Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Η καταρα της "καλτσας"

Επιστρέφω απόγευμα στο κρεβάτι, ανοίγω το τελευταίο βιβλίο του Χανίφ Κιουρέισι. Μεσάνυχτα όλη μέρα. Εξ αφορμής μιας πρότασης στο οπισθόφυλλο το πήρα. «Είμαστε αλάθητοι», λέει, «στην επιλογή του εραστή μας, ιδιαίτερα όταν αξιώνουμε το λάθος πρόσωπο. Υπάρχει ένα ένστικτο, μαγνήτης ή αερικό, που γυρεύει το αταίριαστο». Εσύ πάλι, λες πως με κάτι τέτοιο εκνευρίζεσαι. Πως οι άνθρωποι με αντίστοιχες απόψεις είναι για σφαλιάρες. Θυμώνω. Καλά κάνω και θυμώνω. Δίκιο έχεις. Εδώ και χρόνια πια το ξέρω. Με την άρρωστη κεκτημένη του Μπατάιγ πόσο θα πας; Μια δυο φορές στη ζωή σου. Εγώ τις πήγα, τέλειωσα. Όξω απ΄ την παράγκα οι αταίριαστοι. να τους αγαπάμε. Να τους θυμόμαστε με τρυφερότητα. Τους χρησιμοποιήσαμε. Το πληρώσαμε, πρώτοι εμείς. Γιατί ο λάθος άλλος στην ουσία δεν φταίει. Δεν σου κρύφτηκε. Εκεί που εσύ αναγνώρισες το αταίριαστο, αυτός κατά πάσα πιθανότητα είδε το ταιριαστό. Και δεν φταίει αυτός. Του το έπαιξες καλά. Όποιος αναγνωρίζει εξαρχής το λάθος πρόσωπο και όμως τσαλαβουτάει – αυτός φταίει. Το βλέπεις, βλάκα μου, το λάθος. Και το αποσιωπάς. Γιατί το έχεις ανάγκη. Και το αξιώνεις μόνο σε μια περίπτωση το λάθος πρόσωπο: για να το απαξιώσεις σύντομα. Για να μη δεσμευτείς. Για να μείνεις μόνος. Για να νιώσεις ανώτερος από τον εσφαλμένο. Γιατί από το λάθος πρόσωπο έχεις πάντα τη δυνατότητα να το σκάσεις με όσο το δυνατόν λιγότερη οδύνη. Με απώλειες μηδαμινές. Επιλέγω «ανάξιο εραστή» σημαίνει επίσης: αναβάλλω τον έρωτα, αλλά συγχρόνως δεν κλείνω την πόρτα στην ελπίδα θα φύγει ο πρόσκαιρος και λίγος, και κάποια μέρα θα έρθει ο ανάξιος. Αλλά όχι ακόμα. Δεν είναι η ώρα μου. Τώρα φοβάμαι οτιδήποτε μπορεί να πάρει μορφή αμετάκλητου. Την ισόβια συνύπαρξη, ιδίως.
 
«Επιλέγεις λάθος άνθρωπο, δηλαδή, για να το σκάσεις πιο εύκολα; Και τότε πώς εξηγείται το γεγονός πως καμιά φορά κολλάς στο λάθος πρόσωπο εκατό χρόνια;», ρωτάει η μεταμεσονύκτια φίλη. «Κατά τη γνώμη μου, μείνεις, φύγεις, το ίδιο κάνει», λέω. «Πάλι κολλάς, για να γλιτώσεις από μια ουσιαστική δέσμευση. Η λάθος επιλογή σού διασφαλίζει κατά κανόνα ανεξαρτησία. Σε ασφαλίζει από τον πόνο τού να βρεθείς ακάλυπτος, εκτεθειμένος μπροστά στον όμοιό σου. Γιατί, αν με τον όμοιό σου τύχει στραβή, τότε δεν γιατρεύεσαι. Πένθος αμετάκλητο μετά». Νύχτα, δυόμισι χρόνια πριν. Τρέχαμε με ένα φίλο στο Μούλτι Κούλτι  – στο δρόμο απορούσε: «Μα πώς έγινε και πήγα και ερωτεύτηκα αυτό το πράγμα; Η προηγούμενη αγάπη μου διάβαζε στίχους της Σύλβια Πλαθ. Ίδια τραγούδια, ίδια κουλτούρα. Ήθελα να θέλω. Και όμως, δεν με μάγευε παρά μόνο το ασπόνδυλο. Το ριζικά ακαλλιέργητο πλάσμα. Λες πως θα μου περάσει; Αηδιάζω με τον εαυτό μου έτσι που έμπλεξα. Αλλωστε, ξέρεις πως αυτά τα παθιασμένα τα κοροϊδεύω».


 Όχι χαρά μου, δεν θα σου περάσει, σκεφτόμουν. Απλώς εκεί που κόβεσαι πως δεν θα μπορείς χωρίς την άξεστη αγάπη σου, πολύ σύντομα θα βρεις αφορμή και θα φύγεις. Και θα πεις πως δεν πήγαινε άλλο. Που πάντα πάει, άμα θες. Μετά, τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει το πάθος της συντήρησης, θα μοιάσεις τότε ακόμα περισσότερο στους ήρωες που σιχαίνεσαι. Σε κάθε συνάντησή σου με ίσο σου άνθρωπο θα βάζεις μπροστά σαν πανοπλία το άξεστο πλάσμα. Ο λίγος ίσκιος σου θα σε θωρακίζει από την οδυνηρή συνάφεια με τον παρεμφερή σου. Κανονικά πρέπει να χρωστάς ευγνωμοσύνη γι΄ αυτό στην άξεστη αγάπη σου. «Σε ευχαριστώ, ακαλλιέργητο πλάσμα, που η επινοημένη μου εμμονή για σένα με προστάτεψε. Δεν πήγα να καώ με την καλή περίπτωση. Να χάσω την ανεξαρτησία μου. Τη μαγκιά μου. Να γίνω κουρέλι». Αν δεν υπήρχε το φάντασμα του άξεστου ανθρώπου, θα αναγκαζόσουν κάποια στιγμή να ζήσεις κι εσύ με έναν όμοιό σου το οδυνηρό πράγμα που λέγεται ζευγάρι, θα αναγκαζόσουν να είσαι τρυφερός, να αγαπήσεις στ΄ αλήθεια.


Έκλεισα το βιβλίο του Κιουρέισι – δεν είχα και πολύ κέφι για διάβασμα. Την ώρα που ντυνόμουν για να βγω, θυμήθηκα τον Κ. άνθρωπος της νύχτας. Παρουσιαστικό τρομαχτικό. Ένας Βίκινγκ με μυαλό πεντάχρονου. Με συμπαθούσε. «Όταν ήμουν νέος», μου εξομολογήθηκε μια νύχτα, «σαν να με μούντζωσε ο Θεός και πήγα κι ερωτεύτηκα. ‘Ηταν μια καριόλα, δεν βάζεις με το νου σου. Παίρνω το αεροπλάνο και ανεβαίνω Θεσσαλονίκη να τη δω. Τρελαμένος, θέλω να της πω πόσο ερωτευμένος είμαι, θέλω να πεθάνω μαζί της. Κατεβαίνω παράλυτος. Χέρια, πόδια, δεν μπορώ να τα μανουβράρω. Τη βλέπω να με περιμένει στο αεροδρόμιο. Την κοιτάζω. Και ύστερα την πλακώνω στο ξύλο. Ξύλο πολύ, δεν βάζεις με το νου σου. Την τσάκισα. Πήρα το επόμενο αεροπλάνο και γύρισα. Αυτή ποτέ δεν κατάλαβε γιατί. Ακόμα την αγαπάω την πουτάνα. Ξύλο πολύ, δεν βάζεις με το νου σου…»

Μαλβίνα Κάραλη - Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες,εκδόσεις Κάκτος

17 σχόλια:

  1. μμμμ... δεν ξερω...
    άραγε εφόσον τα ξέρουμε όλα αυτά... με ποιον ταιριάζουμε ? αν ταιριάζουμε με κάποιον τελικά..
    χρονια πολλα
    φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με κανεναν!
      Νομοτελειακο.
      Σημασια εχουν
      οι ,απο κοινου ,θυσιες.
      Το τιποτα δηλαδη
      γιατι κανεις δε χαλιεται.
      Αυταααααα....

      Καλησπερα,siren

      Διαγραφή
    2. δεν εχεις άδικο,κανεις δεν χαλάει την βολή του...
      καλησπερα μελενια μου

      Διαγραφή
  2. Όσο το πήγαινα γραμμή-γραμμή, κάτι μου θύμιζε... Μαλβίνα λοιπόν. Αιώνια αγαπημένη και με το κεντρί της πάντα ζωντανό και ετοιμοπόλεμο. Πολεμόχαρη φίλη μου συγχαρητήρια για την επιλογή σου! Απ' τα πιο αγαπημένα κομμάτια της... Μας λείπει ρε γμτ η μαγκιά της!...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιστεψε με,Μαρια.
      Η τολμη μου δεν θα κραταγε οπλο στον κροταφο(μου-τους)
      εαν δεν ειχαν στριμωξει τη λογικη και τις αξιες μου
      μεσα σε ενα τσουβαλι σκατα.
      Ε λοιπον...ναι....θα τραβηξω τη σκανδαλη καποια μερα.
      Γιατι τα ασπονδυλα...
      γινανε πολλα και χαθηκε πια η επιλογη.

      Ο καθενας ειναι μοναδικος.
      Λατρευω την αντιληψη της.

      Διαγραφή
  3. !!!!!!!!!!!!!ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!!!
    Εζησα να το δω κι αυτό!! Ανοιξες βιβλίο!! Αυτό λέει πολλά... (όχι για σένα... για το βιβλίο) :-p
    Μόλις το τελειώσεις το θέλω οκ?
    Μάκια Λιακαδοβραχνιασμένα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μμμμμμ...ναι...μπορεις να το πεις κι ετσι,
      πως το ιντερνετ γενικα
      ειναι ενας τεραστιος τομος.
      Αμα το "τελειωσω",Λιακαδα μου,
      πολυ φοβαμαι πως θα χρειαστει format.

      Καλημερολουλουδοβροχεροπουσεεκανεναλουφαξειςγιαναγινειςκαλα

      Διαγραφή
  4. ΑΧΑ..Κοινωνικες σχεσεις σημερα,καλη μας φιλη....
    Και βεβαια η ΔΡ Μαλβινα παρουσα παντα...
    Κι εμενα μου λειπει....
    Η σκατοφατσα,ΓΜΤ...!!
    Υπεροχη παντα..Με επεισε τοτε οτι το παρουσιαστικο,μπορει και να μη μετρησει καποτε...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΧΑ(λεω να το συνεχισω σε)αχαχαχαχαχααα
      Οιστρος κοινωνικοτητος?
      Μπορει...μα περισσοτερο αγανακτιση με τη συνωμοσια
      του γυμνου ενστικτου με τη λογικη

      Μεγαλο το κειμενο που εβαλα,Μαχαιρη μας,
      αλλα το τραβαγα απο δω,το εκοβα απο κει
      και δεν μπορουσα να αφαιρεσω τιποτα περισσοτερο.

      Εεεεετσι εεεετσι...."σκατοφατσα" οπως ολοι μας.

      Απορια: εχεις παραμεινει πεπεισμενος?

      Καλημερολουλουδοπουαντεχεικαιστιςδυνατεςμπορες(μπορει)

      Διαγραφή
  5. Καλημέρα Αγριομελιώ
    Πένες καυστικές και ανεξάρτητες
    σαν της Μαλβίνας λείπουν την σήμερον!!!!!
    Γεμίσαμε κουβάδες με σκουπιδαριό...
    και οσφυοκάμπτες που να πάρει

    φιλιτρωτοκιασυνηθιστο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και στο δια ταυτα...
      η επιλογη του αταιριαστου
      σε ολες τις διασκευες.

      φιλιπουτηνπατησεενστικτωδως

      Διαγραφή

  6. Καλημέρα! Χρόνια πολλα! Με υγεία και χαρά! Φιλάκια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε βαριεσαι,Κικη μου...
      Και τα καλα δεχουμενα και τα κακα δεχουμενα.

      Ευχαριστω και ανταποδιδω

      Διαγραφή
  7. Καμιά φορά ο λάθος άνθρωπος κρύβεται τόσο καλά και το παίζει σωστός τόσο πετυχημένα που όλα τα όσκαρ του κόσμου είναι δικά του...!!
    Τότε φταίμε εμείς που δεν μυριστήκαμε πως είναι λάθος ή εκείνος που το έπαιζε σωστός?..απλά σκέψεις κάνω!!
    Συμφωνώ απόλυτα με το παρακάτω αν τσαλαβουτάμε εν γνώσει μας:
    "Όποιος αναγνωρίζει εξαρχής το λάθος πρόσωπο και όμως τσαλαβουτάει – αυτός φταίει. Το βλέπεις, βλάκα μου, το λάθος. Και το αποσιωπάς."
    Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη και ποτέ λάθος πρόσωπα...!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτιμω πως δεν μπορει να κρυφτει
      σε ματια που διακρινουν αληθειες.
      Γνωριζουμε το ασπονδυλο απ΄την αρχη...
      απλα γουσταρουμε ...αυτο ειν'ολο.
      Και στην τελικη...
      η πρωτη εντυπωση ειναι που μετραει...
      και αυτη ειναι που τελικα μαγευει τα επομενα...
      Η πρωτη εντυπωση δεν μας κανει να ερωτευομαστε
      παρα να βλεπουμε τις ατελειες...
      Μετα ερωτευομαστε....και φτανουμε, με τη φθορα,
      στην αρχικη εντυπωσηηηηηηη....

      Παντα θα ειναι τα λαθος προσωπα γιατι ειμαστε ολοι διαφορετικοι
      και αυτο δεν μας..."συμβιβαζει"

      Καλησπερα απο καρδιας(ατιθασης)

      Διαγραφή
  8. Εντάξει, Μαλβίνα, respect......
    Τι να λέμε;; Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα....
    Καλησπεροφιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή