Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Εγω η γης,η Σπαρτη,το φως..."εκεινο το πρωι,λες και δεν ηθελε ο ηλιος ν'ανατειλει να μη δει το κακο που ερχοτανε..."

Κι οι περισπούδαστοι πισωπατήσαν.
Στης ντροπής τα έδρανα καθίσαν,
να μιλήσουν, τάχα, να κρυφτούν.
Κι όμως να κι ανδρειωμένοι
τα φτερά ανοίξαν στις κερκόπορτες
μπροστά σταθήκαν και βροντοφώναξαν ξανά:
"Μολών Λαβέ".
Δεν είναι μύθος μη γελιέστε,
στις μέρες μας χαθήκατε μα δεν ξεχνιέστε
σε τούτους τους άμοιρους καιρούς.

 
Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε να ξημερώσει
κι η μέρα φοβότανε
λες και δεν ήθελε ο ήλιος ν’ ανατείλει
να μη δει το κακό που ερχότανε.
Τα πουλιά λουφάξαν στις φωλιές τους
αισθανθήκαν το μεγάλο κακό
τις χιλιάδες ανάσες
και μεμιάς των σοφών τα χαρτιά
τα τυλίξανε πύρινες γλώσσες.


Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει πόση μοναξιά.
Τα παιδιά σου διαλεγμένα
σ’ ένα θάνατο ταγμένα και στη ξενιτιά.
Πατρίδα μου ...


Που είστε παλληκάρια;
Γιατί; και πώς μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.


Εκείνο το πρωί
λες και δεν ήθελε η αυγή να φέρει
για το χάραμα χρώματα
λες και δεν ήθελε ο ήλιος να προσφέρει
να μη δούμε το αίμα στα σώματα
ουρλιαχτά που φωνάξαν "ΑΕΡΑ"
θα θυμόμαστε εκείνη τη μέρα
τη χαμένη πατρίδα.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε
θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες.


Αστραπές και βροντές
χαρακώνουν στυγνά το κορμί σου.
Λυσσασμένα σκυλιά
να ξεσκίσουν ξανά
θέλουν τώρα σαν σάρκα τη γη σου.


Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη μα δοξασμένη
πόσο σ’ αγαπώ
Οι ήρωες που μας ζητάνε να μη δώσουμε
να φάνε κι άλλο μερτικό.
Πατρίδα μου ...


Παλέψαμε, δώσαμε μάχες, τις κερδίσαμε.
Στη κορφή της γνώσης, να! σταθήκαμε.
Κι ήτανε τότε που πάνω μας πέσαν βάρβαροι
κι όλοι οι μικροί φτωχοί κι ανόητοι για να μας λιώσουν.
Μα γεννήσαμε το Γέρο του Μοριά και τον Καραΐσκάκη.
Ποιους αναστήσαμε ξανά; Πού είστε παλληκάρια;
Γιατί και πως μπορείτε να είστε ξεχασμένοι;
Αυτό είναι το παράπονο που οργή στα χείλη φέρνει.
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;


Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ.
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ,
Πατρίδα μου πόσο σ’ αγαπώ!!!!!

6 σχόλια:

  1. Σε ευχαριστώ...κάλυψες και την δική μου, την σημερινή ένταση, για το ίδιο θέμα!
    Καλημερούδια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολυ υπερ-ενταση ομως..
      Σε καλο να μας βγει(που δεν το βλεπω)...

      Να εχεις μια ομορφη ημερα,Ανταιε μου...

      Διαγραφή
  2. Kαλά που έχουμε και το ένδοξο παρελθόν μας να γιατροπορευόμαστε.
    Με το παρόν μας τι κάνουμε όμως; Ακόμα κι αυτή την ιστορία μας, την κουρελιάσαμε, την παραχαράξαμε και τη λερώσαμε... Ακόμα κι αυτή!
    Με την ευχή να ξυπνήσουμε απ' το κώμα που έχουμε πέσει εδώ και χρόνια... απ' την ΜΠ (μετά Πολυτεχνείου) εποχή. Οψόμεθα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα κανω το κουμαντο μου...
      Κανε το κι εσυ
      κι εσυ
      κι εσυ
      κι εσυ
      κι εσυ...
      Και ισως..ισως λεω...γινουμε μια γροθια οι ευσυνειδητοι...

      Διαγραφή
  3. Γεννήθηκα στην Αμερική.
    Μητρική μου γλώσσα τότε που ήμουν μικρούλι ήταν η αμερικανική!
    μας βούτηξε κάποια στιγμή η μαμά και μας έσυρε στην Ελλάδα!
    Πάντα ήμουν υπερήφανη που ήμουν Ελληνίδα!
    Ζητάω πολλά; Θέλω να συνεχίσω να είμαι υπερήφανη!
    Καλό ξημέρωμα άγριο γλυκό μου πλάσμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τοτε να συνεχισουμε να "μποϊκοταρουμε" τους μαλακες ολους....ναι?

    Καληνυχτολουλουδο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή