Ευχομαι να "κοιταζομαστε" και να ειναι αληθινο.Σαν οπως να κοιταζαμε τους εαυτους μας.Καλη χρονια σε ολους.

"Να απαγαγουμε τον αετονυχη"

...γιατι ο κοσμος των νεκρων

δεν κανει ανθρωπινα λαθη.

Αλλο Santa Claus

κι αλλο Sandy Claws

Προσοχη στις απομιμησεις

και στις παντως ειδους μιμησεις,μαϊμουδακια.

LOCK, SHOCK, AND BARREL
Kidnap Mr. Sandy Claws
LOCK
I wanna do it
BARREL
Let's draw straws
SHOCK
jack said we should work together
Three of a kind
LOCK, SHOCK, AND BARREL
Birds of a feather
Now and forever
Wheeee
La, la, la, la, la
Kidnap the Sandy Claws, lock him up real tight
Throw away the key and then
Turn off all the lights
SHOCK
First, we're going to set some bait
Inside a nasty trap and wait
When he comes a-sniffing we will
Snap the trap and close the gate
LOCK
Wait! I've got a better plan
To catch this big red lobster man
Let's pop him in a boiling pot
And when he's done we'II butter him up
LOCK, SHOCK, AND BARREL
Kidnap the Sandy Claws
Throw him in a box
Bury him for ninety years
Then see if he talks
SHOCK
Then Mr. Oogie Boogie Man
Can take the whole thing over then
He'II be so pleased, I do declare
That he will cook him rare
LOCK,SHOCK,ANDBARREL
Wheeee
LOCK
I say that we take a cannon
Aim it at his door
And then knock three times
And when he answers
Sandy Claws will be no more
SHOCK
You're so stupid, think now
lf we blow him up to smithereens
We may lose some pieces
And then jack will beat us black and green
LOCK,SHOCK,ANDBARREL
Kidnap the Sandy Claws
Tie him in a bag
Throw him in the ocean
Then, see if he is sad
LOCK AND SHOCK
Because Mr. Oogie Boogie is the meanest guy
around
lf I were on his Boogie list, I'd get out of town
BARREL
He'II be so pleased by our success
That he'II reward us too, I bet
LOCK,SHOCK,ANDBARREL
Perhaps he'II make his special brew
Of snake and spider stew
Ummm!
We're his little henchmen and
We take our job with pride
We do our best to please him
And stay on his good side
SHOCK
I wish my cohorts weren't so dumb
BARREL
I'm not the dumb one
LOCK
You're no fun
SHOCK
Shut up
LOCK
Make me
SHOCK
I've got something, listen now
This one is real good, you'II see
We'II send a present to his door
Upon there'II be a note to read
Now, in the box we'II wait and hide
Until his curiosity entices him to look inside
BARREL
And then we'II have him
One, two, three
LOCK, SHOCK, AND BARREL
Kidnap the Sandy Claws, beat him with a stick
Lock him up for ninety years, see what
makes him tick
Kidnap the Sandy Claws, chop him into bits
Mr. Oogie Boogie is sure to get his kicks
Kidnap the Sandy Claws, see what we will see
Lock him in a cage and then, throw away the
key

Data γεματα ιους

 
 Αν θελεις να γεννησεις

υγιη* παιδια

καθαρισε το μυαλο σου

απο τη "μητρα" της μανας σου.

Σε λευκη σελιδα

πιο ομορφα λουλουδια αποτυπωνονται.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

*υγεια: πνευματικη ,οχι σωματικη που ωστοσο το πρωτο δεν αναιρει το δευτερο...εκτιμω

Η καταρα της "καλτσας"

Επιστρέφω απόγευμα στο κρεβάτι, ανοίγω το τελευταίο βιβλίο του Χανίφ Κιουρέισι. Μεσάνυχτα όλη μέρα. Εξ αφορμής μιας πρότασης στο οπισθόφυλλο το πήρα. «Είμαστε αλάθητοι», λέει, «στην επιλογή του εραστή μας, ιδιαίτερα όταν αξιώνουμε το λάθος πρόσωπο. Υπάρχει ένα ένστικτο, μαγνήτης ή αερικό, που γυρεύει το αταίριαστο». Εσύ πάλι, λες πως με κάτι τέτοιο εκνευρίζεσαι. Πως οι άνθρωποι με αντίστοιχες απόψεις είναι για σφαλιάρες. Θυμώνω. Καλά κάνω και θυμώνω. Δίκιο έχεις. Εδώ και χρόνια πια το ξέρω. Με την άρρωστη κεκτημένη του Μπατάιγ πόσο θα πας; Μια δυο φορές στη ζωή σου. Εγώ τις πήγα, τέλειωσα. Όξω απ΄ την παράγκα οι αταίριαστοι. να τους αγαπάμε. Να τους θυμόμαστε με τρυφερότητα. Τους χρησιμοποιήσαμε. Το πληρώσαμε, πρώτοι εμείς. Γιατί ο λάθος άλλος στην ουσία δεν φταίει. Δεν σου κρύφτηκε. Εκεί που εσύ αναγνώρισες το αταίριαστο, αυτός κατά πάσα πιθανότητα είδε το ταιριαστό. Και δεν φταίει αυτός. Του το έπαιξες καλά. Όποιος αναγνωρίζει εξαρχής το λάθος πρόσωπο και όμως τσαλαβουτάει – αυτός φταίει. Το βλέπεις, βλάκα μου, το λάθος. Και το αποσιωπάς. Γιατί το έχεις ανάγκη. Και το αξιώνεις μόνο σε μια περίπτωση το λάθος πρόσωπο: για να το απαξιώσεις σύντομα. Για να μη δεσμευτείς. Για να μείνεις μόνος. Για να νιώσεις ανώτερος από τον εσφαλμένο. Γιατί από το λάθος πρόσωπο έχεις πάντα τη δυνατότητα να το σκάσεις με όσο το δυνατόν λιγότερη οδύνη. Με απώλειες μηδαμινές. Επιλέγω «ανάξιο εραστή» σημαίνει επίσης: αναβάλλω τον έρωτα, αλλά συγχρόνως δεν κλείνω την πόρτα στην ελπίδα θα φύγει ο πρόσκαιρος και λίγος, και κάποια μέρα θα έρθει ο ανάξιος. Αλλά όχι ακόμα. Δεν είναι η ώρα μου. Τώρα φοβάμαι οτιδήποτε μπορεί να πάρει μορφή αμετάκλητου. Την ισόβια συνύπαρξη, ιδίως.

 

«Επιλέγεις λάθος άνθρωπο, δηλαδή, για να το σκάσεις πιο εύκολα; Και τότε πώς εξηγείται το γεγονός πως καμιά φορά κολλάς στο λάθος πρόσωπο εκατό χρόνια;», ρωτάει η μεταμεσονύκτια φίλη. «Κατά τη γνώμη μου, μείνεις, φύγεις, το ίδιο κάνει», λέω. «Πάλι κολλάς, για να γλιτώσεις από μια ουσιαστική δέσμευση. Η λάθος επιλογή σού διασφαλίζει κατά κανόνα ανεξαρτησία. Σε ασφαλίζει από τον πόνο τού να βρεθείς ακάλυπτος, εκτεθειμένος μπροστά στον όμοιό σου. Γιατί, αν με τον όμοιό σου τύχει στραβή, τότε δεν γιατρεύεσαι. Πένθος αμετάκλητο μετά». Νύχτα, δυόμισι χρόνια πριν. Τρέχαμε με ένα φίλο στο Μούλτι Κούλτι  – στο δρόμο απορούσε: «Μα πώς έγινε και πήγα και ερωτεύτηκα αυτό το πράγμα; Η προηγούμενη αγάπη μου διάβαζε στίχους της Σύλβια Πλαθ. Ίδια τραγούδια, ίδια κουλτούρα. Ήθελα να θέλω. Και όμως, δεν με μάγευε παρά μόνο το ασπόνδυλο. Το ριζικά ακαλλιέργητο πλάσμα. Λες πως θα μου περάσει; Αηδιάζω με τον εαυτό μου έτσι που έμπλεξα. Αλλωστε, ξέρεις πως αυτά τα παθιασμένα τα κοροϊδεύω».

 Όχι χαρά μου, δεν θα σου περάσει, σκεφτόμουν. Απλώς εκεί που κόβεσαι πως δεν θα μπορείς χωρίς την άξεστη αγάπη σου, πολύ σύντομα θα βρεις αφορμή και θα φύγεις. Και θα πεις πως δεν πήγαινε άλλο. Που πάντα πάει, άμα θες. Μετά, τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει το πάθος της συντήρησης, θα μοιάσεις τότε ακόμα περισσότερο στους ήρωες που σιχαίνεσαι. Σε κάθε συνάντησή σου με ίσο σου άνθρωπο θα βάζεις μπροστά σαν πανοπλία το άξεστο πλάσμα. Ο λίγος ίσκιος σου θα σε θωρακίζει από την οδυνηρή συνάφεια με τον παρεμφερή σου. Κανονικά πρέπει να χρωστάς ευγνωμοσύνη γι΄ αυτό στην άξεστη αγάπη σου. «Σε ευχαριστώ, ακαλλιέργητο πλάσμα, που η επινοημένη μου εμμονή για σένα με προστάτεψε. Δεν πήγα να καώ με την καλή περίπτωση. Να χάσω την ανεξαρτησία μου. Τη μαγκιά μου. Να γίνω κουρέλι». Αν δεν υπήρχε το φάντασμα του άξεστου ανθρώπου, θα αναγκαζόσουν κάποια στιγμή να ζήσεις κι εσύ με έναν όμοιό σου το οδυνηρό πράγμα που λέγεται ζευγάρι, θα αναγκαζόσουν να είσαι τρυφερός, να αγαπήσεις στ΄ αλήθεια.

Έκλεισα το βιβλίο του Κιουρέισι – δεν είχα και πολύ κέφι για διάβασμα. Την ώρα που ντυνόμουν για να βγω, θυμήθηκα τον Κ. άνθρωπος της νύχτας. Παρουσιαστικό τρομαχτικό. Ένας Βίκινγκ με μυαλό πεντάχρονου. Με συμπαθούσε. «Όταν ήμουν νέος», μου εξομολογήθηκε μια νύχτα, «σαν να με μούντζωσε ο Θεός και πήγα κι ερωτεύτηκα. ‘Ηταν μια καριόλα, δεν βάζεις με το νου σου. Παίρνω το αεροπλάνο και ανεβαίνω Θεσσαλονίκη να τη δω. Τρελαμένος, θέλω να της πω πόσο ερωτευμένος είμαι, θέλω να πεθάνω μαζί της. Κατεβαίνω παράλυτος. Χέρια, πόδια, δεν μπορώ να τα μανουβράρω. Τη βλέπω να με περιμένει στο αεροδρόμιο. Την κοιτάζω. Και ύστερα την πλακώνω στο ξύλο. Ξύλο πολύ, δεν βάζεις με το νου σου. Την τσάκισα. Πήρα το επόμενο αεροπλάνο και γύρισα. Αυτή ποτέ δεν κατάλαβε γιατί. Ακόμα την αγαπάω την πουτάνα. Ξύλο πολύ, δεν βάζεις με το νου σου…»

Μαλβίνα Κάραλη - Έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες,εκδόσεις Κάκτος

Ευχες σε ολους τους "χριστιανους".Οποιος στη σκεψη βασταει οπλο ,ετοιμος να "σκοτωσει" συνανθρωπο ,δε χωραει στη φατνη μας

Σήμερον ὁ Χριστός, 

ἐν Βηθλεὲμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου. 

Σήμερον ὁ ἄναρχος ἄρχεται, 

καὶ ὁ Λόγος σαρκοῦται. 

Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται, 

καὶ ἡ γῆ σὺν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται, 

οἱ Μάγοι τὰ δῶρα προσφέρουσιν, 

οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα κηρύττουσιν, 

ἡμεῖς δὲ ἀκαταπαύστως βοῶμεν, 

Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, 

καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

 

Μεινε ασυμβιβαστος...ΜΕΙΝΕ !

  Εχουμε ενα "κεραμιδι"

και μια σταλα ονειρα

φυλαγμενα στα ματια του παιδιου.

Προς Θεου!

Μην τα σπαταλησεις 

για την ακορεστη διψα σου

για συμβιβασμο.

Ασε με να γινω

ο τοιχος 

για το συνθημα του

ή 

για τη "σφαιρα" που του ετοιμαζουν.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Τελικα..."η ηρα απ'το σταρι δε χωριζεται"

Υπεροχο τραγουδι
μοναδικη ερμηνεια μεχρι τελους!!!

Ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν σε απόδοση Γιώργου Κοροπούλη.

Ωραία παιδιά κατάχαμα κυλάει
το πιο ωραίο ρόδο απ' το στεφάνι σας.
Αδράξτε κάθε τι που προσπερνάει
μα αν σε βιτρίνα εμπρός βρεθεί η χάρη σας
ή σε γκισέ φυλάξτε το τομάρι σας.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε
το άσυλο εμπιστεύτηκε ναι σαν κι εσάς,
σημάδεψε ο μπάτσος και τον ξέκανε.
Θυμάστε Κόλε Ντε Καγιέ τον λέγανε.

Παιχνίδι ειν' η ζωή μα όχι για ψιλά
χάνεται η ψυχή κι ίσως το σώμα..
Αν χάσετε δεν έχει θέση εκεί ψηλά
ποιο μπαρ θα σε δεχτεί αν είσαι λιώμα;
Μα κι αν κερδίσετε θα `ναι μια ακόμα
γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο
για μια μονάχα νύχτα σας το λέω μα
για τόσα λίγα κρίμα τέτοιο ενέχυρο.
Γυναίκα που λαμπάδιασε σαν άχυρο.

Καθένας ας μ' ακούσει και συμπέρασμα
θα βγάλει πως απλές αλήθειες λέω.
Χειμώνα καλοκαίρι είναι το κέρασμα
καλόδεχτο και το κορίτσι ωραίο
και λάμπει σαν το νόμισμα το νέο
που ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.
Μα εγώ σιγά το λέω σαν να φταίω
η ήρα απ' το στάρι δε χωρίζεται.
Ανεμομάζωμα είναι και σκορπίζεται.

Πιανεις "χαρτι" ...κι εισαι Θεος???

Αν ηξερα 

ποση μουτζουρα χωραει η τσεπη μας

θ'αγοραζα πραγματα

πουλωντας την ψυχη μου.

Λευκα 

και διαφανα 

και ασπιλα 

κι  αναμαρτητα

τα "θελω" του αρτου του επιουσιου.

Μη μου κουδουνιζεται το μυαλο, Υλιστες.

Σε αγνωστους δεν προκειται ν'ανοιξω.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Σελίδα λευκή σαν άσπιλο χιόνι,
κάτι τελειώνει σε κίνηση αργή.
Κι αυτό που θα 'ρθει δε μοιάζει ούτε δείχνει,
αχνά αφήνει ίχνη σε άμμο καυτή.

Λευκό το χαρτί. Οι λέξεις που βγαίνουν
νωρίς πια πεθαίνουν πριν γίνουν ευχή.
Ποια δύναμη αρκεί το άσπρο να ντύσει,
ψυχές να κοσμήσει με Λόγο ζωής;

Σελίδα λευκή, βρεγμένη η ζωή μου.
Αργοί κι οι σφυγμοί μου τη νύχτα αυτή.
Τη νύχτα αυτή που σήκωσε σκόνη
και ποιος κατορθώνει αθώος να βγει.

Λευκό το χαρτί κι εκείνος που ξέρει
διπλά υποφέρει σ' αυτή τη σιωπή.
Ποια αγάπη μπορεί εδώ να υπογράψει
σαν μοίρα να γράψει προτού να καεί.

Σελίδα λευκή, βρεγμένη η ζωή μου.
Αργοί κι οι σφυγμοί μου τη νύχτα αυτή.
Τη νύχτα αυτή που σήκωσε σκόνη
και ποιος κατορθώνει αθώος να βγει.

Γεννιεμαι καθε νυχτα σε μια ξενιτια.Οχι...αυτη δεν ειναι η πατριδα μου,δεν ΜΠΟΡΕΙ να ειναι η πατριδα μου.Μου απομενει η λεξη....η λεξη ΕΛΠΙΔΑ και ο φοβος μην και αλλοιωθει σε ΛΕΠΙΔΑ το καθε ξημερωμα της.

Αγαπημενοι.....φυγαμε!

Ταπεινοι ανασασμοι το ανθρωπινο παλατι.

 

 

Ντίνος Χριστιανόπουλος: Είμαι εναντίον

Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται….

Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερου μου

και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από την συγκατάβαση των μεγάλων.

Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά – 

και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από την ζωή μας…

Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων,

σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι.

Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις 

και την δίψα μας για λεφτά, ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.

Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι.

Η μόνη μου εξάρτηση απο το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει.

Είμαι εναντίον των εφημερίδων.

Χαντακώνουν αξίες, ανεβάζουν μηδαμινότητες,

προβάλλουν ημετέρους, αποσιωπούν τους απροσκύνητους,

όλα τα μαγειρεύουν, όπως αυτές θέλουν.

Δεξιές, αριστερές, κεντρώες – όλες το ίδιο σκατό….

Είμαι εναντίον κάθε ιδεολογίας, σε οποιαδήποτε απόχρωση και αν μας την πασέρνουν.

 Όσο πιο γοητευτικές και προοδευτικές είναι οι ιδέες,

τόσο πιο τιποτένια ανθρωπάκια μπορεί να κρύβονται από πίσω τους.

 Όσο πιο όμορφα τα λόγια τους, τόσο πιο ύποπτα τα έργα τους.

 Όσο πιο υψηλοί οι στόχοι, τόσο πιο άνοστοι οι στίχοι.

Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας,

που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς.

Αν σήμερα κυριαρχούν παραγοντίσκοι και τσανάκια,

δεν φταίει μόνο το κωλοχανείο,

φταίνε και οι δικές μας παραχωρήσεις και αδυναμίες.

Αν πιάστηκε η μέση του οδοκαθαριστή, φταίμε και εμείς 

που πετούμε το τσιγάρο μας στο δρόμο.

Κι αν η λογοτεχνία μας κατάντησε σκάρτη,

μήπως δεν φταίει και η δική μας σκαρταδούρα;

κείμενο του 1977

στο περιοδικό ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ,

αρ. 1, Ιανουάριος – Απρίλιος 1979

 

Ας ξεαραχνιασουμε ,λοιπον,τα κλειστα "δωματια" μας.

Λεω να στολισω κιολας

με  στολιδια των νεκρων

που τιμουν το παρελθον τους.

Οι ζωντανοι ......πια...

δεν εχουν χαρουμενα "λαμπιονια"

για να τιμησουν την ζωη.

Καμμενα ολα τα λαμπακια τους.

Πισσα!

υγ...ποιος μας αλλαζει τα φωτα,βρε παιδια?

Μια καθ'ολα τυχαια γεννηση

Αν δεν ειναι αυτο γιν-γιανγκ

τοτε τι ειναι?

Τυχαιο?

Δε νομιζω.

Δωρα χαρας δικαιουνται μικροι μεγαλοι

Δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης

Μην αυταπατασθε...

Υπαρχουμε ολοι εμεις.

Δηλαδη...

οχι ολοι....χμμμμ...γκουχ...γκουχ...

καποιοι.

Και μη μου αρχισετε για τα παιδακια

και να μην τα κοροϊδευουμε

και να το αξαφνο δωρο στο τζακι..

και κανει καλο να τα παραμυθιαζουμε

κλπ κλπ κλπ...

ενω του ξεσκιζουμε την ψυχολογια

απο την πρωτη πνοη εως γερο.

Ολοι ξερουμε πως πρεπει να το χειριστουμε

Αϊντε....

βαλτε μια ζακετα

και ξεκουβαληστε....

Χο χο χο...

"Σαλμονελα"

Τι ξινιζεις τα μουτρα σου?

Σου ειχα εξηγησει πολλες φορες

πως οι "θρεπτικες ουσιες" αυτου του εδεσματος

βρισκονται στη ζωντανη μορφη του.

Το αφησες να νεκρωθει.

Τρωγε τωρα και τελειωνε.

Μου χαλας την ομορφη θέα

του "ψυγειου" που το διατηρουσα.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον) 

Σαρα,κοριτσακι...κοριτσακι μου...δικο μου παιδι,ολων μας παιδι.

 

Ελα...παμε....

ηδη εχουμε αργησει...

δεν ειναι ωρα για χασομερια.

Μας το ειπαν καθαρα....

η αποστολη ειναι αυτη...σ'αρεσει δεν σ'αρεσει.

Πρεπει λιγο να περιμενουμε

ν'αναψει το μαγκαλι....

ενταξει....σκοτεινια εχει...μ'ενα κερι δεν θα μας καταλαβουν καν.

Αλλωστε ριγουν απ΄το κρυο

και οι ψιθυροι μας δεν εντοπιζονται.

Το κοριτσι....το κοριτσι ειναι ο στοχος.

Μην κανεις κανενα λαθος.

Σκασε...δεν με νοιαζει....τι κι αν ειναι κριμα.

Μας το ειπαν καθαρα....

μεχρι το πρωι πρεπει να παραδωσουμε...

Δεν μπορω αλλο να σ'ακουω....

σκασε σου λεω...

τωρα...τωρα ειναι η ωρα....

ελα....

εσυ τη μανα...ισα να την κοιμησεις....

εχει ακομα με πονο να πληρωσει το τιμημα της ζωης.

Εγω παω στο κοριτσι....

Κρινοπεταλουδα......σβησε....σβησε ....μυρισε....αναπνευσε

κι αλλο....κι αλλο....κι αλλη μια....ενταξει.

Μας το ειπαν καθαρα....

Αν τους εξοντωσουμε θα γινουμε παντοδυναμοι.

Βιασου....

πηρα την μια ψυχη...

Εχουμε ακομα πολυ δρομο....

Βγαλε αυτα τα ρουχα του αεριου....

Η επομενη αποστολη ειναι με τα ρουχα της πεινας...

Οταν τα φτερα τρεχουν πιο γρηγορα απ΄το σωμα

δεν προλαβαινεις να σβησεις την αναγκη,

παλευεις μεσα απο αναθυμιασμενα ονειρα

να ζεσταθεις,

να γινεις το φως απ'το κερακι,

να φεξεις...να φεξεις....

ν'ανατειλεις στις καρδιες του κοσμου

και με την αγνοτητα σου να εξαφανισεις

τους  καλικαντζαρους

που φωλιαζουν μεσα του και καταστρεφουν τη ριζα.

Δεν προλαβες.

 Σκορπαει χαμογελα η πεταλουδα σου επανω στα χειλη.

Περασαν κιολας 13 χρονια,

μια μικρουλα ζωη

που κυνηγαει τα φτερα της

ασημαντη στον κοσμο των ανθρωπων....

μα ποσο σημαντικη...

μια ενθρονισμενη πλαι στην αληθινη Αγαπη...ΕΙΝΑΙ.

Προστασια το λεω εγω...

Ναι ειναι προστασια ο θανατος!

Μια φορα κι εναν καιρο...

 Γιατι ολες τις υπολοιπες φορες

και τους κατοπινους καιρους

τα παραμυθια πηραν ενα διαφορετικο υφακι.

Οι Αλικες δε βγηκαν ποτε απο το κακο τους ονειρο,

οι Κοκκινοσκουφιτσες εντρυφησαν σε δηλητηριωδεις πιτες βοτανων,

οι Ωραιες Κοιμωμενες  ποτε δεν ξαναξυπνησαν ζωντανες παρα ζομπι,

οι Χιονατες εγιναν ροζ γραμμες με σημα τον νανο,

οι Τζακηδες με τις φασολιες αρχισαν να εμπορευονται "μαγικους" σπορους....ντιρλα ο λαουτζικος,

οι Σταχτοπουτες απο την πολυ σκλαβια εγιναν black(list),

οι Δον Κιχωτες ανοιξαν τραπεζες...

και παει λεγοντας.

Ενα πραγμα εμεινε το ιδιο σε ολο αυτο το παραμυθιασμα.

Συνεχιζουμε και τα διηγουμαστε στα παιδια

ΟΜΩΣ...

οχι σαν μια φορα κι εναν καιρο
παρα σαν ολες τις υπολοιπες φορες

και τους κατοπινους καιρους

για να αποκοιμιουνται με υπνο
που σκοτωνει τα αθωα ονειρα
και πυροδοτει τα "τακτοποιημενα"

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

 And so your life's been a success
And you have pleasure in excess
Don't worry it will all end soon
The crack of doom is coming soon
And so your future's looking bright
And you've reached the giddy heights
Don't worry it will soon end
It is all shallow and pretend

The crack of doom
Is coming soon

And so your life
Your life has failed
You've made the progress of a snail
Don't worry you'll get your revenge
For we're all equal in the end
The small and mighty all the same
This life a shallow, facile game
Where every empire turns to dust
And every ego will be crushed

And every dream, hope and desire
Is just a flicker in the fire
And that fire it will consume
The crack of doom
Is coming soon