Eνα δυνατο χαστουκι στο προσωπο
γιατι τολμησα να λιωσω
τον παγο των ματιων σου...
...κι ετρεξε δακρυ.
Μια γερη μπουνια στο στομαχι
γιατι τρανταξα
τον αξονα του εγω σου...
...και αναρωτηθηκες.
Μια κλωτσια στο καλαμι...και λυγισα
γιατι εγινα...
...η σιωπη της προσδοκιας σου.
Μια σφαιρα στο μετωπο
γιατι δεν αντεξες...
...να σ'αγαπουν.
Και ειδα καθαρα,
μεσ'απ'το ζεστο αιμα...
το δρομο για την ευτυχια!
ΕΙΧΑ ΠΙΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΜΟΥ!
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)
Απόψε πάρε με, πάρε με, πάρε με
στην αγκαλιά σου μωρό μου
Απόψε γιάνε με, γιάνε με, γιάνε με
κι όλα δικά σου ακριβό μου
Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις
Απόψε βγάλε με, βγάλε με, βγάλε με
πάνω απ το φράγμα του νόμου
Να ζήσω κάνε με, κάνε με, κάνε με
ότι είχα δει στ' όνειρό μου
Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις
Απόψε κέρνα με, κέρνα με, κέρνα με
την παραζάλη του δύτη
Απόψε γιάνε με, γιανε με, γιάνε με
θεά μου εσύ Αφροδίτη
Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις
Μα κι εσύ τι τα ήθελες όλα αυτά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπέγραφες μια "δήλωση" αποδοχής;
Θα γλύτωνες και τον πόνο!
(Πολύ δυνατοί οι στίχοι σου. Πονάνε ως το
κόκαλο...)
Φιλιά ασυμβίβαστα!
Ο πονος ειναι φιλος.
ΔιαγραφήΚι ειναι ακριβως εκεινες οι στιγμες
που το μονο που ποθεις
ειναι να μην εχεις ποτε "στυλο"...
Πιότερο να φοβάσαι όταν δεν πονάς
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν δεν γελάς
όταν δεν υπάρχει τίποτα στην ψυχή
ούτε κι αυτό τ΄ αγκάθι που αιμορραγεί...
Ο πόνος , η μοναξιά, οι άηχες φωνές
σφυριλατούν με δυνατά υλικά
ετούτη την ζωή ...
κι όταν αυτός θα φύγει
πιο δυνατό το γέλιο θα ναι
Αγριομελάκι μου γλυκό :)
Ειναι λυπηρο
ΑπάντησηΔιαγραφήνα βλεπεις μια πανεμορφη βιτρινα
και μεσα το "μαγαζακι"
να εχει ολο κλοπιμαια.
Τιποτα αυθεντικο
Τιποτα αληθινο...
Δεν υπαρχει χρονος!
Φιλακια,ματια μου...
Είμαι βέβαιη ότι θα περίμενες ότι τόσος πόνος θα μου δημιουργούσε αποστροφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάθος!
Ο πόνος έχει εξημερωθεί μέσα μου!
Για αυτό χαμογελώ!
Για αυτό δίνω στους άλλους απλόχερα χαμόγελα!
Οι στίχοι σου μαχαιριά!
Τους λάτρεψα!
Το κομμάτι άψογο!
Φεύγω γεμάτη!
Σε ευχαριστώ!
Σε καποιους τα θηρια εξημερωνονται...
Διαγραφήκι αυτη ειναι η σοφια του ανθρωπου.
Σε καποιους αλλους μενουν αγρια και κατασπαραζουν
κι αυτοι ειναι οι ασυνετοι,οι γιγαντες εγωιστες.
Ας ειναι ομως.
Εδω..σημασια εχει ο σκοπος!
Οι "αιμορραγιες" θρεφουν αλλες καταστασεις με τη σειρα τους.
Καλο αυτο...τιποτα να μην πηγαινει χαμενο...
Καλημερολουλουδα!!!
Με συγκίνησες βαθειά, ανατρίχιασα και το διαβάζω ξανά και ξανά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠονάει...
Ηταν απλα μια φευγαλεα σκεψη...πραγματικα.
ΔιαγραφήΚαι την κατεγραψα....γιατι ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!
Φιλακια Μαρακι μου...
Ο χρόνος... όλα τα φέρνει... και όλα τα παίρνει πίσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας γλυκός τσαρλατάνος που τον λένε και θεραπευτή...
Φιλί...
Επισης με ενδιαφερει το "απο-εως" του...
ΔιαγραφήΟταν εισα ηδη νεκρος τι ακριβως θεραπευει ειπαμε???
Φιλι με χαμογελο συννεφιασμενου πρωινου,καπετανιε.
"Από-έως" δεν υπάρχει. Ή μάλλον υπάρχει αλλά δεν το ξέρουμε. Πώς στέκεσαι μόνη σου μια σκοτεινή νυχτιά πάνω στο κατάστρωμα και ξαφνικά γλιστράς και πέφτεις στη θάλασσα; Από-έως πού βρίσκεται ή στεριά; Μπορεί να είναι τόσο κοντά που με δέκα απλωτές να βρεθείς πάνω της. Αλλά μπορεί και να βρίσκεται χίλια μίλια μακριά σου. Αν θεωρήσεις εαυτόν νεκρό, μάλλον δεν σε ενδιαφέρουν πια οι αποστάσεις. Αλλιώς, αν πεισμώσεις, σφίγγεις τα χείλη κι αρχίζεις να κολυμπάς στο απόλυτο σκοτάδι...
ΔιαγραφήΦιλί με χαμόγελο ανοιξιάτικης νύχτας...
επιτρέψτε μου, για τον ίδιο πόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=7ACPrbb6II0
ελένη
Οταν επερχεται θανατος( "εγκληματος")
Διαγραφήδεν υπαρχει καμμια προσμονη...πια.
Στο αλλου -θελω να πιστευω-
πως επισης δεν υπαρχουν τετοιες εξαρτησεις.
Παρε ενα καλημερολουλουδο για το βαζο σου
οσο ακομα φυτρωνουν...
Φιλια
Είναι να μην μπλέξει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπάσχω...
ΚΑΛΗΜΕΡΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ενωμένα..!
Joan...
Διαγραφήχμμμμ...
θα σου πω ενα μυστικο.
ΠΑΝΤΑ ΜΠΛΕΚΕΙ "ΚΑΝΕΙΣ"!!!!
ΠΑΝΤΑ!
Φιλολουλουδο.
Όσους πόνους κι αν περάσει κάποιος, ποτέ δε θα ΄ναι τελευταίος.Έτσι καμιά φορά μένω ακίνητος εκεί στο άπειρο... λες και δεν υπάρχω.Μερικές φορές καλύτερα είναι να μη λες και να μη σκέφτεσαι τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια απόψε βραβειάκι πέρασα να δώσω, μήπως κι απαλύνω τούτη τη βραδιά...Αν το θες πέρασε απ΄ το χώρο μου να το παραλάβεις.Κερνάω και χαμόγελα!:-)
Τωρα αρχιζω να καταλαβαινω τους μαυρους..
Διαγραφήαπο μια φραση ενος μικρου παιδιου
που ειχε πει...
πως αυτοι...εχουν νυχτα στο προσωπο...
Και αυτη η σιγαλια της νυχτας
γινεται ξαφνικα και δικη μας.
Ναι ...πολυ καλυτερα σιωπη...παυση...
αποτοξινωση...
Οσο για το βραβειο,αφησα σχολιο στο "σπιτι" σου.
Αποψε κερνα με κερνα με κερνα με....
θελω να μεθυσω με χαμογελα.
Σε φιλω γλυκα .
Aυτό που πρέπει να σκοτώσεις τον άλλον που σ'αγαπά ποτέ δε το κατάλαβα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τους κανίβαλους που πρέπει από σεβασμό κι αγαπη στο θύμα να το κόψουνε κομματάκια, να το γευτούν, να το βάλουν μέσα τους... μπας και έτσι το κάνουν ολότελα δικό τους... (είχα γράψει ανάρτηση κάποτε γι'αυτό...)
Καλό ξημέρωμα αγριόμελο μου!
Τι δεν καταλαβαινεις απο τον εγωισμο να στο εξηγησω.
Διαγραφή:)
Καληνυχτα φως της σκοτεινιας μας!