Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Κραταω το μυρο και χαμηλα αντικρυζω...

 Μεγαλη Τριτη


"...΄αυτές΄, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολότερο, την ''παρθενία'', παραμέλησαν το ευκολότερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές."

 ΟΜΩΣ...

"καθε σπιτι κρυβει λιγη αγαπη στη σιωπη"



Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά.
Κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εσύ,
σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια
που όλο πέφτουν σαν βροχή.

Δως μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή,
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ' την αρχή.

Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή.
Μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Και τη μεταθανατια ζωη... φυγοπονα θα τη ζησεις,ανθρωπακο.

Η ακινησια των αντικειμενων ειναι μια ψευδαισθηση.Ο κοσμος των πραγματων φαινεται στατικος,''αψυχος'' στους ανθρωπους εξαιτιας ενος νευρομυικου σοβινισμου και μονο. Ειμαστε τοσο πολυ ερωτευμενοι με το δικο μας φασμα δραστηριοτητων ωστε δεν αντιλαμβανομαστε πως το μεγαλυτερο μερος της δρασης του Συμπαντος ξετυλιγεται εξω απο το δικο μας φασμα και συμβαινει σε ταχυτητες τοσο αργες ή τοσο γρηγορες απ' τις δικες μας ωστε κρυβεται απο τις αισθησεις μας σαν απο ενα...απο ενα πεπλο.
...Η ελπιδα ποτε δεν πεθαινει, και τα τετοια, δεν εχετε ομως προσεξει πως οταν εγκαταλειπουμε πια την προσπαθεια και παυουμε να ελπιζουμε ειλικρινα, τα πραγματα συνηθως αλλαζουν προς το καλυτερο; Οι δασκαλοι του Ζεν λενε πως οταν δεχτουμε οτι η ανθρωπινη κατασταση ειναι απελπιστικη, πλησιαζουμε τη γαληνη, μια ιδανικη νοητικη κατασταση.
...
Η πιστη στη μετα θανατον ζωη κανει τις μαζες ευπλαστες, και απο την αλλη μερια κανει τους αφεντες καταστρεπτικους.Ενας ηγετης που πιστευει οτι η ζωη ειναι απλως μια δοκιμη για μια πιο πολυτιμη και αυθεντικη μεταθανατια ζωη, δεν θα διστασει τοσο πολυ να ρισκαρει ενα πυρηνικο ολοκαυτωμα.Ενας πολιτικος ή ενας επιχειρηματιας που περιμενει την Εκσταση να φτασει με την επομενη πτηση απο την Ιερουσαλημ, δεν θα ανησυχησει και πολυ για την μολυνση των ωκεανων ή την καταστροφη των δασων.Γιατι να ανησυχησει;
Ετσι, οταν δινεις εμφαση στη μεταθανατια ζωη, αρνιεσαι τη ζωη.Οταν συγκεντρωνεις ολη την προσοχη σου στον παραδεισο, δημιουργεις κολαση.

Τομ Ρομπινς Ο χορος των εφτα πεπλων

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Αληθινη "ιστορια".

Το ξερω...
ολοι ιδιοι ειμαστε...
...ομως εγω
θα σε κουβαλαω 
παντα
ΜΑΖΙ μου!

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Κρατιεμαι ακομα απο ενα λουλουδι τρυφερο.

Άφησε με να`ρθω μαζί σου
άφησε με να`ρθω μαζί σου.
Τι φεγγάρι απόψε!
Είναι καλό το φεγγάρι.


Η Σονάτα του Σεληνόφωτος

Ποίηση : Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος


Δε θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου
Είναι καλό το φεγγάρι
δε θα φαίνεται που ασπρίσαν τα μαλλιά μου.
Τι φεγγάρι απόψε!

Ιχνογραφία

Ποίηση: Κώστα Παπαγεωργίου, Συλλογή "Ιχνογραφία" (1975)
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Πες τους μη ρίξουν φόλα στο σκυλί δε θα κερδίσουν
φτάνει ν' ανοίξεις τα παντζούρια το πρωί
κι ακούς των πεθαμένων το έγια μόλα

Τα κελιά ανασαίνουν

Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Τα κελιά ανασαίνουν,
τα κελιά που βρίσκονται ψηλά,
τα κελιά που βρίσκονται χαμηλά.

Η βροχή μας ενώνει,
ο ήλιος ντράπηκε να φανεί, Νίκο,
Γιώργο, κρατιέμαι από ένα λουλούδι.

Το έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν II

Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Οι νικητές σκουπίσανε τα ματωμένα τους σπαθιά
στ' άσπρα δίχως ραφές πουκάμισα των νικημένων
κι η γη π' όλοι μαζί την είχαν τραγουδήσει
κι η γη που την οργώσανε τ' αδερφικά τους χέρια
ποδοπατήθηκε απ' τα πέταλα των αλόγων που φτάσαν το πρωί
μπρος το παλάτι της Αδριανούπολης

Νικήθηκαν

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Πανσεληνος






Μια νυχτα ακομη...
ενοχικα αδιαφορη 
για τη σιωπη της
ζηταει τη δικη μας επιβεβαιωση
του απολυτου 
μαυρου χρωματος της
που πανω του
θα κεντηθει
τ'ολογιομο φεγγαρι 

.Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

............................. Ξεχωριζοντας την ηρα απ'το σταρι..............

Σχεδον καθε βραδυ,
αρρωστα,
ασυγκρατητα,
αναρχα,
φιληδονα,
ρυπαρα σωματα,
ασελγουν
στο παρατημενο κουφαρι.
Βιαζουν τα βελουδινα ιδεωδη
με ορμητικη δινη εξουσιαστων,
αρπαζοντας αλικες ανασες
-σχεδον ξεθωριαζουν στην υστατη ζηση-
για να βαψουν τα δικα τους
 αχρωμα ονειρα.
Κατασπαραζουν
του νου μου τη γαληνη
και ταραζουν
της ψυχης τον ευλογημενο "υπνο",
απαιτωντας θυσια,
για να εξιλεωσουν τα κτηνη μεσα τους,
να αποκτησουν υποσταση  νικητη
μεσα απο ηλιοσπαρτα(μ'αλλον)
μα ξενα λιμερια....
ΟΧΙ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ...
ΠΟΤΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ...
ΟΥΤΕ ΑΠΟΚΤΗΜΑΤΑ
ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ "ΚΑΤΑΚΤΗΜΑΤΑ" !
Οσα τερατα κι αν ερθουν
να αλωσουν ελαχιστα
τετραγωνικα "γης"
ποτε δεν θα καταφερουν
να την κανουν καλλιεργησιμη
με το σκοτεινο
αψυχο σπερμα τους.
Εμπρος λοιπον...
Αποθεωστε το "ΕΓΩ" σας κι αποψε
στην πιστα μου...
Ολα πληρωμενα ...
και το τραγουδι που παιζει...
ειναι το requiem 
των χαμενων ονειρων σας!




Και δεν μπορω να καταλαβω
πώς η σκεψη ενος νεκρου
προσδιοριζει ακομη
τον προθαλαμο 
της καθαρσης.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Θεατρο σκιων...

Μιλαω με τη σκια μου.
Επιμενει πως εγω
ειμαι η δικη της σκια!


"Στα ισα το παιχνιδι" μου λεει.

Κι ενιωσα τον ηλιο 
να την χτυπαει στην πλατη
και να γινομαι σαρκα 
ανυποστατη.

Μια...ηλιαχτιδα(μ'αλλον)

Μπαμπα μου....ενας χρονος απωλεια...

"Εζησες σαν κρινος
διπλα στο νερακι
πεταξες σ'Εκεινον
σαν αγνο πουλακι"


για σενα...



 Τα πουλάκια και τα 
αηδόνια χελιδονια
Χήρες άνοιξες
Σε ξεγέλασαν πουλί μου, και τη γρίλια
Μου κρυφάνοιξες
Και στ' αηδόνια, το τραγούδι, πρώτο αηδόνι,
Δε μερώνεται,
Στο περβάζι μου, πουλάκι όπως κλαδώνει,
Ξημερώνεται