Αν μπορω να υποθεσω

πως ο κοσμος εχει τη γευση του θανατου,

οι αλλες αισθησεις σε τι γευσεις ονειροβατουν?

Σηψη,μποχα,αδιανοητο,

Αδιεξοδο,κραυγη,σταχτη,θρηνος.

Δικαιοι θανατοι μας αξιζουν!

 

Βαλτε να πιουμε λυτρωση!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

 

Είμαστε τσούρμο αναιμικό
σε μια φριχτή γαλέρα
που πάνω της ο θάνατος
με πείνα αργά θερίζει

Ποτέ διαυγή ορίζοντα
η αυγή δεν έχει δείξει
στο βρόμικο κατάστρωμα
πάντα η φρουρά ουρλιάζει

Τις μέρες μας τις κλέβουνε
σε βρομερά σανίδια
κι είμαστε δούλοι ασθενικοί
δεμένοι με αλυσίδα

Φεγγάρι πάνω απ τη θάλασσα
στον ουρανό τ αστέρια
μα πάνω από τα φώτα μας
πένθιμο πέπλο πέφτει

Αγέλες δούλων ξέσαρκων
κωπηλατούν βογγώντας
την αλυσίδα σου αν δε σπας
πάνω στο κουπί πεθαίνεις!

Το λοιπόν, σκλάβε, που βογγάς,
κουπί θα τραβάς αιώνια;
Κάλλιο στο κύμα θάνατος
στη θάλασσα που αφρίζει

Κουπί θα τραβάμε ίσαμε,
το πλοίο στα βράχια να πέσει.
Ψηλά τις μαυροκόκκινες,
στο σφύριγμα του ανέμου!

Κι αν είναι σάβανο άθλιο
το αφρισμένο κύμα
πάνω απ τους μάρτυρες θα βγει
της αναρχίας ο ήλιος!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
το κύμα ανεβαίνει, μουγγρίζει
βροντές, αστραπές, κεραυνοί
χτυπούν τη μοιραία γαλέρα!

Στα όπλα, στα όπλα, σκλάβοι, ορθοί!
Παλέψτε σκληρά, με καρδιά,
δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

δικαιοσύνη ορκιστείτε να γίνει
κι ή θάνατο, ή λευτεριά!

Ερωτηματο-λογιο

Κλαιω!

Γιατι κλαιω?

Γιατι ποναω.

Για   τι ποναω?

Γιατι δεν ομολογω.

Τι δεν ομολογω?

Τους φοβους μου.

Γιατι φοβαμαι?

Για   τι φοβαμαι?

Για τη μοναξια μου.

Γιατι δικη μου?

Γιατι ειμαι μονη.

Μονη σιωπω.

Γιατι σιωπη?

Δεν ξερω.

ΞΕΡΩ!

Γιατι λεω ψεμματα?

Για ν'ανασανω.

Για ποιες ανασες κλαιω?

Για τις ενωμενες...δικες σου,δικες μου.

Γιατι μαζι?

Γιατι ποθουμε.

Κι ομως χωρια

Γιατι ετσι?

Γιατι δεν θελουμε.

Τι δεν θελουμε?

Τη συνεχεια μας.

Σαν τι θα συνεχιζαμε?

Σαν εγωϊστες.

Ποιος πρωτος?

Πρωτη εγω.

Γιατι εγω?

Γιατι ειμαι  εσυ.

ΕΣΥ ΤΟ ΟΛΟΝ!

Συνολικα ?

Ενα τιποτα.Ενα τιποτα!

Ενα χαδι κι ολα.

Ενα τιποτα!

ΤΙΠΟΤΑ!

Μηδεν ...και χαθηκε το συμπαν που υπηρχα!

Γι αυτο και κλαιω

στη σιωπη μου,

την αποχωριση μου !

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Βαθυς ανασασμος...

Ετισίρ γκαϊμοϊλό

Ισουγκουλμά ε ντουνεάκι

Ε ντουνεάκι

Του ντουνιά ο στεναγμός

στην καρδιά μου φτάνει

καραβάνι καραβάνι

Δεν ειναι αερακι που σε χαιδευει...

Ο αξαφνος "θανατος",

με κανει ακομα να περιπλανιεμαι

αναμεσα σας

και μια πορτα δε λεει να με κανει

καλοδεχουμενη.

Ελιωσαν τα παπουτσια 

που μου φορεσατε με δακρυα στα ματια,

μα το δικο σου προσωπο

δακρυζει μονο 

οταν δεν ταπεινωνεται.

Μια στιγμη μονο....μονο μια...

χαμηλωσε το βλεμμα

και δες

ποσο λιωμενα ειναι 

και τα δικα σου παπουτσια.

Παμε μαζι λοιπον...

στην κολαση ή στον παραδεισο μας....

τη λυτρωση να βρουμε

και να αναπαυθουμε ,

αποδεχομενοι....πια

εστω κι ετσι....αξαφνα,

το νεκρο μαζι! 

 Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

 

Δες ασπρο , γινε κρινο...

Τα παιδια χαλασμενων γονιων...

 ...ραβουν τα ιδια τις πληγες τους

και τρωνε τα γλυφιτζουρια τους

σε μαυρα εγκαταλελειμενα λουνα-παρκ ,

στειροι σποροι μιας ανοιξης

που δεν ανθισε ποτε στα μεγαλα ματια

ΑΡΑ...

ουτε και στα μικρα δικα τους κουμπακια!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

 Και τίποτ’ άλλο δεν

θυμάμαι να `χω ζήσει
που να `χει μέλι από σκουριά στην άκρη του σβησμένο,
όσο όταν στέκομαι στα πόδια μου μετά από μεθύσι
και να με πάρεις αγκαλιά στο δρόμο περιμένω.

Θέλω να δω τ’ άσπρο του κόσμου
μέσα απ’ τα μάτια ενός πιτσιρικά
να ημερέψω λίγο φως μου
κι όταν θα γεννηθεί ο γιος μου
θα μου τα μάθει της ζωής τα μαγικά.

Και ξόδεψα και μοίρασα και μάλλον ξεχρεώνω
μια στοίβα χρόνια ασθενικά με μια αγκαλιά σκουπίδια.
άλλα να θέλω σαν τρελός και μ’ άλλα να ματώνω,
φυγές να σκάβω μες στη γη και να γυρνώ στα ίδια.

........................................Συντομη αναποληση.......................................

Τις πιο ομορφες "διακοπες" τις εζησα 

ταξιδευοντας επανω στο κορμι σου. 

Ηλιολουστες σαρκινες παραλιες 

και αποκαλυπτικα καλοσχηματισμενοι αμμολοφοι,

υπεροχες θαλασσες με την αρμυρα σκληρης αλυκης, 

μαυρα μαργαριταρια γεννουσαν συνεχεια τα ματια σου,

κι ο μονος αλιευς χωρις μασκα, εγω ,

ξεφρενοι περιπατοι σε στενοσοκακα αχαιδευτα ,

απαρατηρητα υπηρχαν,κι ομως τοσο δροσερα...σκιερα...

κι αυτη η μουσικη καθε βραδυ....

ο χορος των αναστεναγμων

που μειωνε αισθητα τις αρυθμιες των οργανων

και τις βιαιοτητες ολων οσων εδεναν

με βαρια σχοινια
 το α-α-αταξιδευτο κουφαρι  μου στο λιμανι.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Και με την πανσεληνο, ο ερωτας διασταυρωνει το Ε-ψιλον με το Σ-ιγμα και λογιζει το φαυλο....για κυκλο του !

Π-υρηνας

Α-γαπης

Ν-υχτας

Σ-κια

Ε-ρωτα

Λ-υσσα

Η-λιου

Ν-εκρωσια.

Ο-ΝΕΙΡΟΛΟΓΙΟ

Σ-ΕΛΗΝΗΣ

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Παγωσε μου τη διαυγεια για να χαρτογραφησεις πιο ευκολα τα λαθη σου!

 

What Power art thou,
Who from below,
Hast made me rise,
Unwillingly and slow,
From beds of everlasting snow!

See'st thou not how stiff,
And wondrous old,
Far unfit to bear the bitter cold.

I can scarcely move,
Or draw my breath,
I can scarcely move,
Or draw my breath.

Let me, let me,
Let me, let me,
Freeze again...
Let me, let me,
Freeze again to death!

Γοητεια...

Με μια παρτιδα scrabble 
 ξεχαστηκα αποψε
κι ονειρευτηκα για λιγο
 το υπεροχο αντιθετο 
της φρικτης ζωης.
Τον ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟ θανατο!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Οι ευχες καθε μερα ταξιδευουν εχουμε δεν εχουμε γιορτη.Κι ολες με προορισμο.

Λες πολλα με στομα αλλουνου....

Μια μέρα εκεί που ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του.
Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, πριν του πει τι είχε ακούσει, να του κάνει το τεστ της "τριπλής διύλισης".
- "Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία.
- "Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις. Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;"
- "Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και..."
- "Μάλιστα άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;"
- "Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον..."
- "Άρα", συνέχισε ο Σωκράτης, "θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια".
Ο τύπος έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- "Παρόλα αυτά", συνέχισε ο Σωκράτης, "μπορεί ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο σε κάτι;"
- "Όχι δεν νομίζω..."
- "Άρα λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;"
Ο τύπος έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...

 

Ποσα αστερια χρειαζονται

για ν'αναμετρηθει το φως μου?

Εσυ μαζευε....

μηπως και μπορεσεις να φανεις μεσα στη νυχτα!

ΚΥΡΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Αν δεν εχω οφελος,
καλοσυνη δεν αποδιδω!

 

          Με αδιαφορια,
                                  ο συνανθρωπος σου!

                    

Ψευδαισθηση.....

Πολλες φορες,

ετσι... κρυφα και αυτοσυνομωτικα,

για να κατα-στρεψω

τα αχνα βηματα της απωλειας,

μπαινω στο καταστημα 

που αγοραζες το αρωμα σου

και "σε" ακουμπαω για λιγο επανω μου.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

 

 ποσο τραγικο αληθεια....οταν οι απωλειες γινονται συνηθεια!

Το σωζω ακομα.Ευτυχως!

"Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι;"

"Όταν κάποιος είναι πλούσιος, δεν χρειάζεται να είναι έξυπνος. 
Και αυτό είναι μια μεγάλη ανακούφιση.
 Γι 'αυτό οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι.
Κανείς δεν θέλει να είναι έξυπνος. 
Ο πλούτος του επιτρέπει να είναι ηλίθιος. 
Μπορείτε να δείτε τα πρόσωπα των πλουσίων -
 θα βρείτε πάντα ένα είδος λεπτής βλακείας.
 Όσο πιο πλούσιο είναι ένα άτομο, τόσο περισσότερο
 θα διαπιστώσετε ότι δεν ζει, φυτοζωεί. 
Δεν θα βρείτε τη ζωντάνια  στα μάτια του.

Οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι ώστε να μπορούν 
να αντέξουν οικονομικά να είναι ηλίθιοι - 
είναι μια μεγάλη ανακούφιση. 
Ποιός νοιάζεται να γίνει πλούσιος, αν θέλει πραγματικά να είναι ευφυής; 
Αν ο πλούτος έρχεται ως συνέπεια της ευφυΐας, 
αυτό είναι ένα άλλο θέμα - αλλά ποιος δίνει σημασία σ 'αυτό;
 Δεν είναι ένας  άμεσος στόχος. 
 Και η διαφορά είναι μεγάλη. Οι ευφυείς άνθρωποι, επίσης,
 μπορούν να γίνουν πλούσιοι. Η νοημοσύνη είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ πλούτος
 – οτιδήποτε  κάνουν, ευδοκιμεί.
 Έτσι θα γίνουν πλούσιοι, αλλά ο πλούτος τους 
έχει μια διαφορετική ποιότητα: 
απολαμβάνουν τον πλούτο τους, χρησιμοποιούν τον πλούτο τους.
 Ένα άτομο που απλά θέλει να είναι πλούσιο θα γίνει πλούσιο, 
αλλά δεν θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον πλούτο σωστά
- δεν θα έχει αρκετή νοημοσύνη.
 Στην πραγματικότητα προσπαθούσε να γίνει πλούσιο, 
έτσι ώστε να μην  χρειάζεται να είναι έξυπνο.

Εάν ένα έξυπνο άτομο γίνεται πλούσιο

 τότε ο πλούτος του ανοίγει μεγάλες πόρτες -

 της μουσικής, της λογοτεχνίας, της επιστήμης,

 της τέχνης, της γλυπτικής, της ποίησης. 

Όλα αυτά γίνονται διαθέσιμα.

Αλλά ο στόχος δεν θα πρέπει να είναι ο πλούτος. 

Ο στόχος πρέπει πάντα να είναι πιο ζωή,

 ευφυής ζωή, 

συνειδητή ζωη,άφθονη ζωη."

                                                                                 OSHO
                                                               (Take It Easy, Τόμος 2, κεφάλαιο 12)

Γαμος = Θανατος ?

"Αυτα τα ελαχιστα για μας τους δυο

ποσο μεγαλα......

ΟΛΑ! "

Γιαννης Ριτσος

Και σαν αναποσπαστο στοιχειο του "κρυμμενου" εγκεφαλου,

η φυγη απο τον γαμο-αμεσα- γινεται το κινητρο

για να ολοκληρωθει ολη η διεστραμενη φυση του ανθρωπου

οχι σαν εμφυσημα αλλα σαν εξελιξη.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Μπριζολα!Οχι δεν ειναι μονο φαϊ.Ειναι κρεας με συναισθηματα.Κυριως οταν βλεπεις παιδι να συγκινειται "βλεποντας" το...δε μπορει κατι θα σε κανει να αναρωτηθεις

Δυστυχως η γλωσσα ειναι στ'αγγλικα και ισως καποιοι δεν μπορεσουν να καταλαβουν

Η ομολογια ενος αγαλματος.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ "ΦΥΛΑΝΕ",

ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝΕ.*

*ελααα...τι μου λες!!!

"Γλυκος" καφες

Οταν το πρωινο σου 
ειναι ανυποφορο,
η "καλημερα" μου ας γινει 
η πιο γλυκια σου σκεψη!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον) 






 

Οποιος εχει γατα θα ξερει σιγουρα το ποσο πολυ ανταποκρινεται το βιντεο.Οι ηχοι ολα τα λεφτα.

Ετσι απλα.. τοσο απλα...δεν φυλακιζουμε...

Πως να ζωγραφίσετε ένα πουλί 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ζωγραφίστε πρώτα ένα κλουβί

με μιά πόρτα ανοιχτή.

Ζωγραφίστε μετά

κάτι όμορφο,

κάτι απλό,

κάτι ωραίο,

κάτι χρήσιμο

για το πουλί.

Βάλτε έπειτα το μουσαμά απάνω σ’ ένα δέντρο

σ’ ένα κήπο,

σ’ ένα πάρκο,

ή σ’ ένα δάσος

κρυφτείτε πίσω από το δέντρο

χωρίς μιλιά

τελείως ακίνητοι…

Κάποτε το πουλί έρχεται γρήγορα

μα μπορεί και να περιμένει χρόνια

πριν τ’ αποφασίσει.

Μην απογοητευτείτε,

περιμένετε,

περιμένετε αν χρειαστεί χρόνια ολόκληρα.

Το αν έρθει γρήγορα ή αργά το πουλί

δε θα ‘χει καμιά σχέση

με την επιτυχία του πίνακα

Όταν φτάσει το πουλί,

αν φτάσει,

κρατείστε απόλυτη σιωπή,

περιμένετε να μπει το πουλί στο κλουβί,

κι όταν μπει,

κλείστε απαλά την πόρτα με ένα πινέλο.

Μετά σβήστε ένα ένα όλα τα σύρματα,

προσέχοντας να μην αγγίξετε 

ούτε ένα φτερό του πουλιού.

Ζωγραφίστε κατόπιν το δέντρο

διαλέγοντας το πιο ωραίο κλαδί του,

για το πουλί

ζωγραφίστε ακόμη το πράσινο φύλλωμα 

και τη δροσιά του ανέμου,

τη σκόνη του ήλιου,

το σούρσιμο των ζώων στη χλόη 

μέσα στο κάμα του καλοκαιριού

και μετά περιμένετε το πουλί να τραγουδήσει.

Αν δεν τραγουδά το πουλί

είναι κακό σημάδι,

σημάδι πως ο πίνακας είναι κακός.

Μ’ αν τραγουδά είναι καλό σημάδι

σημάδι πως μπορείτε να υπογράψετε.

Τραβάτε λοιπόν πολύ απαλά

ένα φτερό απ’ το πουλί

και γράφετε τ’ όνομά σας 

σε μια γωνιά του πίνακα.

 

Αγαπα με κι αλλο...ΠΟΛΥ...το αντεχω...μα ...ΦΤΑΙΣ...μην ξεχνιομαστε!

Των χεριών σου ακούω τις λέξεις λες κι είναι βροχές

Όπως θέλεις μπορείς να με παίξεις δεν έχω αντοχές
Με φιλάς, μου γελάς στα σκοτάδια και φεύγεις νωρίς
Τα φιλιά στο κορμί μου σημάδια δεν είδε κανείς

Φταις

Στο λαιμό μου οι φλέβες χορεύουν τρελές μουσικές
Οι βραδιές με φωτιές συνορεύουν, στις φλόγες με καις
Με τις ώρες που έχουν πετάξει αλλάζω εποχές
Των ματιών σου το μαύρο μετάξι τυλίγει το χθες

Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Στο στόμα σου μέλι τα χείλη μου βρέχω
Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Σηκώνω τα χέρια και πάνω σου πέφτω
Φταις

Οι κουβέντες ξυράφια απάνω μου πέφτουν γυμνές
Κάθε βράδυ στο μπαρ μεθυσμένες αλήθειες μου λες
Τα ποτά ποταμός Ιορδάνης και εγώ ναυαγός
Το κορμί σου με παίρνει με πάει στο πέλαγο

Φταις

Κολασμένοι Θεοί μου ζητούν να τους πω προσευχές
Σου φωνάζω βοήθεια μα έχεις τις πόρτες κλειστές
Των χεριών σου ακούω τις λέξεις λες κι είναι βροχές
Όπως θέλεις μπορείς να με παίξεις δεν έχω αντοχές

Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Στο στόμα σου μέλι τα χείλη μου βρέχω
Φταις
Αγάπα με λίγο, πολύ δεν αντέχω
Σηκώνω τα χέρια και πάνω σου πέφτω
Φταις

Εσυ να γελας!

Αναλαμβανω εγω 

την δικη σου απογνωση.

Το τραγουδι του θρηνου

Πηγαινε γιε μου, πηγαινε κατω στο νερο
και δες τις γυναικες που θρηνουν εκει
Επειτα πηγαινε πανω στα βουνα
Οι αντρες, κι εκεινοι θρηνουν.
Πατερα, γιατι ολες οι γυναικες θρηνουν;
Ολες θρηνουν για τους αντρες τους
Τοτε γιατι θρηνουν εκει ολοι οι αντρες;
Θρηνουν προς απαντηση τους.

Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Ενα τραγουδι για να θρηνησεις
Καθως ολοι οι αντρες και οι γυναικες κοιμουνται
Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Αλλα δε θα θρηνω για πολυ

Πατερα γιατι θρηνουν ολα τα παιδια;
Απλα κλαινε γιε μου
Ω, απλα κλαινε πατερα;
Ναι, ο αληθινος θρηνος προκειται να 'ρθει.

Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Ενα τραγουδι για να θρηνησεις
Καθως ολα τα μικρα παιδια κοιμουνται
Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Αλλα δε θα θρηνω για πολυ.

Ω, πατερα πες μου θρηνεις;
Το προσωπο σου φαινεται υγρο στο αγγιγμα.
Ω, τοτε πατερα λυπαμαι τοσο πολυ
ποτε δεν νομισα οτι σε πληγωσα τοσο πολυ.

Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Ενα τραγουδι για να θρηνησεις
καθως νανουριζομαστε
Αυτο ειναι ενα θρηνητικο τραγουδι
Αλλα δε θα θρηνω για πολυ.
Οχι, δε θα θρηνω για πολυ.