ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΦΙΛΟΙ?

Θα είμαστε φίλοι;  Ποιος είμαι: Δεν το ξέρω. Κάποτε ήμουνα ο τάφος για ένα κουνελάκι, ένα καλάθι του μπάσκετ στο γκαράζ, ένα λαχανί μπάλωμα, θάμνοι και δέντρα πασχαλιάς που τα σκαρφάλωναν μυρμήγκια. ήμουνα βραχόσκαλες και μια μυστήρια στέρνα, φωτιές από ξερόχορτα, ήμουν νεροπόλεμος και πινγκ-πονγκ στο υπόγειο. Ήμουνα ένας μικρούλης άσπρος φράχτης, ένα κρεβάτι και μια σιφονιέρα σφένδαμνο που μοιραζόμουνα μ' αδέλφια, μια σκυλίτσα που τη λέγαν Σάντυ και χόρευε. Φίλους ήτανε εύκολο να βρεις. Σκαρφαλώναμε δέντρα, χτίζαμε χορτοκάλυβα, κυνηγούσαμε φίδια -και ονειρευόμαστε πολύ. Θα είμαστε φίλοι: Πέρα από χρόνια παιδικά,  Ποιος είμαι: Δεν το ξέρω. Κάποτε ήμουν εύκολος να με προβλέψεις. ήμουνα μορφωμένος, εκπαιδευμένος, μ' αγαπούσαν -όχι όπως ήμουνα, μα όπως έδειχνα να είμαι. Ο ρόλος μου ήταν ο ασφαλής μου τρόπος για να κρύβομαι. Δεν είχα λόγο ν' αλλάξω. Με παραδέχονταν. Τους ευχαριστούσα. Τότε, άξαφνα σχεδόν, άλλαξα. Τώρα είμαι λιγότερο σίγουρος, πιότερο ο εαυτός μου. Ο ρόλος μου σχεδόν εξαφανίστηκε. Οι ρίζες μου δεν είν' στην εκκλησιά μου, τη δουλειά μου, την πόλη μου, ούτε καν στον κόσμο μου. Είναι μέσα μου. Φίλους δεν είναι εύκολο να βρεις -και ονειρεύομαι πολύ. Θα είμαστε φίλοι; Πέρα από ρόλους.  Ποιος είμαι: Δεν το ξέρω. Είμαι πιο μόνος από πριν. Κομμάτι ζώο, μα όχι προστατευμένο από ένστικτα ούτε περιορισμένο από την όρασή του μόνο. Είμαι και κομμάτι πνεύμα, όμως σπάνια ελεύθερο, περιορισμένο από τη γεύση, την αφή, το χρόνο -με μια λαχτάρα για τη ζωή ολάκερη. Δεν υπάρχει ασφάλεια. Η ασφάλεια είναι επανάληψη και φόβος, η αναβολή της ζωής. Η ασφάλεια είναι προσδοκίες και δεσμεύσεις και πρώιμος θάνατος. Με την αβεβαιότητά μου ζω. Υπάρχουνε μπροστά βουνά να σκαρφαλώσω, σύγνεφα να καβαλήσω, αστέρια να εξερευνήσω, και φίλοι για να βρω. Υπάρχω μόνο εγώ -και ονειρεύομαι πολύ. Θα είμαστε φίλοι: Πέρα από ασφάλεια.  Ποιος είμαι: Δεν το ξέρω. Δεν ψάχνω μέσα στην ανάγκη, στο κενό, μα σ' έναν πόθο που όλο μεγαλώνει. Το κενό ψάχνει για οποιαδήποτε φωνή για να γεμίσει, για οποιαδήποτε μορφή να διώξει το σκοτάδι. Το κενό μας φέρνει πλήθη και σκιές που αναπληρώνονται εύκολα. Η ολοκλήρωση μας φέρνει έναν φίλο, μοναδικό, α-ναν-τι-κα-τά-στα-το. Δεν είμαι τόσο άδειος όσο πριν. Έχω τη θάλασσα, τον άνεμο, τη μουσική και τα βιβλία, τη δύναμη και τις χαρές του μέσα, και τη νύχτα. Δεν είναι ανάγκη η φιλία πια, αλλά πανηγύρι. Δεν είναι ιεροτελεστία, αλλά πραγματικότητα. Δεν είναι απαίτηση, αλλά προτίμηση. Η φιλία είναι εσύ κι εγώ -και ονειρεύομαι πολύ. Θα είμαστε φίλοι; Πέρα από ανάγκη.  Ποιος είμαι; Δεν το ξέρω. Ποιος είσαι; Θέλω να μάθω. Δεν είπαμε τα κάλαντα μαζί, δεν πήγαμε στο ίδιο το σχολείο. Δεν είμαστε από την ίδια πόλη, τον ίδιο Θεό, ούτε καν τον ίδιο κόσμο. Δεν υπάρχει ρόλος για να παίξουμε, ασφάλεια να προσφέρουμε, δέσμευση να κάνουμε. Δεν περιμένω απάντηση καμιά έξω απ' την παρουσία σου, τα μάτια σου, εσένα. Η φιλία είναι λεύτερη, κυλάει, είναι σπάνια. Δεν θέλει ερεθισμούς, είναι ερεθισμός η ίδια. Εμπιστεύεται, καταλαβαίνει, αναπτύσσεται, εξερευνά, χαμογελάει και κλαίει. Δεν κρεμιέται ούτε εξουθενώνει, δεν περιμένει ούτε απαιτεί. Είναι - και αυτό είναι αρκετό - και ονειρεύεται πολύ. Θα είμαστε φίλοι;

ΑΚΟΥ...ΔΕΣ...ΣΙΩΠΑ

Απόσπασμα από "Άκου ανθρωπάκο" του Βίλχεμ Ράιχ

"Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά.To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο. Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα 'χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα της σκέψης σου: «Για όλα φταίνε οι Εβραίοι», λες. «Τι είναι ο Εβραίος;» σε ρωτώ. «Κάποιος που στις φλέβες του κυλάει εβραϊκό αίμα», απαντάς. «Και πώς ξεχωρίζεις το εβραϊκό αίμα από το αίμα των άλλων;» Η ερώτηση σου προκαλεί σύγχυση. Μπερδεύεσαι, κομπιάζεις. Ύστερα λες, «Εννοούσα ότι ανήκει στην εβραϊκή φυλή». «Τι είναι η φυλή;» σε ρωτώ. «Η φυλή; Αυτό είναι προφανές. Όπως υπάρχει γερμανική φυλή, έτσι υπάρχει κι εβραϊκή». «Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά της εβραϊκής φυλής;» «Ο Εβραίος έχει μαύρα μαλλιά, μακριά, γαμψή μύτη και δια-περαστικό βλέμμα. Οι Εβραίοι είναι άπληστοι και κεφαλαιοκράτες». «Αν δεις ένα Γάλλο της Μεσογείου ή έναν Ιταλό δίπλα σ' έναν Εβραίο, θα τον ξεχωρίσεις;» «Ε, όχι, για να είμαι ειλικρινής...» «Τότε, λοιπόν, τι είναι ο Εβραίος; To αίμα του δε διαφέρει από το αίμα των άλλων. Η εμφάνισή του δε διαφέρει από εκείνη ενός Γάλλου ή ενός Ιταλού. Και μια και το 'φερε η συζήτηση, έχεις δει Γερμανοεβραίους;» «Μοιάζουν με τους Γερμανούς». «Τι είναι ο Γερμανός;» «Ο Γερμανός ανήκει σιη βόρεια φυλή των Αρίων». «Οι Ινδοί είναι Άριοι;» «Ναι». «Είναι βόρειοι;» «Όχι». «Είναι ξανθοί;» «Όχι». «Βλέπεις; Δεν ξέρεις καν ποιος είναι ο Εβραίος και τι ο Γερμανός». «Μα, υπάρχουν Εβραίοι!» «Ασφαλώς και υπάρχουν. Όπως υπάρχουν Χριστιανοί και Μωαμεθανοί». «Σωστά! Να, αυτό εννοούσα, την εβραϊκή θρησκεία». «Ήταν Ολλανδός ο Ρούσβελτ;» «Όχι». «Και γιατί ονομάζεις τον Εβραίο απόγονο του Δαβίδ κι όχι τον Ρούσβελτ Ολλανδό;» «Με τον Εβραίο είναι διαφορετικό». «Σε τι διαφέρει;» «Δεν ξέρω». Τέτοιες κουταμάρες λες, ανθρωπάκο. Και με τέτοιες κουταμάρες, συγκροτείς ένοπλες συμμορίες που σκοτώνουν δέκα εκατομμύρια ανθρώπους επειδή είναι Εβραίοι κι ας μην ξέρεις να μου πεις τι είναι ο Εβραίος. Να γιατί γελάνε μαζί σου. Να γιατί όποιος θέλει να κάνει κάτι σοβαρό σε αποφεύγει. Να γιατί είσαι χωμένος στο βούρκο μέχρι το λαιμό. Όταν αποκαλείς κάποιον «Εβραίο», αισθάνεσαι ανώτερος. Αισθάνεσαι ανώτερος, επειδή νιώθεις κατώτερος. Νιώθεις κατώτερος, επειδή εκείνο που θέλεις να εξοντώσεις στους ανθρώπους που αποκαλείς Εβραίους, είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Και τούτο είναι απλά ένα δείγμα του τι είσαι στ' αλήθεια, ανθρωπάκο. Όταν αποκαλείς κάποιον περιφρονητικά «Εβραίο», η αίσθηση της μηδαμινότητάς σου ξαλαφρώνει. Αυτό το ανακάλυψα μόλις πρόσφατα. Αποκαλείς Εβραίο όποιον σου εμπνέει είτε υπερβολικό, είτε ελάχιστο σεβασμό. Σαν να 'σαι αντιπρόσωπος κάποιας ανώτερης δύναμης επί της γης, ανέλαβες να αποφασίζεις ποιος είναι και ποιος δεν είναι Εβραίος. Αμφισβητώ το δικαίωμά σου να το κρίνεις αυτό, είτε είσαι τιποτένιος Άριος, είτε τιποτένιος Εβραίος. Μόνο εγώ έχω το δικαίωμα να πω τι είμαι. Είμαι βιολογικός και πολιτισμικός μιγάς κι είμαι περήφανος γι' αυτό. ούτε σωβινιστής όπως εσύ, ασήμαντε φασίστα, όποια κι αν είναι η εθνικότητά σου, η φυλή και η τάξη σου."