Κομματια η φωνη...και το παραπονο του ερωτα κομματια χιλια δύο...

Μη με φοβασαι.

Δεν θα παθεις τιποτα

ΤΙΠΟΤΑ...

που να μην του επιτρεψεις ΕΣΥ

να σε φοβισει....

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Ας τον απολαυσουμε γιατι μονο ετσι γινεται!

"ούτε που ξέρω γιατί σ’ αγαπώ
κι όμως μπορώ για σένα να κοπώ "

Ουααααα......(ουαί κι αλιμονο)

Η "εξελιξη" ενος μωρού* ανθρωπου

*ετυμολογια : μωρός<ανοητος χαζος

 συγγενικες λεξεις : μωρό(αγκού αγκού) κ.α.

............................................Παιδικη χαρα.....................................

Η παιδικη μου χαρα

(κατ)εληξε

με τις τοσες μαχαιριες των "μη"

καθημερινα απο τα "αγαπημενα" μου προσωπα.

Τωρα εμαθα να ζω

στο δικο τους ασθενικο λουνα παρκ.

Σπρωξε με να παω λιγο πιο ψηλα...

Κουνια-μπελα ομορφη κοπελα.....

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον) 

Αοράτη μου....για σενα!

Μια μικρή ψυχούλα είμαι,
μη μου δίνεις άλλο πόνο.
Είναι εύκολο να λιώνω,
δύσκολο να μ’ αγαπάς.

Ένα σού ζητάω μόνο:
στους πολλούς μη με πουλάς.

Μια μικρή βροχούλα είμαι,
που τη στέγνωσε ο ήλιος.
Μείνε δίπλα μου σαν φίλος,
έχω ανάγκη από στοργή.

Ένα σού ζητάω μόνο:
των χειλιών σου τη σιωπή.

Μια μικρή πορτούλα είμαι,
δυνατά μην τη χτυπάς.
Είναι εύκολο να κλάψω,
δύσκολο να μ’ αγαπάς.

Ένα σού ζητάω μόνο:
σαν παιδί να με κοιτάς.
Ένα σου ζητάω μόνο:
την καρδιά μου μην πουλάς.

Η αλλη οψη του περι-ορισμου

Σε τουτη την πατριδα μου 

που λεγεται ΓΗ

"τελω" υπο περιοριστικους ορους.

Ενας απ'αυτους ειναι:

κανενας "πλαϊ" μου 

εαν λογιζεται μονο σαρκα

κι οχι προτιστως ψυχη.

Ετσι.

Για το ελευθερο ολων μας!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

υγ...τα ζωωδη ενστικτα μου με κανουν να μοιραζομαι .

 

Στη γλυκια Παναγιά...

...προσευχη

ο πιο μακροσυρτος θρηνος μας ...

Χρονια με γαληνη σε ολους

 

................................................Ουγκ..........................................

Καποτε ζουσα στο συγχρονο "πολιτισμο" (μ.χ.)*

Τωρα ΖΩ στον δικο μου !

*μην εισαστε αφελεις...δεν ειναι μ.Χ.

ΜΑΖΙ...Μαζι θα τα γευθουμε ολα...συγκινησεις,ομορφιες,ραγισματα.....Θελετε?

" Βρες μου πάλι τη φωνή μου,
που από φόβο σιωπά,
δεν τολμά, δε χτυπά
και δεν είναι δική μου..."

Παροιμια σε προσωπικο επιπεδο

Θελησα ν'ανακαλυψω

τις λαικες παροιμιωδεις νικες του καλου,

συναμα τις εναντιες διαγραφες 

μιας κακιας εκβασης

και ξεκινησα να περπατω το

"αγαλι αγαλι γινεται

η αγουριδα μελι"

Ετσι συνηθιζεται....σωστα?

Οταν το βημα πατησε 

πανω στο πρωτο αγαλι

με δρασκελια αδρεναλινης

λαχταρουσα για το δευτερο.

(πρωτο ανθρωπινο λαθος.....

ΑΝΥΠΟΜΟΝΗΣΙΑ)

Γευθηκα την αγουριδα,

που σαν τωρα ακομα

και σαν φυτιλακι που σιγοκαιει

ενοχλει τον σταφυλιτη μου

μα η γευσηφρονη μνημη-εστω- του μελιου

ποτε δεν παραλογισε 

τις αισθησεις μου.

Το μονο που αποτυπωθηκε ηταν 

το τσιμπημα της συλλογης του.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

"χρονε με πηρες και με πεταξες,μα δεν ημερεψα λεπτο..." κι αν σε κοιταξω καταπροσωπα αγαπα με και δωσε μου στροβιλισμα ΣΤΕΡΝΟ...

" Να ξεστομίζω όπου γουστάρω τις βλασφήμιες μου
και να σκοτώνω όπως θέλω τις ασχήμιες μου,
γιατί όπως βλέπεις, δεν ημέρεψα λεπτό
κι αφού μου χρωστάς... `κείνο τον άνεμο ζητώ."