Ταξιδιαρα ψυχη,πετα μακρυα,βαδισε πανω σε ουρανια τοξα,πισω μη γυρισεις,εισαι κομματακι της απεραντοσυνης.

Όπως κάθε άνθρωπος αφήνει

τα φορέματά του τα παλιά

για να πάρει άλλα καινούρια

έτσι και η ψυχή πετάει τα σώματά της

και άλλα ντύνεται καινούρια.

Την ψυχή σπαθί δεν κόβει,

ούτε και η φωτιά την καίει,

νερό δεν τη μαλακώνει,

ούτε την ξεραίνει αγέρας.

Γι αυτό τη λένε άκοφτη,άκαφτη και αμαλάκωτη,

αμάραντη και αχάλαστη,κι ολούθε πως περνάει,

άναρχη κι αμετάβλητη,αόρατη,ανείπωτη,

απάθητη,τέτοια σαν ξέρεις την ψυχή

δεν πρέπει να λυπάσαι.

Μπαγκαβάδ Γκιτά