"Φύσηξε, αγέρα, σκάσ’ τ’ ασκιά σου ! Λύσσα ! Φύσα !

Νεροποντές και καταρράχτες, σεις, χυθείτε,

ως να ποτίσετε πυργιά κι ανεμοδείχτες !

Σεις, φλόγες θειάφινες και σαν τη σκέψη γλήγορες

προδρόμοι του δρυκόπου αστραποπέλεκου,

τ’ άσπρα μαλλιά μου καψαλιάστε !

Και συ, που σύμπαντα ταράζεις, κεραυνέ,

χτύπα της γης τον στρόγγυλο όγκο, κάν’ τον πλάκα !

Της φύσης σύντριψε τις μήτρες, λυώσε μονομιάς

όλους τούς σπόρους πού γεννούν αχάριστους ανθρώπους."

Βασιλιάς Ληρ, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ