Άγριο μέλι (1998)
Στίχοι: Θάνος Ανεστόπουλος
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Να κρατιέμαι από πάνω σου όταν πονώ
και να γέρνω αργά το κεφάλι στον ώμο,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου όλο να φθονώ,
δίκαιος φθόνος σ' άδικο της ζωής νόμο.
Ν' αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν' αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι,
γεμίζεις μ 'ανάσες καθώς ξεψυχά
το καλύτερο νιότης, αν θες μας, το βράδυ
Να κουρνιάζω ερείπιο στα ερείπια επάνω
και να φτύνω σιωπές σ' άλλες δυο μου ζωές
που δε τρέχουν τα σύννεφα και πώς ν 'ανασάνω
με πατζούρια κλειστά και θνητούς πνεύμονες.
Να φωλιάζω κρυφά στις ρυτίδες της νιότης
και να ψέλνω αργά το τραγούδι της μάνας,
που δεν τρέμουν τα χέρια σου, εγώ είμαι ο πότης
είμαι μέτρο, ρυθμός, η ωδή και ο Πάνας.
Δεν αντέχουν τα πόδια μου να τρέξουν κοντά σου
σαν κισσός να τυλίξω το κορμί σου που θέλει,
που δε θέλει όμως φίδι να γίνει, φαντάσου
να σταλάξει αρμύρα από άγριο μέλι.
Ομορφο κομμάτι... φοβερό ποίημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια που είναι αυτή η όμορφη μουσική γωνιά?
Μια λιακαδένια καλημέρα σου στέλνω! :)
Οχι απλα φοβερο,Λιακαδα μου...
Διαγραφήαλλα κατι περισσοτερο
απο τα περισσοτερα μεσα μας κομματια.
Ετσι ειναι!
Με αφορμη αυτο το υπεροχο,
διαλεξα χρονια πριν το "αγριομελι".
Και περασαν χρονια τοσα
κι ακομα την ιδια αλμυρα σταλαζει
ο κοσμος....
αρκει μονο...
να δεις τα ματια του!
Καλημερολουλουδενια ανασα...
υγ. η Απανεμια ειναι στην Πλακα
Διαγραφήστα ψηλα της μερη...
:)
Τωρα...απο Σεπτεμβρη παλι...
Θα μου λείψουν οι αναρτήσεις της Τετάρτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Σεπτέμβρη λοιπόν...
(καμιά συναυλία δεν παίζει; Για πες αν μάθεις κάτι...)
Πολλα λειπουν!
ΔιαγραφήΘα ενημερωνω μεσω του blog..
Φιλακια,ματια μου...
Ώστε έτσι προέκυψε το αγριομελάκι μας....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσαν οι στίχοι "Ν' αφουγκράζομαι δάκρυα και γέλια υγρά
και ν' αφήνω στο βλέμμα σου ένα άκοσμο χάδι"
Καλό σαββατοκύριακο σου εύχομαι :)
Πολλα τα ομορφα μεσα απο τα ποηματα του κοσμου.
ΔιαγραφήΚαλησπερολουλουδο...
Α! Το Σεπτέμβρη που λέω να ανέβω κι εγώ για να συναντήσω τα άλλα βοτσαλάκια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας χωράει όλα στην απανεμιά; Στο ορκίζομαι εγώ και το πετροκόριτσο θα προσπαθήσουμε να είμαστε ήσυχα!
Τώρα πέρα από πλάκα θα το ήθελα πολύ να βρεθώ κι εγώ μια φορά εκεί!
Εκεί που βρήκες εσύ τη δική σου απανεμιά!
Σε φιλώ γλυκά!
Καλό Σαββατόβραδο!
Ναι,χαρα μου...
Διαγραφήενημερωσε με να σε ενημερωσω..
Τελικα η απανεμια δεν ανηκει
στα επιγεια θαρρω.
Φιλακια πολλα.
Όμορφα! ♥
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο το κομμάτι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι στίχοι σε αγγίζουν όλοι, λέξη-λέξη...
Eιναι ενα πολυ δυνατο ποιημα,καλη μου...
ΔιαγραφήΕξ απ'ανεκαθεν
:)