....................................Απαγορευεται η ανταποδοση...................

Ελα bone..

Κερνα τον κοσμο σοκολατακια,

μερα που ειναι.

Εσενα σε κερασαν φολα.

............................................Απο-εως.............................................

 Αυτη εδω

ειναι μια συντομη ζωη,

ενα απο - εως....

απο εμενα εως εμενα

και ολοι εσεις,

ενα τσουρμο αλλες ζωες,

ο καθενας το δικο του απο-εως,

εισαστε απλοι κομπαρσοι στο "σοου" μου

τη στιγμη της αποχωρησης.

λιγο δειγμα χωματος ,

απο το χερι σας εως το προσωπο,

ετσι...για να εχω μια μυρωδια και μια γευση

σουβενιρ για τα "περα μερη",

να μου θυμιζει πως ΓΗινη υπηρξα 

εστω για 15  λεπτα

(ισως αυτο εννοουσε τελικα οWarhol

κι ολοι το παρερμηνευσαμε 

κυνηγωντας τ'απιαστο κουτο)

Γι αυτο ,καλε μου ανωνυμε,

μη με παλευεις αλλο.

Ο στοχος δεν ειμαι εγω.

Γαληνευσε.

Κι αν χρειαζεσαι βοηθεια 

για να βρεις τους ενοχους που σε πολεμανε 

ζητησε την...απο εμενα(αλλα με στοιχεια),

απο την αρμοδια αρχη,απο φιλους ...

Εγω δεν σε πολεμαω....

Σταματα να κατηγορεις 

και ας βρουμε τους υπαιτιους

που σε φερνουν στην κατασταση του θυμου σου.

Δεν ειμαι εγω...μα...

μπορω να σε βοηθησω.

Ζητησε το ομως...

διαφορετικα θα ειμαστε για παντα

οι αγνωστοι ανωνυμοι 

που θα κονταροχτυπας 

κι εγω θα αναρωτιεμαι.

Η αληθεια μου

ειναι και θα ειναι ΠΑΝΤΑ

στη διαθεση σας.

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΚΒΙΑΣΜΟ !

Για την πείνα των παιδιών μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τους άστεγους των δρόμων ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τις αυτοκτονίες των συνανθρώπων μας ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τους πολίτες που πεθαίνουν από τη φτώχεια ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τις παραγωγικές ή μη ηλικίες που είναι στα αζήτητα ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τα παιδιά μας που φεύγουν στο εξωτερικό μετανάστες ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για την τρίτη ηλικία που δεν έχει φάρμακα και περίθαλψη ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

Για τα δυσβάσταχτα χρέη που μας φόρτωσαν χωρίς να φταίμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΤΟ!

ΕΝΙΑΙΑ ΚΙΝΗΣΗ BLOGGERS ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ!

Μαριονετουλα

 Αν μπορεσεις ποτε

να " δεις "

την ανθισμενη αμυγδαλια

αναμεσα στα τσιμεντενια κτιρια της πολης ,

μεταξυ χαζογελιου σου και selfies ,

τοτε μονο μπορω να ελπιζω

πως θα στρεψεις την κανη

στο προσωπο που σε κουρδιζει

κι οχι στο φυλλοκαρδι σου......αναμενομενο .

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον) 

Οι κρεατουρες μας....(τα λογια,παρακαλω....οχι το προσωπο)

«Η πηγή της ζωής που ζούμε είναι ο θάνατος που φέρνουμε μέσα μας.

Αλίμονο σε κείνον που ο θάνατος θα φύγει από μέσα του. Ένα πτώμα όσο και να αγωνίζεσαι να το κάμεις να πεθάνει, δεν θα τα καταφέρεις. 

Γιατί ο θάνατος έχει φύγει από μέσα του. Έχει πεθάνει.

Ύστερα, να μην λησμονούμε πως η λέξη τέλος στην ελληνική γλώσσα σημαίνει με δύο σημασίες. 

Με την πρώτη θα πει το τέλος, την τελευτή, το τέρμα, την παύλα, τη λήξη, το finis, το θάνατο. 

Με τη δεύτερη σημαίνει το σκοπό. 

Όπως οι τελικές προτάσεις, που λένε οι γραμματικοί, δηλώνουν το σκοπό.

Ο θάνατος λοιπόν είναι η λήξη, αλλά είναι και ο τελικός στόχος, ο έσχατος και ο συγκεντρωτικός σκοπός της ζωής μου. 
Όλα όσα κάνω εκεί αποβλέπουν και εκεί κατατείνουν. 
Η φορά της ζωής μου με φέρνει να πραγματώσω, να φτάσω, να κατορθώσω, να συντελέσω, να δικαιώσω, να αποκαταστήσω την εκκρεμή στιγμή του θανάτου μου.
Γιατί εκείνη η στιγμή θα νοηματοδοτήσει όλες τις πράξεις της ζωής μου. 
Και με τέτοιο νόημα ο Σόλων ελεεινολόγησε κάποτε τον Κροίσο της Λυδίας. 
Στάσου πρώτα να ιδώ πως θα πεθάνεις, του είπε, και ύστερα θα σου ειπώ αν υπήρξες άνθρωπος αληθινός και ωραίος, ή αν έζησες σαν αστεία κρεατούρα.
Ο θάνατος, όταν τον ατενίσει κανείς μέσα στο βασίλειο της φυσικής του νομιμότητας, δεν τρομάζει. Και μη φοβάσαι να μιλάς στα παιδιά για θάνατο.
Γιατί τολμάς, και πιο πέρα αναγνωρίζεις και παραδέχεσαι να κοιτάζεις στα μάτια ένα φαινόμενο έγκυρο, λειτουργικό, και δικαιωμένο. 
 Και αν θέλεις ακόμη, έναν όρο αναγκαίο, απόλυτα βέβαιο, και γόνιμο για το κοσμικό παιχνίδι και τη φυσική τάξη.
Είναι και ο θάνατος πράγμα φυσικό. 
Όπως το μήλο στη μηλιά, το κυανού της θάλασσας, η αυγή που προβαίνει, ο ίσκιος του όρους.
Το να κουβεντιάζεις το θάνατο δεν οδηγεί στον πεσσιμισμό και στην άρνηση. 
Ούτε στην παραίτηση από τη ζωή, και στο μοιρολόι της φώκιας.
Αντίθετα ετούτος ο τρόπος στόχασης είναι ο μόνος τίτλος που πιστοποιεί πως ο άνθρωπος κατάκτησε την πνευματική του αρτίωση. 
Σε μαθαίνει να βλέπεις τα πράγματα και τη ζωή με την πιο εκλεκτή ένταση, και με ένα βλέμμα διαρκώς παρθενικό. 
Γιατί κάθε φορά τα βλέπεις και τα ζεις για τελευταία φορά.»
Δημήτρης Λιαντίνης - "Τα Ελληνικά".