Σκουπίδια !

 
Κυλα..
ποταμακι κυλα,
αφου κυλας και μεσα μου,
βγες απ΄τις ρωγμες μου..
κυλα.. η κραυγη να γινει τραγουδι,
κυλα να παει πιο γρηγορα το σκαθαρι
στο σπιτι του,
κυλα να δροσισουμε ξεραμενες οχθες
ν'ανθισουν χαμογελα ξανα,
κυλα να ζηλεψει ο ανθρωπος τη νεραιδα,
κυλα να βρει ο σπορος τα ποδια του γερο πλατανου..
κι εκει να ξαποστασει,ακουγοντας τα παραμυθια του
τα παραπονα του,το κακο και το καλο του ριζικο
τα ονειρα να δωσει,να γινεις κι εσυ ψηλος
σαν Εκεινον,ν'αγγιξεις το αληθινο.
Βλεπω τα προσωπα με σκουπιδια επανω τους!
Γι αυτο...
ποταμακι...
κυλα.
ΚΥΛΑ!

Mια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Γεια σου γέρο Πλάτανε
Να σ' ανεβω κράτα με
Τους ανθρώπους να πλανεύω
Στο θεό να γειτονεύω

Την ψυχή μου πελεκησαν
Ξυλοκόποι και μαφησαν
Δίχως δροσερό νερό Την ψυχή μου πελεκησαν
Ξυλοκόποι και μαφησαν
Δίχως δροσερό νερό

Ποταμάκι κύλα κύλα
Πότιζε τα φύλλα, κύλα
Στην καρδιά μου μπες
Το φιλι μου πιες
Να βαφτούν τα χείλια
Κόκκινα σταφύλια
Να δαγκώσω, βαρε
Της αγάπης, βαρε
Τα γλυκά τα μήλα, κύλα
Ποταμάκι κύλα κύλα

Γεια σου γερο Πλάτανε
Να σ'ανεβω κράτα με
Σαν πουλί να κελαηδήσω
Τους αγγέλους να μεθύσω

Τα παιδιά πετροβόλησαν
Τα φτερά μου και μ'αφησαν
Δίχως γαλανό ουρανό

Τα παιδιά πετροβόλησαν
Τα φτερά μου και μ'αφησαν
Δίχως γαλανό ουρανό

Ποταμάκι κύλα κύλα

Γεια σου γέρο Πλάτανε
Τη ζωή σου να'χα βρε
Στο καιρό ν'αρμενιζα
Και στη γη να ρίζωνα

Ω! ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΘΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΑΤ ΑΠΑΝΕΜΙΑ

-ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ-ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ-ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-ΑΝ ΣΕΞΤΟΝ-ΣΑΠΦΩ-ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ-ΕΜΙΛΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ-ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ κ.α.

-ΤΡΙΤΗ 4 ΙΟΥΝΙΟΥ-

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Οποιαδηποτε ομοιοτητα με προσωπα ή πραγματα ειναι εντελως συμπτωματικη.

-Mαμαααα...αυτη με βαραααει....-Δεν ειναι κακο,παιδι μου.Σου θυμιζει τη μανουλα!

Η ζωη χωρις αχρηστους συντροφους ειναι ζωη καθαρια κι εντιμη...οσο κι αν κρατησει ο απολογισμος της.Επιτελους ΑΝΑΣΑ!

Τα στασιμα βρωμανε ...

"Περνάω από δίπλα σας εδώ και εβδομήντα χιλιάδες χρόνια

 και σας έχω δει να μεταμορφώνεστε σαν τα έντομα στις γωνιές των σπηλαίων. 

Πριν από εφτά λεπτά σας κοίταξα πίσω από το τζάμι του παραθύρου μου

 και σας είδα να σεργιανάτε σε βρομερά σοκάκια, 

οδηγημένοι από τους δαίμονες της απάθειας, 

με τις αλυσίδες της δουλείας να δένουν τα πόδια σας 

και τα φτερά του θανάτου να φτερουγίζουν πάνω από τα κεφάλια σας

 Είστε σήμερα όπως ήσασταν και χθες 

και θα παραμείνετε και αύριο

 και για πάντα όπως ακριβώς σας είδα 

στην αρχή. 

 Χτες ήμασταν

 και σήμερα έχουμε γίνει,

 γιατί έτσι αποφάσισαν οι θεοί 

για τα παιδιά των θεών.

 Τι λοιπόν αποφάσισαν οι πίθηκοι για σας, 

απόγονοι των πιθήκων;"

ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ,
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΠΙΘΗΚΩΝ

Kahlil Gibran


 

Ενεχυρο...

Τρυπωνει στο μυαλο

μια ακατεργαστη ευαισθησια

σαν χελιδονακι φλυαρο.

Τι κι αν περιμενω

να γυρισει "καθε ανοιξη" στη φωλια του...
Μια ταμπελα απ'εξω γραφει:

"ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΧΡΕΟΥΣ"

Κι εμεινε η φωλιτσα
σιωπηρη ,
να περιμενει
το αποδημο,
προστατευοντας ασκοπα
δυο γκριζα αναισθητα φτερα...
δικα του! 

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

FAKE...FAKE...FAKE...FAKE...FAKE...FAKE...

I will battle for the sun
And I wont stop until I'm done.
You are getting in the way.
And I have nothing left to say.

I will brush off all the dirt.
And I will pretend it didn't hurt.
You are a black and heavy weight.
And I will not participate.

Dream brother, my killer, my lover.

I will battle for the sun.
Cause I have stared down the barrel of a gun.
No fun, you are a cheap and nasty fake, fake, fake, fake, fake, fake, fake.
And I am the bones you couldnt break!

Dream brother, my killer, my lover.
I will battle for the sun.

Zητημα ζωης και θανατου...

 




...μια εξεταση αιματος αυριο!!!
Ομως υπαρχουν δυο θεματα 
που πρεπει να επιλυσω:
α) δεν εμπιστευομαι ανιδεους νοσοκομους
β) δεν εμπιστευονται αιμα σε αλλο χρωμα πλην κοκκινου.
Αρα θα κανω την αφαιμαξη μονη μου
και πρωι πρωι θα τους το παω...
σε κοκκινη συσκευασια!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

The path...

Τα αγορια μου!Τους λατρευω!Μην το προδωσετε.Ειναι κομματαρα!

Μονο μαυροι κυκνοι κατοικουν μεσα μου...

Οταν τα δακρυα σου δεν ακουγονται...

 ειναι αδυνατον να μη διψασω!

 Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Απανεμια εχθες:Θανος Ανεστοπουλος(σταθερη αξια) μελοποιει Καβαφη!

Αυτο το λεπτεπιλεπτο χερι...
τι ομορφια επανω στο πιανο!

Γι αυτο...
ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ
 αγαπημενη αισθηση,
αγγιξε απαλα τα πληκτρα-χειλη μου
 με το ακροδαχτυλο σου
κι ασε μου την γλυκοπικρη,
των οσων δε φτασαμε να περπατησουμε λαχταρωντας,γευση.
Σκορπά η σκεψη μου!
Μηνες πανε που ο υπνος εχει γινει
ανεμοστροβιλικη καταρα...
Γι αυτο...
επεστρεφε (εκλιπαρω)...
μηπως και σταματησω να υπαρχω
σαν τις τελιτσες
που καποιος αλλος με μετραει
και  αποκρυπτογραφει
τα δακρυα μου!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

βιντεο:Κωστας Καββαδιας

Οταν λεμε ΦΙΛΟΖΩΟΣ το εννοουμε.Γι αυτο δεν βαρυγκομω...με τις....χμμμμμ...συνυπαρξεις!

Ποσες φορες θα το πουμε?Ο ΦΟΒΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΜΑ "ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ" ΓΕΝΙΑΣ.Μια διαστροφη ειναι! Ας μη βασιλευει εις βαρος της ανασας μας!.

 Τα παπαγαλάκια στην αυλή
παπαπαγαλίζουν κάθε αυγή.
Κάνουν ότι λένε οι αρχηγοί τους
τρώνε κι όλο το φαΐ τους
κι όταν σουρουπώνει κρυφακούνε
τους γειτόνους τι θα πούνε.

Κι ένας παπαγάλος πιο χοντρός
που ’ν  των αρχηγών ο αρχηγός
κάθε μέρα βάζει τα καλά του
βγάζει βόλτα την κυρά του
κι όλες κι όλοι τον επροσκυνάνε
και στα μάτια τον κοιτάνε.

Μια παπαγαλίνα στην αυλή
παπαγαλίζει μοναχή της
Τον καλό της πήγαν μακρυά της
κι όλο ζητάει τη μαμά της.

Θεέ μου βόηθα μας παντοτινά
να μην έχουμε αρχηγούς ξανά
να περνάει η ώρα μας σαν πρώτα
να περνάμε ελεύθερα την πόρτα
να μας δώσουν πίσω τα φτερά μας
το μπαμπά και τη μαμά μας.

Εικαστικη παρεμβαση

Παντα θα βαζω χρωμα
 στον ασπρομαυρο κοσμο που μισεις.
Κι οταν εχω καταφερει να παψεις να το κανεις,
η συνήθειά σου παραμενει 
μια υποσυνειδητη ανιατη ασθενεια,
κι αρχιζεις να μισεις
τα δικα μου πολυχρωμα ονειρα....

"ΑΘΕΛΑ ΣΟΥ"! 
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Τι ρωτας αφου το κανεις?

Η μυρωδια σου...
Η μυρωδια σου...
Η μυρωδια σου....

           Ο ηχος..                                                     

ο ηχος....                             

εκεινος ο ηχος....               

  Μηηηηη...                            

ΜΠΑΑΑΑΑΜΜΜΜΜΜΜΜ........

Το πορισμα : ανθρωποκτονια εκ προθεσεως!

Αντιλαλούν οι φυλακές (1936)
Στίχοι: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος
Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης, Φράγκος

Αντιλαλούνε οι φυλακές
τ' Ανάπλι και Γεντί Κουλές

Αντιλαλούνε τα σήμαντρα
Συγγρού και παραπήγματα

Αν είσαι μάνα και πονείς
έλα μια μέρα να με δεις

Έλα πριν με δικάσουνε
κλάψε να μ' απαλλάξουνε

Μη φοβασαι...ασημωσε να σε πω τη μοιρα σου!

«Ασήμωσε να σε πω το ριζικό σου!»… 
 Αυτές ή παρόμοιες εκφράσεις όλοι μας έχουμε ακούσει από γριές τσιγγάνες 
που προθυμοποιούνται έναντι αμοιβής να μας αποκαλύψουν όλα τα μυστικά της ζωής
 μας και κυρίως πού και πώς θα βρούμε την ευτυχία, 
«διαβάζοντας» τις γραμμές της παλάμης μας που σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικές.
 Ασημώνει ο πρόθυμος να ακούσει τα της μοίρας  του γιατί ξέρει 
πως χωρίς ασήμωμα όλες οι προφητείες της τσιγγάνας δεν θα «πιάσουν». 
Πολλές είναι οι «τέχνες» στην μαντική, αλλά η «χειρομαντεία» 
είναι μάλλον αν όχι η παλαιότερη, τουλάχιστον από τις παλαιότερες.
 Απαντάται στην αρχαία Κίνα και Ινδία, στην Βαβυλώνα, 
στην Αίγυπτο, αλλά και στην αρχαία Ελλάδα.

Στην σύγχρονη εποχή, εποχή γενικευμένης κρίσης, πολλοί άνθρωποι καταφεύγουν στους «μάγους» ή τις «μάγισσες» για να τους προφητέψουν τα μελλούμενα. Με το αζημίωτο φυσικά. Η εικόνα της γριάς τσιγγάνας που έπιανε το χέρι του πρόθυμου να μάθει τί του επιφυλάσσει η μοίρα του και του ζητούσε να την «ασημώσει» για να ξεκινήσει να αποκαλύπτει το μέλλον και τη λύση στα προβλήματά του, έχει διαπεράσει την καθημερινή ζωή και την τέχνη τους τελευταίους αιώνες, πιθανόν από τους βυζαντινούς χρόνους και δώθε. Ιστορικά ξέρουμε πως ο άνθρωπος πάντοτε προσέφευγε στις μαντικές ικανότητες κάποιων ανθρώπων καλύπτοντας την πηγαία ανάγκη του να προσδιορίσει με κάποιον τρόπο, ορθολογικό ή μη, το μέλλον του.
Έτσι το ασήμωμα σε αυτή του την εκδοχή έρχεται να συμπληρώσει το ασήμωμα του νεογέννητου, της νύφης, ή του πορτοφολιού για γούρι.

Mαρια,για σενα....ΑΠΟΓΕΙΩΣΟΥ με τα ηχεια στο παρακατι να καουν!


Ο'τι να'ναι...
α..και μην πιστευετε σε μπουρδες,τσιγγανεςχαρτοριχτρες,καφετζουδες..
επισης σε...
ορκους αγαπης και λοιπα θαθαθα.

"Ταξιδι για να σε βρω"

Δεν ξερω που παει καποιος οταν "χανεται"...

 

...μα ξερω καλα

που παω εγω οταν χανομαι!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Κατερινα Γωγου........."Η μοναξια"... των υπαρκτων! Εχθες...καπου στην απανεμια,βρηκαμε παλι καταφυγιο.

Σου προσφερω......οπως μου προσφερες!

Για μια ιδια Λιακαδα...

Τυχερεεεεεεε.......

"Πόσες φορές, αλήθεια, συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου
ψυχή? Σάμπως θυμάσαι?
Πόσες νύχτες τρύπησες, για να βγεις στο φως?
Πόση βροχή κατάπιες?
Πόσους ανέμους έκρυψες στην αγκαλιά σου?
Τώρα, μου γράφεις… «Είμαι καλά. Βρήκα μια θέση στη ζωή.
Μπορεί προσωρινά. Αλλά να ξέρεις, είναι θεωρείο!
Επιτέλους, μου χαρίστηκε ο Θεός».


Αμ, δε στη χάρισε ο Θεός τη θέση μάτια μου.
Στην πούλησε. Και μάλιστα, πανάκριβα.

Αλκυόνη Παπαδάκη

(π.χ.) ποσες φορες κοιταξες το ρολοϊ σου και θυμοσουν μετα ακριβως τι ωρα ηταν? *

Tα φαινομενα

καθολου δεν απατουν...

...οταν μπορεις να ΒΛΕΠΕΙΣ

παρα να ΚΟΙΤΑΖΕΙΣ!

*δεν βλεπουν τα ματια μα το "μυαλο"

"Οξειδωθηκα μες στη νοτια των ανθρωπων"

Ροδο Αμαραντο

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Οδυσσεας Ελυτης

Η μονη αξια( μοναξια)

Τι φλυαρα ενωμενο το χθες...

Τι ισοβια μοναχικη σιωπη ξημερωνει...

-Πες μου καθρεφτη καθρεφτακι μου

       ποια ειναι η ωραιοτερη ωρα           

                    για την ληθη?                    

-Η στιγμη της συνειδητοποιησης της μοναξιας  σου...

          δηλαδη ...το γλυκοχαραμα !

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)            

Λυπαμαι που θα σας απογοητευσω,κυριε Συμπαν,μα ο επομενος εκλεκτος σας ειναι ακομα υπο κατασκευη.Υπομονη!

Απανεμια εχθες,Ριτσος,Ανεστοπουλος,Γυμνο σωμα,Για σενα,για σενα,για σενα,για σενα,για σενα....(κολλησα ...σαν τη βελονα στο βινυλιο)

Βιντεο Κωστας Καββαδιας


Εἶπε:
ψηφίζω τὸ γαλάζιο.
Ἐγὼ τὸ κόκκινο.
Κι ἐγώ.

Τὸ σῶμα σου ὡραῖο
Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο.
Χάθηκα στὸ ἀπέραντο.

Διαστολὴ τῆς νύχτας.
Διαστολὴ τοῦ σώματος.
Συστολὴ τῆς ψυχῆς.

Ὅσο ἀπομακρύνεσαι
Σὲ πλησιάζω.

Ἕνα ἄστρο
ἔκαψε τὸ σπίτι μου.

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν
στὴν ἀπουσία σου.
Σὲ ἀναπνέω.

Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου
ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου-
σκοτεινὸ δάσος.
Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν
καὶ τὰ πουλιά.

Ὅπου βρίσκεσαι
ὑπάρχω.

Τὰ χείλη μου
περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.

Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ
πῶς χωράει
ὅλη τὴ μουσική;

Ἡδονή-
πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση,
πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο.
Τελικὸ κι αἰώνιο
παρόν.

Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα
τῶν ποδιῶν σου.
Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος.

Μέσα σε λίγες νύχτες
πῶς πλάθεται καὶ καταρρέει
ὅλος ὁ κόσμος;

Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει
βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ δάχτυλα.
Ἑνώνεται.

Τώρα
μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ
ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου
κι ὁ σφυγμός μου.

Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε.
Ἕνας αἰῶνας
κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα.

Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα
ἀφοῦ λείπεις;

Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος
εἶμαι.
Εἶμαι γιὰ σένα.

Ανταποδιδω...

Για σενα JOAN

Για Μια Αναπνοη

Για τον Νικο(mous)

Eυχαριστωλουλουδα!

Μου εδωσες...

 

Eνα δυνατο χαστουκι στο προσωπο

γιατι τολμησα να λιωσω 

τον παγο των ματιων σου...

                                 ...κι ετρεξε δακρυ.

Μια γερη μπουνια στο στομαχι

γιατι τρανταξα 

τον αξονα του εγω σου...

                                    ...και αναρωτηθηκες.

Μια κλωτσια στο καλαμι...και λυγισα

γιατι  εγινα...

               ...η σιωπη της προσδοκιας σου.

Μια σφαιρα στο μετωπο

γιατι δεν αντεξες...

                          ...να σ'αγαπουν.

Και ειδα καθαρα,

μεσ'απ'το ζεστο αιμα...

το δρομο για την ευτυχια!

ΕΙΧΑ ΠΙΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΜΟΥ!
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Απόψε πάρε με, πάρε με, πάρε με
στην αγκαλιά σου μωρό μου
Απόψε γιάνε με, γιάνε με, γιάνε με
κι όλα δικά σου ακριβό μου

Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις

Απόψε βγάλε με, βγάλε με, βγάλε με
πάνω απ το φράγμα του νόμου
Να ζήσω κάνε με, κάνε με, κάνε με
ότι είχα δει στ' όνειρό μου

Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις

Απόψε κέρνα με, κέρνα με, κέρνα με
την παραζάλη του δύτη
Απόψε γιάνε με, γιανε με, γιάνε με
θεά μου εσύ Αφροδίτη

Είναι γιατρός ο έρωτας, στο λέω να το ξέρεις
που σε γιατρεύει και μετά σε κάνει να υποφέρεις

Πολ(λη) λιγη...

Η ζωη ειναι τοσο μικρη
που φανταζει το "για παντα"
σαν ενα τσιγαρο δρομος.
Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Νυχτα Φωτος!

Α ποψε η 

Ν υχτα     

 Α ναλαφρη 

Σ κια...      

Τ ου        

  Α περαντου  

     Σ υμπαντος ο   

Η λιος     

                           Ανατελλει. 

                 

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Για το "λιγο"του μαζι μας...γι αυτο!.......Μπουατ Απανεμια,ποιηση Τασος Λειβαδιτης,μελοποιει τραγουδα ο Θανος Ανεστοπουλος.

Βιντεο Κωστας Καββαδιας

Αφαιμαξη *

"Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει.

Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια.

Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ' το χέρι

Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι"

* μα το αποτελεσμα παραμενει το ιδιο...

ΑΓΑΠΗ 

Τ' όνομά σου μου'φερνε το σφύριγμα του αγέρα
τ'όνομά σου κι έτρεμε η ψυχή

Ετοιμάσου μου'λεγε η καρδιά , μα κάθε μέρα
στην υγειά σου μ'έπινε η βροχή

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ'αγκάθι σου είμαι εγώ.

Μα αν δεν σε βρω , να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.

Τ'άγγιγμά σου χάραζε το σώμα μου απ'τη μνήμη
πρώτα η πίστη κι ύστερα διωγμοί
Κάποιος άλλος φόραγε και μ'εκανε συντρίμμι
τ'άρωμά σου κι έφυγα χλωμή.

Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ'αγκάθι σου είμαι εγώ.

Μα αν δεν σε βρω , να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.
Μα αν δεν σε βρω μην το λησμονάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς

"Μάνα μου μάνα
στο δρόμο μου σπείρανε
πέτρα κι αψιθιά.
Μάνα μου μάνα
τα νιάτα μου γείρανε
κάτω απ' τα σπαθιά.

Ουρανέ μου
στείλε μου νερό
να ποτίσω την έρημο
να φυτρώσει
λουλούδι δροσερό
στο κορμί μου τ' αέρινο
μάνα μου μάνα
την άνοιξη φέρε μου
πάνω στο σταυρό.

Μάνα μου μάνα
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω.

Ουρανέ μου
διώχ' τη συννεφιά
να περάσω τα σύνορα
κι ένα βράδυ
πάνω στα βουνά
να χτυπήσω τα σήμαντρα
μάνα μου μάνα
στα χέρια μου σήμερα
καίνε τα καρφιά"...

Α μπε μπα μπλομ...

Εφιάλτης

Γιος του Ευρυδήμου. Πρόδωσε τους Ελληνες στη μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ) . Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Εφιάλτης πρότεινε στον Ξέρξη να οδηγήσει το στρατό του από ένα μονοπάτι στο στενό των Θερμοπυλών όπου οι 300 του Λεωνίδα αντιστέκονταν σθεναρά στις επιθέσεις των πολύ πιο ισχυρών Περσών.

  Ο Εφιάλτης,, ελπίζοντας μια γενναιόδωρη ανταμοιβή, ήρθε να πει στον βασιλιά (Ξέρξη) τα σχετικά με το μονοπάτι που οδηγούσε πάνω από τα βουνά στις Θερμοπύλες, προκαλώντας έτσι τον όλεθρο των Ελλήνων που κρατούσαν το πέρασμα.

 Στο βωμο του "αξιωματος"

Ιουδας ο Ισκαριωτης

Ο μαθητής ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως προδότης . Ο Ιούδας παρέδωσε τον Ιησού με φίλημα . Αργότερα μετάνιωσε για την πράξη του λέγοντας πως "αμάρτησα, παραδίδοντας αίμα αθώου" και επέστρεψε τα 30 αργύρια. Μετά την προδοσία του και λόγω των τύψεων που ένοιωθε, κρεμάστηκε σε δέντρο , από το οποίο έπεσε και σχίστηκε.

Στο βωμο του "χρηματος"

Κι αλλοι πολλοι...

...που προδωσαν το "ρακενδυτο"

Στο βωμο των "ανεσεων και του μουσακα"

Το μπαρακι των "λιγων"...

 -Αποψε θελω να μεθυσω!
-Ελα , κατσε να σε κερασω κατι.
-Τι εχεις?
-Εχω τα παντα.
-Θελω ενα χαδι.
-Δεν εχω...
-Θελω φροντιδα.
-Δεν εχω....
-Θελω τραγουδι.
-Δεν εχω....
-Θελω γαληνη.
-Δεν εχω...
-Θελω ασφαλεια.
-Δεν εχω...
-Θελω υπομονη....και αρχισε να εξαντλειται και η ελαχιστη.
-Λυπαμαι...δεν εχω ουτε μια...
-Μα τι εχεις ,τελος παντων?
-Σου ειπα ,εχω τα παντα.
-Οπως?

-ΑΓΑΠΗ!
θες?

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)