Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Η δυσκολη ζηση ...

Θα'θελα στα δυσκολα
να με ειχες αγκαλια.
Μου το'χες ταξει αλλωστε.
Αλιμονο...
ξεχασα -
καθως κοιταζα το πεταγμα
μιας μελισσας-
πως δεν ημουν παιδι...μα μητε κι αγιος!
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον) 




14 σχόλια:

  1. Αλίμονο!
    Γίνεται να έρθουν πάντα όπως τα θέλουμε;
    Γεμάτη παιχνίδια η ζωή!
    Καλημέρα χαρά μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σαν παιδι μου αρεσε να παιζω.
      Σαν μεγαλη ΔΕΝ.

      Φιλι γλυκο,πεταλουδα μου.

      Διαγραφή
  2. "Σε καταριέμαι για να μη μπορείς να κλάψεις
    και η καρδιά σου να γίνει πέτρα"...

    Τι βαριά κατάρα!

    Καταλαβαίνω τώρα
    όσους τους έχουν έτσι βαριά καταραστεί
    γιατί από τότε δεν μπορούν
    να δώσουν ή να πάρουν
    παρά μόνο μια νύχτα...

    Είναι μάλλον η τιμωρία τους
    την ίδια ώρα που οι ίδιοι υποστηρίζουν
    ότι αυτός δεν είναι άλλος
    παρά ο τρόπος που έμαθαν να ζουν...

    Και πού να προσευχηθεί κανείς για να ξορκίσει τέτοια κατάρα...

    Καλημεροαστρολούλουδο φιλί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αστρολουλουδο....μμμμμμμ
      ενας ουρανος νυχτας με αλικα τριανταφυλλα
      για αστερια..
      Κραταω αυτο,θαλασσινη μου ληθη...
      Οι καταρες ειναι για τους "λιγους".
      Οι δε πραξεις των υποκειμενων....
      ακομα πιο ανουσιες.

      Λουλουδακι που ταξιδευει τ'απογευματα .

      Διαγραφή
  3. Σαν το κεντρί της μέλισσας αυτή η κατάρα.
    Σκοτώνεις και σκοτώνεσαι.
    Δεν είναι για μας αυτά Αγριομελένια μου.

    Καλή Κυριακή να έχεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι κι αλλιως,Μαρια μου,
      καταραμενοι ειμαστε ολοι
      εφοσων κυκλοφορουμε στα ανθρωπινα.
      Τι να λεει μια επιπλεον "πρωτοβουλια"?
      Απολυτως τιποτα.

      Φιλια,ματια μου...

      Διαγραφή
  4. Θα'θελα στα δυσκολα να με ειχες αγκαλια.....μα ίσως είναι καλύτερα έτσι...!
    Καλό απόγευμα αγριομελάκι μου :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν ειναι καλυτερα ομως?
      Καθημερινη η πτωση και ο φοβος.

      Φιλακι,ευχη μου...

      Διαγραφή
  5. Όμορφο τραγούδι...γλυκόπικρα συναισθήματα!
    Πόσα μας τάξανε και τελικά τα πήρανε πίσω;
    Και τι πονάει περισσότερο;Ο χρόνος της προσδοκίας που έφυγε και δε γυρίζει ή η απογοήτευση που μένει στο τέλος;
    Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολα πονανε.ΟΛΑ.
      Και η ψυχη
      και το σωμα δεν υπακουει
      και ποναει μαζι της.
      "Μα ειμαστε φιλοι με τον πονο..."
      ετσι δε λεγαμε,καθισμενοι στο παγκακι?
      Απλα ο ενας θελησε να πειραματιστει
      για του λογου το αληθες.
      Τοσο απλα!

      Καλησπερολουλουδο!

      Διαγραφή
  6. "Μου το'χες ταξει αλλωστε"...
    Αυτή είναι η παγίδα...
    Κι αυτό το τραγούδι....

    Καλησπερολούλουδο Κυριακάτικο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. H παγιδα για τα ελαφια.
      Και τραγουδανε τραυματισμενα
      μεχρι το θανατο τους.
      Ουτε καν να το σκεφθεις....
      Δυσβατη ειναι η περιοχη.
      Τελος!

      Καλησπερολουλουδο φευγατο.

      Διαγραφή
  7. Τι καλά που θα ήταν όταν τα πράγματα γινόντουσαν όπως ακριβώς τα θέλαμε...
    Αν ζούσαμε τη ζωή που θέλουμε...
    Καλή εβδομάδα, φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ,καλη μου σερενατα.
      Ακομα ομως και αν "αν",παλι παραπονο θα ειχαμε.
      Ειναι βλεπεις το ανικανοποιητο
      του ανθρωπου.

      Καλη εβδομαδα και σε σενα

      Διαγραφή