Βαστα τη σαρκα καθαρη και την ψυχη ψηλα!

Σάρκα και Ψυχή 

 

"-Πρέπει να ξέρεις, είπε τέλος, πως μια από τις χάρες της γης –κι έχει πολλές, ανάθεμα τη!- που τη σέβουμαι απάνω απ΄ όλες είναι η νιότη. Όταν βλέπω ένα νέο να κιντυνεύει, μου φαίνεται πως αλάκερη η ζωή κιντυνεύει, πως η πρωτοπορία του Θεού είναι σε κίντυνο, και τρέχω να βοηθήσω, όσο μπορώ, τη νιότη μη χαθεί –θέλω να πω, να μην παραστρατίσει, να μη μαδήσουν οι ανθοί της, να μη γεράσει πρόωρα.

… Δε θέλω να σε αφήσω να καείς, όχι εσένα, όχι εσένα, το ξαναλέω, παρά τη νιότη. Λυπούμαι τα μάγουλά σου που ‘ναι ακόμα σκεπασμένα με χνούδι, τα χείλια σου που δεν χόρτασαν μήτε φιλί μήτε βλαστήμια, και την απλοϊκή ψυχή σου, που όπου αγναντέψει λάμψη χύνεται να καεί. Μα δε θα σε αφήσω. βρίσκεσαι στην άκρα του γκρεμού, δε θα σε αφήσω να πέσεις.

-Ποιανού γκρεμού;

-Του Θεού.

Ως να προφέρει το λόγο αυτό το φοβερό, το κελί έτριξε, κάποιος αόρατος μπήκε  μέσα. Ποτέ η λέξη αυτή, που τόσο συχνά κι ανίερα την έλεγα και την ξανάλεγα, δεν μου προξένησε τόσο τρόμο…

-Μέσα σου σε τρώει μια έγνοια μεγάλη. τη βλέπω στα μάτια σου που καίνε, στο μεσοφρύδι σου που ακατάπαυστα ζυγαριάζεται, στα χέρια σου που ψάχνουν τον αέρα, σαν να ‘σαι τυφλός. ή σαν να ‘ταν ο αγέρας κορμί και τον αγγίζεις. έχε το νου σου. η έγνοια αυτή μπορεί να σε φέρει στην παραφροσύνη ή στην τελειότητα.

-Ποια έγνοια; Δεν ξέρω για ποια έγνοια μιλάς, γέροντα.

- Η έγνοια της αγιότητας. Μην τρομάζεις. δεν το ξέρεις εσύ, γιατί το ζεις. …Ναι το ξέρω. η ανώτατη επιθυμία του ανθρώπου είναι να γίνει άγιος. ναι, μα πρέπει πρωτύτερα όλες τις κατώτερες επιθυμίες να περάσει –τη σάρκα και να τη σιχαθεί, τη δίψα της εξουσίας, του χρυσαφιού, της ανταρσίας. Θέλω να πω, να ζήσει ως πέρα τη νιότη του κι όλα τα’ αντρίκεια πάθη, να ξεκοιλιάσει όλα τα είδωλα και να δει πως είναι παραγεμισμένα με άχερα κι αγέρα…

-Μην πάψεις ποτέ να παλεύεις με το Θεό. καλύτερη άσκηση δεν υπάρχει. Μα μη θαρρείς πως για να τον παλέψεις με πιο σιγουράδα πρέπει να ξεριζώσεις τις σκοτεινές ρίζες μέσα σου, τα ένστιχτα. βλέπεις μια γυναίκα και σε κυριεύει ο φόβος. είναι ο Πειρασμός, λες ύπαγε οπίσω μου Σατανά. ναι είναι ο Πειρασμός μα για να τον νικήσεις ένας μονάχα τρόπος υπάρχει : να τον αγκαλιάσεις, να τον γευτείς, να τον σιχαθείς, να μην σε πειράζει πια. αλλιώς κι εκατό χρονών να γίνεις, αν δεν χάρηκες γυναίκα, η γυναίκα θα ‘ρχεται στον ύπνο σου και στον ξύπνο σου και θα λερώνει τον ύπνο σου και την ψυχή σου...

…Χαμήλωσε ακόμα πιο πολύ τη φωνή του:

-Ο άγγελος δεν είναι τίποτε άλλο, ακούς; δεν είναι τίποτε άλλο παρά κατεργασμένος διάβολος. Και θα ‘ρθει μια μέρα, αχ, να ζούσα τη μέρα εκείνη, που οι άνθρωποι θα το καταλάβουν, και τότε…

Έσκυψε στο αυτί μου, η φωνή του πρώτη φορά έτρεμε :

-Και τότε η θρησκεία του Χριστού θα κάμει ακόμα ένα βήμα απάνω στη γης, θ’ αγκαλιάσει αλάκερο τον άνθρωπο, αλάκερο, όχι τον εμισό όπως τώρα που αγκαλιάζει μονάχα την ψυχή. Θα πλατύνει το έλεος του Χριστού, θ’ αγκαλιάσει και θ’ αγιάσει την ψυχή και το σώμα. θα δει και θα κηρύξει πως δεν είναι οχτροί, είναι συνεργάτες. Ενώ τώρα τι γίνεται ; Πουλιούμαστε στο Διάβολο, κι αυτός μας σπρώχνει ν’ αρνηθούμε την ψυχή. πουλιούμαστε στο Θεό, κι αυτός μας σπρώχνει ν’ αρνηθούμε το σώμα. Πότε θα πλατύνει ακόμα πιο πολύ η καρδιά του Χριστού, να σπλαχνιστεί όχι μονάχα την ψυχή παρά κα το σώμα , και να φιλιώσει τα δυό αυτά θεριά ;..."