Λιγο απ'το κόκκινό της επανω στα χειλη μας,κανει το χαμογελο πιο... φυσικο...

Η ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑ

Την ακρη του δρομου τζαμπα διακοσμω

Μεσ΄στο χωραφι καμωνω το χνουδωτο μου το λαιμο

Το κεφαλακι μου στην αρχη κραταω σκυφτο

Μα σαν μπαινει η ανοιξη

τα πεταλα μου ανοιγω προσευχη στον ουρανο

Με τη μαργαριτα ειμαι φιλη 

Αλλα και με το χαμομηλι

Το βαζο ουτε λεπτο δε το μπορω

Στη φυση την ομορφια μου απλοχερα σκορπω

Αχ γλυκια μου ανοιξη ποσο σε λατρευω

Κανε οσο πιο πολυ να ζησω σε ικετευω!

Κατά την χριστιανική παράδοση η παπαρούνα είχε φυτρώσει στον Γολγοθά κάτω από το σταυρό του χριστού όπου έπεφταν πάνω της οι σταγόνες από το αίμα του εσταυρωμένου γιαυτό έχουν και το κόκκινο χρώμα τα λουλούδια της, χρώμα από το αίμα του χριστού.