και σε μένα.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli28 Μαρτίου 2013 στις 10:53 μ.μ.

      Νομιζω θα περιμενεις λιγουλακι...
      2 ? 3? Μπορει και παραπανω ζωες...
      και βλεπουμε....

      Φιλιά,Μαρια μου...

      Διαγραφή
  4. Μαρία Κανελλάκη28 Μαρτίου 2013 στις 8:28 μ.μ.

    Γι αυτή τη μικρή ανάσα που άφησες εδώ και για το διάφανο κρίνο παρακάτω, σου στέλνω ένα φιλί στον αέρα γλυκιά αγριομελούσα κοπελιά!
    Πιάστο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli28 Μαρτίου 2013 στις 10:58 μ.μ.

      Ευτυχως...
      δεν φυσηξε και το επιασα...
      Το εβαλα στο συρταρι της καρδιας...
      για να φορτιζει κι αυτη..
      και να σας στελνω
      ευχες απο καρδιας...

      Μακια...

      Διαγραφή
  5. eApenanti29 Μαρτίου 2013 στις 7:11 π.μ.

    Περιττό να πώ ότι θάθελα κι' εγώ 2, 3 ζωές.

    και μία ακόμη για να σε διαβάζω...:)

    και να σου εκμηστηρευτώ και κάτι ;

    Τα σχολιανά σου τήδε, κακείσε μου αρέσουν περισσότερο,
    Περιβολάκι, μάλλον κάμπος πολύχρωμος γεμάτος εκπλήξεις.
    (και λίγα λέω, αλλά είναι πρωί ακόμη και "δεν έχω πάρει μπροστά")

    Μάκια από μένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. agriomeli29 Μαρτίου 2013 στις 8:04 π.μ.

      Τα περιβολια και οι καμποι
      "καρπιζουν" οταν το βλεμμα μενει χαμηλα
      και η ψυχη ψηλα.

      Σε ευχαριστω (ειπε το λουλουδι με ροδαλο στα πεταλα)

      Καλημερα απο καρδιας!

      Διαγραφή
  6. Unknown29 Μαρτίου 2013 στις 12:38 μ.μ.

    Δεν χρειάζεται να δαμάζουμε τον άνεμο...να τον αφήνουμε να μας παρασύρει χρειάζεται...και να πάμε παρακάτω...

    Τα φιλιά μου αγριομελο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. agriomeli29 Μαρτίου 2013 στις 12:47 μ.μ.

    Ειμαστε ηδη παρακατω.
    Το εχει τακτοποιησει ο...χμμμ...χρονος.

    "Αναμαλλιασμενοι παρακατω" (μου ακουγεται καλο για συγκροτημα)

    Χαιρεται,Πασπαρτου μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)