Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Ματωμενη σαρκα,γευεται η γλωσσα κι επουλωνει την πληγη.Ματωμενη καρδια,φυλαω ενα μπουκαλι για μεταγγιση.Ματωμενη ψυχη,ολα τα ηλιοβασιλεματα του κοσμου!

Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
που τα μάρανε η μαύρη ξενιτιά
κι η αγάπη σου τα πήρε στη φωτιά.

Μη καλέ μου μη ζητάς απ’ το βοριά
τη συμπόνια απ’ τη δόλια μου καρδιά
ένα δέντρο που το κάψαν κεραυνοί
δεν ανθίζει, δε φοβάται, δεν πονεί.

Τούτη η στάχτη που τη σέρνει ο βοριάς
ήταν κάποτε τα φύλλα της καρδιάς,
άφησε την στα σοκάκια να χαθεί
πόσο πόνεσα ποτέ μη μαθευτεί.



(Ποσο λατρευω αυτη τη φωνη!!!)


5 σχόλια:

  1. Στη ματωμένη αυτή ψυχή ένα χάδι θε να'ρθει
    δεν επουλώνεται, το ξέρω,έτσι αυτή
    μα παρέα γλυκιά θα της κάνει!

    Καλημερολούλουδο τρυφερό...
    Το κομμάτι με έστειλε όπως και τα λόγια σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχει παρεα τον ηλιο που δυει....
      ή........................που ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ!
      Εισαι κομματι του?Εισαι παρεα μου.

      :)

      Μοναδικα ερμηνευει τα παντα ο Μεραντζας.
      Τον αγαπαω...

      Φιλακι πριγκιπισσα μου!

      Διαγραφή
  2. Τα λογια ομοιοκαταληξιας
    ειναι τα λογια του τραγουδιου παρακατω.
    Η καθε πληγη εχει τον "ομορφο" ρολο της.

    Καλημερολουλουδο ανθισμενο ακομη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είσαι αρχόντισσα!

    Αγαπάμε τις φωνές αυτές. Όχι μόνο γι αυτά που τραγουδούν, αλλά και για το "ανάστημά" τους.
    Μεταγγίστηκα και σήμερα...
    Φχαριστώ βρε αγριόμελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οντως...σαν να πηραν χρωμα ροζ τα μαγουλα σου!

      Γεμισαμε αρμυρα κι αποψε πλαϊ στο κυμοθαλασσο...
      Αντε γεια μας!

      :(

      Διαγραφή