Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Kαποια στιγμη πεφτει η αυλαια...και δεν υπαρχει επομενη παρασταση!



ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ "ΥΠΟΚΛΙΘΩ"
 
Στέρφες έχουν μείνει οι βραδιές
κι έπεσαν τα όνειρα σε ξέρες
κι έμειναν ασάλευτες οι μέρες
σαν να 'ριξαν άγκυρα στο χτες

όμορφη θα έρθει η αυγή
όσο κι αν κρατήσει το σκοτάδι
μέσα από της Αίτνας το πηγάδι
μια καινούρια άνοιξη θα ρθει

Κι όσοι ταξιδέψουν για τη Γκέμμα
πίσω δεν γυρίζουνε ξανά
γίνονται διαμάντια πορφυρά
μες της αποχώρησης το ρέμα

Είναι ένα άστρο εκεί ψηλά
φέγγει ακόμα κι όταν υποφέρεις
κι όταν το κοιτάξεις τότε ξέρεις
ξέρεις πως ποτέ δεν είναι αργά

Κι όσοι ταξιδέψαν για τη Γκέμμα
πίσω δε γυρίσανε ποτές
κόψανε του θάνατου τα γκέμια
κι έγιναν του χάρου γελαστές

9 σχόλια:

  1. Δεν ήξερα ότι είχε γίνει τραγούδι...
    Καλό απόγευμα ψυχή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ θα κρατήσω το "ένα άστρο εκεί ψηλά
    φέγγει ακόμα κι όταν υποφέρεις
    κι όταν το κοιτάξεις τότε ξέρεις
    ξέρεις πως ποτέ δεν είναι αργά!

    Υπέροχη φωνή, με συναίσθημα.
    Με έκανες να ψάξω για τον ερμηνευτή.
    Σε ευχαριστώ!

    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλη μου πριγκιπισσα...
      κι εγω σε αυτα τα λογια κολλησα.

      Εκτιμω πως τα δικα σου "ματια"
      ειδαν το καινουριο...την ελπιδα...

      Εμενα ειδαν τη "μεταβαση" αλλού!

      Καληνυχτολουλουδακι μου...

      Διαγραφή
  3. "μέσα από της Αίτνας το πηγάδι
    μια καινούρια άνοιξη θα ρθει"

    Ηφαίστειο που θα εκραγεί ξεχειλίζοντας το φως όλων των εποχών..!!

    Εξαιρετικό το ποίημά σου.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυνατα λογια.
      Ο ιδιος ο ερμηνευτης το εχει γραψει.

      Μου αρεσει να μοιραζονται οι εικονες...

      Καλο μεσημερι,ματια μου...

      Διαγραφή
  4. Όταν στην ζωή μετράς απουσίες έχει καμιά σημασία η αυλαία που ανεβοκατεβαίνει?
    Όταν έμαθες πόσο ρευστά είναι όλα , πόσο εύκολα ταμπέλες σου κρεμάνε, πως
    σε σέρνουν από την επιλογή της μοναξιάς σου στα χαρακώματα τι σε νοιάζουν οι αυλαίες?
    Ένα φρικτό πονοκέφαλο έχω και δεν με νοιάζει πια αν το ταξίδι συνεχίζει ή τελειώνει ή
    αν ένα πηγάδι θα καταπιεί όσα η ύπαρξή μου δηλώνει.
    Ευτυχώς που υπάρχουν τα αηδόνια αυτή την εποχή κι αρχίζουν να λαλούν μόλις πέσει το σκοτάδι μέχρι τα ξημερώματα επάνω στην βελανδιά... είμαι ακόμα ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η γιαγια μου...
      τα κοτσυφια που συνηθιζουν να "λαλουν" και τη νυχτα...
      τα ελεγε ψευταηδονα...
      Αφεθηκαμε,οι "ρομαντικοι",στο τραγουδι τους.


      "Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
      μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο"

      Υποκλινομαι...

      Διαγραφή