Η πρωταπριλια ...εχει σχημα μουτζαλιας...γιο.

 Σαν αντικρυσα 

μια μερα σαν κι ετουτη

χορταρακι που φυτρωνει

απ'της γης 

το χωματενιο κοσμοκούτι,

λιγο ηλιο περιμενω για να βγει,

δωσε κατι πληγωμενη μου ψυχη,

δωσε χαδι να δανεισω του βορια

να σταματησει η παγωνια,

δωσε ματια

να κερασω τον τρελλο

για να βλεπει ο΄τι ειναι λογικο,

δωσε γελιο ,οχι οδυνη στη πληγη

πριν το ονειρο να παραχαραχτει

Ελα πες μου

ποσα ...

ποσα θελεις για να ζησεις,

ποσο ψεμμα στρωνεις καθε βραδυ

για να ροχαλισεις,

με τι κιβδηλο  την αληθεια μου χτυπας,

με ποια πλανη το μυαλο σου κυβερνας?.

Καπου ακουω τον καϋμο να περπατα

κι η αγαπη σαν μπαλονι

 δραπετευει μακρυα.

Η ζωη σου ειναι ολη

μια σαρκικη πρωταπριλια.

που ομως συντομα θα γινει

χωνεμενη κοπρια*

*καταλληλη και για "φυτα" εσωτερικου χωρου

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)