Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

...................................Πως σε λενε?...Εμενα με λενε........

Επεστρεψα στο κελι μου...
απο εξω...
απο το εξω μεγαλυτερο κελι του κοσμου.
Απολαυσα με πονο τη διαδρομη 
γιατι ολα ειχαν μορφη συγκεκριμενη.
Ενιωθα σαν μορφη NOSFERATU
επανω σε πλαγια φωτισμενα κτηρια...
Βροχη?..Μπαααα...
Κι ομως...τι ηταν αυτα τα νερα που τσαλαπατουσα?
Μεχρι να φτασω εκει που δεν ηθελα
η ανασα ειχε σταματησει.
Δικες σου δεν ειχα για ρεζερβα...
Πνιγομουν!
Ενα μετεωρο βημα ακομη...
Καποιος περιμενε στο βουβο σημειο(της ζωης του).
Χαμενη στιγμη...σκεφτηκα...
Δεκα-νοικιασμενη...παραπαιουσα
υποβασταζομενη απο εναν ταχα-δηθεν ποθο.
Ξερουμε να κανουμε ερωτα.
Τρανταζουμε στα σωστα σημεια το σωμα
κι απαλυνουμε παλι οταν πρεπει ετσι ωστε το κορμι
να ικετευει για το επομενο.
Κατι ομως που δεν ξερουμε να κανουμε...
ειναι...
το να συστηνομαστε...
Απλα...στηνομαστε....
και ξεχναμε σε τι αναλογια μεσα στο ανθρωπινο
βρισκεται η ψυχη...
(κι επεμενα ...πως...μερικες στιγμες καλο ειναι να μην την κουβαλαω μαζι μου).
Επεστρεψα στο κελλι μου.
Η προβα θανατου ειχε παει καλα κι αποψε.
Καληνυχτα,αγαπη μου...

Μια Ηλιαχτιδα


2 σχόλια: